Alle inzendingen over Oase OR van OR verlangen

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

mag ik mij even warmen aan jouw zacht plaats nemen in jouw oase van lief want mijn hart is gestolen door jou mijn hartendief…

Oh, dat onvolmaakte verlangen, zo met enig lot verbonden, zacht ontaarde onrust, spiegel in de tweedeling van geaarde geslachten.…

Zeg maar gerust, Ze waren een oase van rust, Toen de ochtend gloorde. Het is als roken van marihuana tijdens een fata morgana.…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

Zij geloofde je oprecht toen je in verlangen van de ochtend vertelde dat vleugels overbodig waren en de dag kleurde in weemoed dromerige kornuit altijd onderweg naar nieuwe vreemde dromen illusie achter de blonde duinpannen oase voor de glimlach in het duister. Dromerige kornuit altijd op zoek.…

nu hoor ik voor den drommel in de verte snerpen vaag gerommel zo te horen eentonige doedelzakken hebben Schotten een oase te pakken…

Daar waar het een oase is van rust, Wat dus voor altijd zo zou moeten blijven, Is het straks mogelijk je in te schrijven Voor kwaliteitslocaties voor de kust. Wél voor de happy few, gezien de prijs: In Zeeland komt het Patserparadijs.…

Ooit wenste ik een vloed van troost doch vond hier enkel een oase. Druppelsgewijs doordringend mij ...…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

reikt je de hand nodigt je uit om plaats te nemen je te laten overspoelen door een oase van rust zonlicht dat steels met de krullen rondom jouw gezicht speelt stilzwijgend ontlokt ze een glimlach…

Zoals vrede regent in de oase. Zoals rust stormt naar het oog, van een brullende orkaan.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

een man voelt soms de drang op pad te gaan de weg is lang, hij weet niets van tevoren hij hoort sirenenzang en is verloren beloften aan de sterrenhemel staan in een geheimschrift, god weet waar vandaan hij staat vroeg op, vertrekt bij ochtendgloren is een oase daar, een stad, een toren?…

vingers dalen langzaam af naar je oase en laten zich hierin schaamteloos strelen Het aanzien van dit schouwspel is zalig Mijn lichaam wil zich met dat van jou delen Je laat je warme dijen openen als een roos Het heerlijke liefdesspel kan beginnen Langzaam laat ik mijn lichaam zich in de warme lava van lust beminnen……

eenzame zonnepriem door het dikke wolkengrijs, een waaier van regenbogen Nooit verscheen zij weer in de spiegel van mijn ogen Maar haar beeld volgde mij Zij bleef leven in mijn sprookjes, de illusie van mijn betogen Ik noemde haar : zo mooi, een jasmijn in de nacht of een wonderlijk lied dat het hart verovert Ik noemde haar : eeuwig verlangen…

woestijnzand verblindt zieners en dolenden verhindert zicht op einde(r) oase van nuchterheid en werkelijkheidsbesef vervangt fata morgana het paard wordt achter de wagen gespannen de karavaan keert om…

Een glinsterend meer zij heeft stralend gehoopt op een oase in de woestijn dichtbij en teer haar toeverlaat blijkt enkel een fata morgana te zijn wijkt naar ver zwarte tranen huilt haar diep zuchtende ziel.…

Achterhaalde woestijnen doemen op Dorst en waanideeen zijn hier genoeg Zweet verdwijnt hier als bier in de kroeg Een echte oase of rest mij de strop? Gelukkig zijn dromen vaak nog bedrog En lijkt alles te verdwijnen in mijn kielzog…

verkoelend hangt witte stilte in de alkoof doorschoten met pril groen rust het na een verfrissend bad zonder tocht en kalkvlekken een schitterende oase door ieder gedragen uit eerbied voor het leven dat zo ontzettend veel heeft te geven…