Alle inzendingen over Tijdelijk

Nu kunt gij veilig slapen gaan, Nu al de heemlen openstaan: Ziel, wier verlangen elke donkre wand In ster aan ster doorzichtig brandt, En in de schoonheid van dit tijdlijk land Al minnen moet uw eeuwig lot, Daar uw verrukking uitziet tot De troon van God.…

laat degenen die zonder genen zijn op gaan in vervorming op reis door scholen en musea in tijd terug totaal overweldigd welkom in de wereld van wonderlijke pijnen met slagroom en ijs ik denk al niet meer boom bij de lantaarnpaal elke dag aan jou vergeten weten pers je lippen ook maar eens zo op elkaar -…

te vroeg gestorven tongkanker in de stilte van je broertje liederlijk gezang bushokje op levendaal voetbal bij de vleet ook zo nieuwsgierig naar het sop van vissen - neerslag van de geest een teen in opstand omgaan met minderheden je past je maar aan langs levendaal weerklinkt olijke rosé luid kermiskabaal…

ogen ten hemel wakker worden op de grond pijnlijk achterhoofd het hoge noorden langs de lange weg erheen steeds weer wat nieuws recessie - een mooi lang woord voor eb en de strandjutters olympische spelen beklimming tibet-china beslist op kanon doen maar niet praten over de rode loper staatsbezoek struikelt…

Eerst hoop je nog een vuiltje op de lens een vette vlek maar na de tweede foto blijkt onomstotelijk dat er iets zich ontwikkelt merkbaar groter wordt Achteraf blijkt het snijden een daad van gezond verstand Men leert met littekens te leven en dat het lichamelijke vergroeit uiteindelijk met muziek vergaat…

Wat was dit opeens een levend huis toen ik zag dat het vlekje van zopas geen werkelijk gezichtsbedrog was maar een voortvliegerige muis! Wat was de doos computerpapier met de stapel boeken waar die naast staat toch opeens een hele dorpsstraat met zijsteegjes voor het pootjesdier! Het had altijd zo'n gevaarlijke haast van mijn liefde wilde…

vlag geklommen en draait het leven als een retrograde telkens weer haar rondjes handgeknepen remmen - terwijl ik vroeger hard het terugtrappen moest hanteren - laten het vuistenwit over de rode klinkers galopperen de winnaar is in zijn geboortevreugd gewiegd in euro’s en wat bloemen en zal gekust door de rondemiss zijn vreugd als een tijdelijk…

Het maakt mij - vanuit mijn tijdelijke ongemak – solidair met iedereen die niet openlijk spreken kan of mag.…

langzaam vallen woorden dicht hun letters vullen bladgoud scheppen sfeer, onderliggend van toon gewichtloos wikkend van verre naderend, weerlegbaar vasthoudend, met voortgezet verwijlen cijfermatig onthutst, tijdelijk voor het grijpen, wilsbekwaam en immer voortbewogen…

Twee bomen, aan het stille water spiegelen zich alle dagen zacht, pronken met gekregen bladeren tot in schijnbaar dieper water. Beiden ook nog snel verstoord, als watervogels, zelfs een vis 't water doet bewegen spiegelbeelden, eventjes gewist. Het eerste blad dat valt één enkel blaadje ja, dat kan gemist. Tot de herfst hen roept,…

Mensen met grootheidswaan. Zij zullen achterlijk blijven. Mensen die zwaarden smeden. Damocles zal hun voorbeeld zijn. Mensen die alles beter willen weten. Zij zullen Socrates leren kennen. Machtigen die zich onsterfelijk wanen. Zij kunnen door Brutus worden verraden, door massamedia worden verguisd. Parlementen zullen zich over hun lot…

de dag boeit, alsof het in boeien is geslagen het roestig ijzer heeft geen jaartallen om in te zien hoe lang de dood aan de poort van de schorre zwaan zijn levensverhaal vertelt wie boeit het, één ieder is de afwas in zijn eigen teil ze sluizen zacht het geluid dat hen voortbracht in broze herinneringen aan mijn schreden voorbij snavels getuit…

traag glijdt de dood over de dorre daken die met pannen zijn geëerd, de glans is verstreken wat rest zijn de nagels van dit seizoen gisteren sprak de wind nog zacht, breekbaar teder, tot de nacht brutaal zijn kussens ging verleggen, nu snurkt de wind met vlagen storm tegen de reinheid van deze dag grijze nissen die zich verschuilen tegen…

het moment bestaat uit zandkorrels ergens groeit mos op een boomstam het lijkt alsof we wachten er is niemand langsgekomen misschien later op de dag het heeft nog niet geschemerd als tussentijdse bestemming is je mond gevuld met smaak naar verre woorden voorlopig valt de deur in ‘t slot blijft een dag gelijk aan vertrek is de vlucht…

Jezelf geruststellen door anderen de mond te snoeren met uitspraken over het leven: je enige zekerheid Misschien is er meer, moeten we ons voorbereiden, onwetend waarop, behalve dan op dat nietszeggende doodgaan alsof dat ons doel is of de uitkomst van ons leven alsof de dieren en de planten die leven om te leven en anders niet zouden…

vormen tijdelijk voor altijd vastgelegde feiten voor de eeuwigheid…

meestal kom ik niet tot mijn recht deze maal bij wijze van uitzondering een voltreffer volledig in harmonie met het moment onderga ik de tijdelijkheid van het ogenblik als eeuwigheid eigenlijk hoef je er niets voor te doen maar het zet wel zoden aan de dijk…

Lekkages ... tijdelijk verblijf ... ontheemd; die thema’s klinken eigenlijk niet vreemd.…

zwart-witte winterets in haar achtertuin tijdelijk tonen bomen koude schoonheid zij wachten als stille sneeuwdragers met hun lichte last roerloos ingekeerd in de lente zullen duiven tortelen…

ze zet een stap terug in het schurende bijtende zand de zilte zeelucht hongert in de zwarte nacht de storm tilt haar op hoog boven de tijdelijkheid hoe onverschillig is de nacht voor de zachte krachten…

een tijdelijk gerecht en alles hangt in onverklaarbaar evenwicht tot bijna over de wetten van de eeuwigheid heen tot het valt als een onverbiddelijke dobbelsteen in het enige leven dat we kennen zal het praten door gaan in welke vorm dan ook zijn aanwezigheid spreekt door zijn afwezigheid…

Geleidelijk stijgt de temperatuur De leeftijd daalt tijdelijk naar een dieptepunt De zon prijkt langer aan de hemel in het avonduur Weer jong geldt de wens als het had gekund Mannelijke stieren hebben het op vrouwen gemunt Briesend de borst vooruit al is het van tijdelijke duur De liefde streelt de zonnestralen geil en puur De man toont zich…

Met als tijdelijk gevolg ; zitten beide ogen nu helemaal dicht!…

In het donk’re uur als de zon koud zwijgt komen ze soms langs tijdelijk losgelaten herkenbaar vermomd maar toch ongrijpbaar marcherend zonder ritme tot ik het licht aan doe een eind maak aan de maskerade die maar geen blijspel worden wil…

is mijn restwaarde gelijk aan de voorbijgaande geur van een afgebrande lucifer op het houtwerk is de kop rood en tijdelijk voornaam tot het zwart is hij even een ster als ik ben opgebrand blijkt de eeuwige roem reeds te ver die was al eerder naar de maan…

of niet zo permanent het begrip tijd is onbegrijpelijk hier scheiden onze wegen tijdelijk een traan in jouw naam het weerzien is oneindig…

De taal schept elke dag weer nieuwe woorden die men dan razendsnel, soms tijdelijk, gebruikt Maar wie hanteert nog ‘fnuikend’ of ‘besmuikt’? Of wat ik afgelopen vrijdag hoorde: Het is een leuk en onbelangrijk weetje Niet googelen: wat is een ‘hondureetje’?…

Nog voor de koffie loop ik naar mijn kippen Ik kook graag verse eitjes als ontbijt Ik denk dat ik dat uit voorzichtigheid Vanwege PFAS tijdelijk moet skippen Dit nieuws brengt mij een beetje van de leg Maar Pasen is gelukkig nog ver weg…

Men slaat alarm, vervuiling in de Maas! Hier is geen drinkbaar water van te maken Vandaar dat men de inname moet staken En dat is echt niet voor het eerst, helaas Toch hoeft men nog geen dorst te lijden want Er is nog volop Gulpener en Brand…

Een kussen, nog niet opgeschud, waardoor het lijkt alsof het in de nacht is aangevreten, de plooien en de kreukels op jouw plek in het onderlaken, maar nog het meest van al: de hier en daar naast het bed losjes opeengehoopte kleding die je tijdelijke goedkeuring niet kon wegdragen.…