Alle inzendingen over Origami OR Papier OR Vogels

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Dat papier Is dan weer voor die vogel van die vereniging weet je wel gewoon een bos een boom een tak Wel iedere dag 10 voetbal velden Hak!…

de paarse vogel vliegt op van het water en de zittende zon eva is een serpent in de tuin der lusten welt adam's appel dille is dille een kaaiman is een krokodil een lachebek sliep uit spinazie uit mijn reet selderij is sel geworden zuurkool wederom rad van avontuur de molenwieken draaien gemarmerd papier…

onder wolken van lood tekende ik sporen in het zand in smeltende hitte schreef ik een goddelijk woord ik vluchtte voor beelden van de krokodil doofde de vlam verbrandde mijn ziel vouwde een zingende vogel van papier fluisterde mijn traagste gedicht ik spelde mijn naam op de schutting uit de binnenste muren kwam geen enkel geluid…

Dit landschap van winterzilver zou hij teruggekeerd meenemen - het raam opendraaien en nieuwe dauw binnenlaten decemberkoude laten waaien, frêle lichtstilsel ruimte geven en het verzameld struikgewas de bodem van wakend gras en de gekwetste populieren zwijgend naar binnen gebaren: dit bij elkaar, verpakt in papier zou hij meebrengen voor…

zij had zich morgens al gekleed in de contrasten waarmee zij haar werk deed haar en ogen sprongen uit het wit van verzorging de lach innemend met een gaaf gebit het is druk cliënten kijken vaak benauwd want op papier zijn zij het slachtoffer hier signalerend vraag ik naar de zuster van de prik wel een knik maar niemand herinnert…

afwasteiltje papier dat niet verdragen kan, ook het hart verdraagt het niet en breekt uit verlatenheid, tijd gaat voorbij in stilte, de eerste dag bleef altijd in de winternacht, je houdt het papier in een lasvlam en grijnslacht.…

Ik maakte heden mijn bureau aan kant en vond daar rijbewijs, bibliotheekkaart, mijn paspoort, sofi-nummer, OV-weekkaart en inschrijving bij burgerlijke stand. Als ik de moeite nam er mee te leurenleuren dan zou ik er zó 14 mille voor beuren!…

Stel U heeft slechts één vel En ieder woord dat u opschrijft Blijft voor altijd staan Heeft u dan het lef Om op dit ene vel Dit mooie, schone, schrijfpapier Een gedicht te schrijven? Heeft u het lef Om te beginnen Zonder het einde te hebben bedacht Zonder dat u zich door de leegte remmen laat? Ik wel Zie hier het resultaat…

er bewegen mensen in de geschilderde stad het papier wacht geduldig op een nieuwe streek van de verdwaalde kwast naast een onbekend bed en groene bossen schaamte onder een strak gestreken lucht beamen in dat stille verdriet tranen die de verf verdunnen…

Tja belangrijk zo'n velletje papier, Voor mij wel, lees maar hier.…

Praten, dat zou men dan graag willen 't zou de angst misschien even stillen geen internet, praten zo dan op papier maar doe ik je hiermee wel een plezier?…

Het maantje dat op Sinterklaaspapier U hartverwarmend toelacht door de bomen Schijnt nu van de verkeerde kant te komen De wetenschap vergalt weer ons plezier Madrid zei desgevraagd: 'We zitten fout, Maar er is één excuus,de Sint wordt oud.' Op sinterklaaspapier staat de maan vaak verkeerd afgebeeld. In plaats van een avondmaan is in veel…

een stoet van dichters strompelt in duistere nachten op zoek naar het wijkend woord normale mensen slapen zich niet bewust van al die stakkers die zuchtend blijven zwalken verfrommelde vellen stapelen zich tot zij ten einde raad hun oud papier doos vullen…

'k Voel wat ik voel voor de val zich inzet 'k Liep de tegels d' een na de ander Mij vleiend op het gras onder de druiven Verloor mijn gedicht geleidelijk glans Hoe effectief toch is ware genegenheid Als liefde plotseling uit de lucht komt vallen? Met gesloten ogen slingert het gewelf met enorme lichtflits een lichtstraal naar beneden…

Zwevend over de regels, letters los van elkaar Verbonden door gedachtes, door een schrijvende hand Veel zeggend, of juist niets de leegte opgevuld als een stilte op papier Niets blijft onbeschreven, niets blijft bespaard Geschonden op papier Zoals het in het echte leven gaat.…

Ik heb elk jaar een nogal vreemde kwaal Als eerste op die mooie dag in maart Vlieg ik de winkel in met volle vaart Ik heb ze op de plank staan, allemaal Het is een ziekte, zult u wellicht denken Ik ben verslaafd aan boekenweekgeschenken…

vergeeld papier het handschrift verbleekt armzalig rijk overblijfsel van geschreven gedachten…

Hier stel ik mij voor dat mijn as wordt uitgestrooid, gewoon uit een papieren zakje, muzikaal omlijst door een koor van wel duizend vogels in een lucht van uitgereden gier. Zie je daar dat broedend paar, onder de bomen langs het water?…

is het de spanning op het mooi makend papier van woorden in een lentekrul die geen regen of sneeuw kunnen verdragen op kletsnatte voeten zit de winter dan niet vol poëzie in een ochtend van glazen lelies bewogen door de zeldzaamheid van stilte ik zie bomen, vogels, vorsten in wit en maanverblindend licht en…

Blauwgeel balletje Zilveren belletje Gouden schelletje Priemsnaveltje Vlugge vlerkjes Rondjes om berkjes Bolletje kwik Heeft zo’n schik Je bent een feestje Mijn mooiste meesje Op jou pimpel ik…

Ik ben nergens echt alleen als mijzelf: altijd – wacht hij weer op mij.…

Mijn oude tante: midden in haar familie -- in fotolijstjes.…

Ik begreep niet voelde slechts de woorden van je moeder ze herhaalde een rimpeling in jouw zuiver bestaan verkrampt door zachtheid en verwarring sprak je in de lente op vleugels vluchtig stil kuste je vogels van papier je witte zomermond wat ik zag was het einde jij las de herfst en de winter niet meer lavendel kleurt…

Zij kon mij niet helpen met leven dat moest ik zelf doen, maar bij haar gedichten kon ik vertroosting en liefde vinden, kushandjes door de lucht, vangen maar onbreekbaar Wij waren te oud om kinderen scheppen, maar er was een prof die van origami een kind kon maken het huilde bij het afscheid nemen wij hadden echter een dochter Om mee…

over de laagte van het veld glijden mijn vingers naar een schaduw wanneer mijn handen traag bewegen ik schrijf wolken leeg in het ondergelopen veen waar afgestorven bomen het landschap verlaten langs oude baggerputten en het smal begroeide spoor verstomt de avondwind op het dorre blad papier steeds dieper schreeuwt een vogel in…

van een papieren droom…

Het windstille gedeelte van waar jij eens stond tussen de duinen midden in het zand daar is waar onze liefde een einde vond Het windstille gedeelte van de natuur zo mooi en blauw vertelt mij dat het over is het spijt mij ik hou niet meer van jou Door de stilte van de wind die je niet hoort door je tranen wil je zeggen dat je blijft…

Een gesmoord lachen in avondrust terwijl feeksen sluiers plukken voor magiërs zonder gelaat regent stilzwijgen neer op het papieren strijkorkest de fagotten wenken hem terug ergens zwenkt een vogel zijn aftocht tegemoet de strijkers wikkelen al strengen om hem te binden zijn tong is rap en zwierig voorop in de bonte maskerade draagt…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…