Alle inzendingen over Zwaar Gemoed

Tranen zijn de zalving voor ons gemoed…

Stilaan ben ik aan het verzuipen In de vergetelheid zou ik willen kruipen Maar ik hou alles stevig vast Het is een zwaar pak last Ik zink steeds dieper in mijn nat gemoed Tot ik volledig onder zal gaan Het water staat me aan de lippen Help mij, het is gelijk wat je doet Help want mijn lichaam zal vergaan Ik heb hulp nodig van een hand…

Moedeloos buigt het grijze hoofd zich over de gevouwen handen ogen weerkaatsen avondgloed leven drukt zwaar op het gemoed de tijd heeft hem zijn kracht geroofd De mond trekt een droevige lach als gedachten naar zijn Magda gaan die lang geleden al haar ogen sloot hem voorging in een oneindige dood de vreugde meenam uit zijn oude dag De…

Om gesproken woorden over liefde Stromend bloed een tastbaar bestaan Zwaar je gemoed Hoe licht een vlinder Jij Harry Conninck van 't park Ik sta voor je en ik zeg Voor een ieder die kan zeggen, zoenen, zoeken, vinden Ik wou dat ik een zuil had Aan de aarde vastgeklonken Ik zag je knipoog, licht de vlinder En rook de seringen…

donker wordt de horizon van mijn gemoed leeg is het landschap de mist daalt in mijn gemoed. maar eens zal verschijnen glanzend en blij paar'lend en lachend de zon komt voorbij...…

Groot is de macht van de muziek Kalmerend werkt ze op 't gemoed Verheft de ziel, spoort krijgers aan Tot strijd, schenkt arbeidsvreugd En troost bij tegenslag en geeft Wanhopigen weer moed en kracht.…

De engel geeft een opbeurende zoen op het gemoed, uit zwaar peinzen herrezen, is niettemin een onvatbaar wezen, snelt soms heen als een angstig waterhoen. Die hemelgeest mag mensen gadeslaan, misschien voortdurend zwijgend en verborgen... Plotseling komt een vermanend spook aan! De schrikwekkende gedaante schept zorgen.…

Als zijn dagen korter worden, gedachten willen dalen wellicht hunkeren naar een diepere slaap en de dood, zal het dan voelen als iets wat in gemoed gaat neerdalen, zodat de hemel oplicht met een prachtig avondrood? Hij wil zo graag nog even leven, ademen valt hem zwaar wellicht nog eens luisteren naar klanken van een gitaarsnaar.…

als schilder van licht en donker nam hij dikwijls een kijkje in zijn gemoed…

op het gemoed Twee trouwe raven strijken als bodes neer Krassen van de rode zondvloed Maar Thor neemt het over Rijdend met bokkesprongen Werpt hij zijn donderhamer Naar sidderend lover Naar mijn slaapkamer Als hese duivels die me wakker zongen…

De tijd is oud ik strompel door de dagen de rug gebogen mijn gemoed is zwaar Ik ben zoals dit bijna dode jaar en al mijn daden worden streng gewogen Mijn lentes waren licht en onbezonnen in alle zomers was ik lui en loom En menig herfst vervloog als in een lange droom nu is de winter aan zijn overval begonnen Het is te kort…

Een ongewone dag in ’t plaatsje Urk… Ineens zie ik wat jonge Suri’s staan Ik schrik nog meer, er komen Mocro’s aan! en plots ontwaar ik zelfs een Nederturk! Verstijfd van angst zie ik, als dat niet gaar is een Engelsman, verdomd als het niet waar is!…

oktober is de ommekeer van mijn gemoed en zoveel meer er drupt een traantje in mijn thee ik sta onthand en kijk gedwee naar dwarrelend blad het valt niet mee oktober is een harde noot en nauwelijks te kraken doch barstensvol melancholie dat neerdaalt op de daken oktober is de ommekeer van mijn gemoed en dat doet zeer…

Het is als het mooiste pianospel Waarin je gemoedelijkheid mag beleven Door kleuren gegeven Het voelt wonderwel Zachte kleuren geven In het gedachtegoed geweven Kelken in overvloed Het beïnvloed je gemoed Bloemen spelen kleuren Het verspreiden van geuren De rust die het geeft En het innerlijk zeeft Roel van Ekeris©…

de regenboog bij paarse regen nat doch kleurrijk als mijn gemoed kan zijn dikwijls ook zó grillig…

geluk meet je af aan de mate waarin jouw gemoed je rust gunt…

ik slenter langs de diepe gracht aanschouw al wat mij ontmoet niet alles komt dan binnen zo ik graag zou willen de werkelijkheid heeft ingeboet het grootse zou mij zwaar doen tillen zo ga ik vaak hier mijn weg soms verdwaald in gedachten een plek van overpeinzing van denkbeeldige krachten die mij doen verwonderen over het palet van water…

Dit schilderij brengt Limburgs aard tot leven: bij zware arbeid en daags gebeuren zich aan luchtige stemming overgeven; aanpak en gemoed mogen elkaar keuren, samen broederlijk eensgezind zweven, omringd door lovende bloemengeuren.…

Des avonds buigt mijn lome mijmring over Naar haar, mijn lief, en naar haar stil gemoed: Zo nijgt een boom soms wel zijn bronzen lover Over het koele water aan zijn voet. En ik word droef.…

Zelden mijn gemoed Heftiger bewogen Dan in die Beweging waarin 'k Gretig welhaast Het leven liet…

Ik was een enthousiaste potenrammer, Maar daarop staat nu dubbel zoveel straf, Dus blijf ik met m’n poten van hen af Al is dat uiteraard een beetje jammer. Ik ram voortaan geen poot meer en geen pot, Ik sla voordelig hetero’s verrot.…

uit de ruïnes rijzen zenuwen ze razen door de buizen van het huis kneuzen de ruimte waar mijn gemoed geduldig veinst slechts mijn gemoed te zijn en niet de bruisende bron van mijn gebundeld wezen ik sla op de vlucht voor de kraaien in mijn haar mijn woorden glijden uit vergeten mijn inborst te kneden ik sta op de rand bereid over lijken…

De staatsschuld loopt op, maar het gaat geweldig goed Iemand anders ruimt wel op achter onze Haagse reet We verpesten onze burgers met een goed belegd gemoed De pensioenen staan maar te luieren, zoals je weet Niemand weet wie het over de balk smeet Het volk huilt als een rouwstoet Het werkende volk weet dat het tot het einde der dagen werken…

De vruchten voeren het levende hout, trots zware beproeving, heel de wereld rond, takken houden bloeikracht, worden nooit oud.…

De wegen met verkeer, rustig of druk, mogen opluchting geven, zwaar hijgen. Menselijke zintuig en gemoed krijgen bij stoplicht soms een plotselinge nuk. Het glanzende groen brengt vluchtig geluk. Kort oranje en lang wachtend rood dreigen op stil kruispunt geweten te doen zwijgen: tòch gas of doortrappen: even ferme ruk!…

als mijn gemoed overloopt van ont of beroering door de alledaagse dingen dan vloeien uit mijn vulpen veel woorden die hopelijk eens groeien tot stijlbloempjes…

Het is niet altijd aangenaam, als je gemoed wordt aangedaan. Emotioneel grijpt het naar de keel, het wordt allemaal teveel. Maar als hij zijn mondje roert, zijn er maar weinigen ontroerd.…

Vertrouwen zwaar geschonden harde woorden sneden diep fladderende vlinders vermoord zodat mijn hart een wond opliep Mijn gevoel werd gevangen ver weggestopt in een kooi van pijn en stromende tranen het was alles, behalve mooi Vertrouwen zwaar geschonden nooit gedacht dat je zo zou zijn ik droomde fonteinen van liefde maar belandde in…

Dan toch weer doorgaan hoe moeilijk dat ook zal zijn na een zware tijd.…

Achter mijn rug rijdt de wereld rond maar in het bos zingt een merel de Zomer heldere klanken, lied voor een dromer ver van mij weg ligt een tijd zwaar gewond. Achter mijn rug raast het stadsgekerm maar in het water zwemt rustig een eendje zoekend naar voedsel gooi ik vast een steentje: banden van gekken verschroeien de berm.…