Alle inzendingen over Tram

Langzaam nestelt het zich in metro, tram, trein of bus Terreur is een virus, dwalend in een zieke geest. In een poel van verderf wordt er geslacht als een beest. De aarde wordt besmeurd met deze zieke virus terrorist. Wanneer stopt deze levende hel? Als iemand daar toch eens antwoord op wist……

wanneer gaat het weer sneeuwen op het lange voorhout zal het schreeuwen van meeuwen verdwijnen in de wit neerdalende rust waar mensen gestaag schuifelend voorwaarts bewegen omdat de trams het hebben begeven langs kade en muur oprijzend uit de hofvijver waar het bestuur zijn laatste uur torent komt die winter er nog na verhitte…

afspreken voor een kopje thee naar elkaar kijken, een heleboel woorden een groot aantal boten, die voorbij drijven De kathedraal, gebrandschilderd de ramen Sancta Camisa en het blauwe Chartreslicht zachtjes samen het Ave Maria zingen We zullen opnieuw een afspraak maken het verlangen naar elkaar beleven jij zult komen met de fiets of tram…

verlaat me niet, verlaat me wel, verlaat de wereld en bedwing de hel, in de straten waar het tramspoor glimt, de regen zwakzinnig tussen de huizen trimt, en jij meestal tevreden bent, en de verlatenheid bij 't luiden van het angelus geen akkerbouwer, geen markies meer kent, en ik ontspoor gelijk geen tram ooit doet.…

Ergens in Loosduinen in een winkelstraat Waar buurtwinkeltjes huizen En tram drie heengaat Daar was ooit een plek waar ik heel graag kwam Het was in de bovenwoning van een lieve man De inrichting was sfeervol ook al was de woning oud Maar wat ik daar voelde was alles behalve koud Ik heb er vaak geslapen met jouw lichaam tegen mij aan Het…

tekst label theezakje van restaurant op hoek, knooppunt van herinneringen en gevoelens hier in alle rust enige klant Uitzicht op zonnige hemel, oud pand, kinderspeelplaats, trams behangen met reclames ouders met fietsbakken vol kinderen, oude lantaarn Concluderen dat er niets geen pijn, verdriet integendeel, alleen levendigheid…

Heb me nog nooit zo verloren gevoeld Tussen al deze mensen, tussen alle etalages Weerspiegel ik honderdmaal, maar toch alleen Grauw middaglicht in de stad Een verre klok slaat zwaarwichtig de tijd voorbij De stad kraakt en zucht, vervuild sluit zij zich Blinden rollen ratelend dicht Verkoopstertjes kwebbelen de tram in De avond valt in…

ik ontwaak kijk verbaasd naar het eind van de nacht iets dwarrelt zacht in eerste blik raakt glinsterend het licht kaatst en zet vaart verdwijnt abrupt flitst even later weer terug waar het speelt langs muren en grachten naast mensen die verrast op de tram staan te wachten het proeft en ruikt naar anders en nieuw vandaag is…

Wat als het raam zich gesloten opent voor de kamer, je ligt in bed, de stad is in jou aan het verdwalen, bang trek je deze grens toe als een rits tevergeefs: het onaardse zingen van de trams voert je mee, licht weerkaatst in de kanalen en scheurt je als een brug tussen twee oevers vandaan, hier heb je me ontmoet enkel om in jou te sterven…

Het ademland verdroeg jouw droeve stilte niet geconfronteerd met intens persoonlijk verdriet verdween de nachtprins tijdens een feest waar jij ook schijnt te zijn geweest maar niemand herkende de weemoed in jouw stem je verdween gewoon, pakte de laatste tram tijdens het mistig sluieren van de nacht te lang had jij op zuurstoflucht gewacht…

En ook de tram en fiets zijn opgelost in het grote zwarte niets. Geen gejakker van een krioelende menigte, bevangen door een verslavende koopzucht. Alleen onstuimige jeugd, die het straatbeeld domineert. Kilometers lange lichtjes toer. Stilleven van een stad.…

ver van het rumoer zwaait met dunne armen de oude tijd aan de grond geklonken in het licht van de zon baadt de krassende tram stap in snel blijf maar zitten stap nu uit ga door van a naar b aan puffende lijven kleeft de warmte in krap bemeten tijd de waarheid ongeziene drenkeling verder weg niet vooruit een bleek witte stip…

ik pak de tram om hem te zien hij kijkt mensen aan ziet ze komen lacht ze toe en laat ze na wat haltes gaan ze weten zich familie in zijn ogen omdat ze elkaar mogen ze zien zichzelf in zijn blikken en leren zo de das en sjaal te schikken hij is vader van de groep die hij mag rijden in vertrouwen laten ze zich leiden hij kijkt…

" ...Hij was vier jaar en reed de ganse dag Zijn Märklinstoomloc met de rode wagen Het spoor vond hij terug op grijze dagen Als hij weer droomde dat hij oma zag Bij Voorburg, waar de tram door stratensleuven Al piepend voortgleed langs de Leidse vliet Die blauwe tram, ach, ik vergeet hem niet Al word ik negentig of tachtig-zeuven.....…

mijn tante was gereserveerd voor later vraag me niet waarom of voor wanneer dan het was wachten zonder uitzicht op een laatste tram of trein zoveel is wel duidelijk het ging niet om opstappen nee het moest er van komen ergens vandaan misschien vraag mij niet waarop zij wachtte zeker is wel dat het er nooit was want waarom zou zij…

En hoe ze op één been staan, het andere in hun veren opgeplooid als een handtas onder de arm, deftige dames, wachtend op de tram naar Rilke (psst, Germaine, laat niks merken, daar zijn weer toeristen naar ons aan 't kijken!).…

Het wordt tijd voor een vrolijk gedicht ik wil weer een lach zien op jouw gezicht kijk daar bloeien de rozen in de sneeuw dat deden ze lang niet, zeker niet in deze eeuw in de dierentuin gaapt de koning der dieren, de leeuw de buurman wacht rustig op de tram zonder een geeuw te slaken. Zie ik daar een lach verschijnen?…

nu dan met tram 6, de obligate rit. het wiebelding raakt sporen bijster, zijn reizigers in berusting, in pijn, zij praten over zestig zijn.…

glans van het leven gepoetst door de gedachten geluk gekozen de tijd danst en danst de beweging staat nu stil en hoe lang is nu de ruimte is leeg beweging vult herhaling stof dwarrelt uit licht de tram is de tijd als een beweging zo stil langzaam tikt de vloer stil in stilte nu hoe lang is de beweging om de hoek voorbij nu…

de Stadhouderspoort daarentegen verloor zijn spindraden, boven het sleutelgat naar vroegere tijden waar hoffelijkheid naast de vijver het alledaagse leven bepaalde in met trams gevulde straten, de diender straalt gezag uit, hield met beide armen op de rug stand bij het beeld Koning Willem II het nostalgisch aanzien werpt geen vuil op…

Zij nemen geen ruimte in gelijk zij die verguld zijn op snee, en als de tram gevuld is is hun plaats op de tree. Gisteren nog leidde ik zo iemand naar ’t station. Het was een avond vol mist en vroege kou. Mijn vriend was moe en had een ticket 3de klas.…

Bomen buigen weg van de kust voor het huis schuift een steiger de rechte gevel en rechte steiger zijn bomen die naar je wuiven het huis vanuit een rijdende tram helt in de wind die van zee komt je buigt je hoofd onder de steiger kijkt naar buiten als je thuis bent. -------------------------------------------- Dit gedicht…

sneeuwwit de straten nog maagdelijk blank de vrouw liep voorzichtig onder haar voeten kraakte het stap bij stap de tram voller dan anders mensen spraken met ogen en duwende armen een man uit Amsterdam zette zich neer naast haar er was “die babbel” die je alleen met een echte “Amsterdammer” kunt hebben vond zij, hij hield het op een…

In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags met koopwaar. December stuwt ons winkels in, het infarct van kassa's langs. Muzak spoelt onze oren: liegt dat vrede geboren wordt in overdaad -…

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk maar veelal bij leven wel te begaan met het ruimteveer, het vliegtuig de trein, de tram, de bus, de boot, de metro, de auto, de (motor)fiets of gewoon te voet....wandelend...…

Met een blocnote en een pen In de rammelende tram. Druppels toveren diamantjes langs de ruit. Niet te veel kijken naar dat wat voorbij gaat. Tussen hoop en toekomst bloeien de rozen. Vergeet mij niet, "oh lief!" Mijn voetstappen dolen in het rond op onvruchtbare grond en de zon houdt zich schuil achter donkere wolken.…

Nadat de laatste tram is vertrokken, vonkt zijn schaduw na op de bovenleiding en in het neon in een gebroken zitting van de nacht, overweeg de kansen in een rimpeling van overmacht omfloerst door de lipstick op het bevingerde glas, soms te vol om leeg te raken en na de goot volgt een nog diepere plas, waarin het genot door bijsmaak…

Agressie op de trein! Respect, verleden tijd Dwarsliggers, relschoppers, irregulier Is het de opvoeding Coronapandemie, of gewelddadig zijn voor het plezier?…

knechtje van de slager, scheel, en als een bezemsteel zo mager, op zijn fiets, fluit een aardig wijsje lacht eens naar een zesjarig meisje en ziet dan verder niets, zelfs niet die grote grijze tram die rammelend aan komt snorren. het is in een tel gebeurd een BEL en SMAK een KRAK een GIl er knarst een rem en dan weer stil...…

Prins Hendrikkade 2 oktober Amsterdam sloeg ik je gade zittend in de tram grote groene ogen sproeten op je neus hakken, hele hoge kapsel modieus truitje van Chanel kort en net te strak make-up naturel roze nagellak kruisje om je nek veel te blote knieën horloge high tech even over drieën zonnebril van Prada Voskuil in je hand…