Alle inzendingen over Kermis

ik zag de zon haar tranen huilden kermis in de hel stilte was alom ik voelde snel de dreiging die van onweer uit ging in donkere wolken donderde de bliksem, zag felle stralen in geluid verdwalen ze raakten niet, alleen het licht sloeg door de buien zon weerkaatste vals tegen de puien brak met regenbogen in een laatste pogen om…

Na dertien euro is het me gelukt Ik wilde weten waar het over ging Wat doe je met zo´n knuffelkermisding Onder die vragen gaat een mens gebukt Mijn vrouw was wel tevreden met mijn buit Eén lullo meer in huis maakt haar niet uit…

jij stond als sisyphus de komende en gaande man te regelen met een door drukte verhit en getekend gekleurd gezicht jouw autoriteit in deze was zoals altijd onbetwist als iemand toch de moed had stoute schoenen aan te trekken kwam hij van een koude kermis thuis zij riep gewoon cerberus de hellehond als die zich liet zien…

In Laren was het kermis. Zij betaalde en gaf 'm nog wat extra bij 't bedrag. Ze voegde eraan toe, terwijl ze straalde: 'Dat mijn verjaardag straks me zal verblijden, is zeker, want waarom zou deze dag zich van m'n and're dagen onderscheiden?'…

kon ontvluchten Het leven naar zijn handen zetten kon Wie dacht dat na een dag met straaltjes zon Een fase kwam met louter blauwe luchten Wie dacht ik heb echt geen gevaar te duchten En als ik dorst heb vind ik steeds een bron Wie dacht ik reis voorbij de horizon Waar ik niet hoef te klagen of te zuchten Die kwam steeds van een koude kermis…

rode bloes accentueert apart de een blaast vuur de ander slikt zijn zwaarden het schieten op de vogelwei en kunstige dressuur met paarden als de kaarten zijn geschud en de maagd is doorgesneden dan heeft de magiër zijn kans benut want niemand blijkt er overleden jouw lach betovert iedereen je hebt jeugd in je bewegen jij weet wat kermis…

de zon kaatst kermis in de hel, ze is te fel regen komt in stromen en druppels spatten hun vaarwel ik zie je staan handen op de rotsen voel je energieën gaan tot ze met het magma botsen de kern is het element, waar omheen al je atomen dromen vervallend tot een volgend sediment waarin jouw straling vrij kan komen je deelt niet in…

de stilte zoekt fluisterend een uitweg de luide kermis van het dagelijkse bestaan ontvlucht in oren verdwaald de veelkleurigheid verschiet naar zwart-wit het bont geheel wordt genegeerd door rancune en onwetend gevit vierendeelt de huiswijn van de kerk proeft naar oma’s soep met ballen de boon uit de koek trakteert de tong op hoog zoengehalte…

Ze was het mooiste meisje van allemaal altijd maar zo leuk lachen en kortgerokt Voor bijna alle jongens leek zij hèt ideaal de massa heeft haar nochtans opgeslokt Ze was het meisje uit vele jongensdromen met haar wapperende cape in zomerwind Ze is van een koude kermis thuisgekomen voor verdriet van anderen bleef zij blind Ze staat nu alleen…

Als jij er niet bent, raak ik in de dood verzeild dus voor mij blijft in dit heden weinig over het sarrende repertoire van mijn achterdocht een eenzame kermis, een gekkenhuis op maat.…

schalmei Een schalm van nog te schrille kille klanken Van bladmuziek te laat ontwaakt in Mei Hagelstenen boreale wind Le vent du nord waar Brel zo mooi van zingt Een klaaglied voor een weermetamorfose Van zoete zang en zoele zuidenwind Nog regent het in meiboom en in -doorn Verwelkt vakantie in het natte koren En wacht de kermis…

Je glimlach hoofdschuddend: krentenbrood is voor kermis en zomer nog zolang.…

Op een vreemd strand aangespoeld Uitgekotst door het woeste water Lichaam en geest totaal doorwoeld Word ik wakker met een kater Op een ver strand vol schelpen Uit balans door de koude kermis Lijkt niemand me te kunnen helpen Voel ik alleen maar droefenis Op zilt zand en in het duister Krabbel ik met moeite overeind Hou even stil…

bewegen kriebelt maar niet echt vanuit de schaduw plots in de volle zon het genot van warmte even alles omvattend koel gras voelt plaatselijk opgelucht voorbij hete stenen als de frisse zee na gloeiend zand betoverend gezicht van de volle maan die ineens van achter een zwarte wolk tevoorschijn komt stilte die even valt in een kermis…

Klein meisje in mij dromend alle dagen Onbevangen hartje volwassen bij vlagen Klein meisje in mij vol van verlangen Blij met een glimlach vlinders willen vangen Klein meisje in mij onbetwist vertrouwen In liefde genegenheid luchtkastelen bouwen Klein meisje in mij kermis en suikerspinnen Spelletjes meedoen om te willen winnen…

De hond is een kutdweil de kat is een loopse teef de papegaai moet dringend tegen de bek de kinderen jengelen de dartele kermis in mijn binnenoor als wespen die mijn kop in boren wespen zijn mierenneukers en mieren zijn kloothommels ik ben een tochthond gereed aan de deur bij het minste excuus aangeschoten door het schurften er moet dringend…

duur Een lange weg gegaan om mezelf aan jou te binden Een nog langere weg van je weer laten gaan Het maakt me ongekend leeg en verdrietig Geeft zoveel onrust in mijn bestaan………… Door gemengde gevoelens word ik overmeesterd Overdag 's nachts en onverwachts in mijn dromen Zo verlangd naar warmte en ware vriendschap Maar van een koude kermis…

als op een kermis de carrousel draaien onze jaren in het leven langs de seizoenen van de tijd met zon regen wind en storm in de mallemolen van ons leven in de winkel de markt het terras vinden wij het geluk en verdriet in het doodgewone alledaagse jaarlijks haltert die molen even herinneren wij wat nu voorbij is in verwachting van de…

april 2004 het ging er vrolijk aan toe: vogeltjes- kermis op zijn Falludja's. foto's voor het thuisfront. goedlachse cipiers in een on- bewaakt ogenblik als met een ganzenveer aangestreken. hoe het licht zich naar hun duistere praktijken plooide, naakte mannen op een hoopje geworpen, elkaar opwreven, besprongen. wie die eerste les in democratie…

De kermis van het leven. Piccadilly circus.…

Want dat is het aan het einde van een prachtige dag, Een 27 Aprils Koningsdag, kermis in de stad en overal van alles wat! Kinderen spelen muziek op hun eigen instrument, hier en daar een luchtkussen, verderop een kermistent en overal echt overal bieden oud en jong hun waren aan!…

God had zelf notabene nu zijn koninkrijk verzegeld en verlaten voor een bankje van het winterpaviljoen waar hij kon omzien naar de mensen die zijn wintertuin bekleedden vol met glinsterende paarden die hun glans hadden verkregen van de draaimolens die draaiden als een spinnewiel bij nacht voorbij een toverlint van lichtjes in de sneeuwgeworden…

Natuurlijk bent u Ko nog niet vergeten Hij schreef hier jaar na jaar een snelsonnet Daarna heeft hij zijn zinnen eens verzet En hoe ’t nu met hem gaat, wilt u vast weten Ik zag hem pas in Tilburg, diep gebogen Zocht hij naar geld – ik hield geen droge ogen…

Vandaag ruim ik m'n hart, restjes liefde en wat gruis, schrobbend op z'n muren, zwart van laatste vuren Mijn portie aan fikkie, ben 't spuugzat geworden, verhuis heel ver weg, naar van god verlaten oorden Waar 't niet bloeit op elke heuvel of lonkt om elke hoek, want altijd 'kouwe kermis' lijkt mijn levensvloek Geen molenstenen om m'n…

Vandaag ruim ik m'n hart, restjes liefdesgruis, schrobbend op muren, zwart van laatste vuren Mijn portie voor Fikkie, liefde spuugzat geworden, verhuis gewoon ver weg, naar God verlaten oorden niet te zien op elke heuvel, lokkend om iedere hoek, want altijd 'Kouwe Kermis' lijkt wel m'n levensvloek Geen molensteen om m'n nek, m'n hart zegt…

Een brute kermis van verwarrende emoties draaiend als een donkere gedachtemolen in het beschadigde hoofd van het misbruikte kind is de kleine speelhut nu een zwarte holle leegte scherpe geur van verschroeide geweerlopen ontlasting, urine, door angst losgelaten in duister ontsnappen, de duivel naast de dood draait het kind nu de kast weer…

Vroeger, toen ik jong was, mocht ik op de kermis aan touwtjes trekken. Ik kreeg altijd een teleurstelling! Het was van plastic en ik had niks met dit soort prullaria. Als kind "trekt het je". Ik ontving een prijsje tegenover een té hoge prijs! Nu betáál ik míjn prijs van offer en offers der schaamte, schande en straf los te laten.…

Het lichte gewoel in bed, doet me denken aan de rups op de kermis. Net zakjes gevuld met warme lucht. ik slaak van genoegen een diepe zucht. Ik geniet van mijn warme nest vertrouw me toe aan de hersenpiloten die alles in goede banen leiden.…

dirigeert mijn adem langs de finish die ik nooit zal halen steeds harder slaat haar betoog in het ritme waarmee ze tot me spreekt zij weent, ik weerspreek de onrust en bewapen mijn woorden met een poëtisch geladen kleinood totdat de mist zich in mijn ogen nestelt en me de ontroering brengt die ik voelde wanneer het houten paard van de kermis…

De zomer vond ons Onbevangen op de fiets Het schema mikte niet zo nauw Maar ergens riep er iets Dat zelfgenoegzaam daar bleef hangen Het drijft terecht tot een gesprek Lost in als ongestemd verlangen Of blijft een haperend gebrek Zo komt de taal op allerlei De hele kermis aan de praat Over wie er wat en waarom zei Eén ieder verhult wel…