Alle inzendingen over alles is één

we zijn niet voor elkaar geboren we delen niet de schone schijn al is ’t bij voorbaat al verloren: laat ooit één nacht de onze zijn! al kan het niet het daglicht velen toch worden wij door vuur verteerd we kunnen niet de toekomst delen maar is één nachtje zo verkeerd?…

'k Zou je willen kennen Echt graag weten Hoe jij En ik elkaar voelen Als we samen delen De dingen die Heel mooi deelbaar zijn 'k Pak jou vast Volg de lijnen van jouw lichaam We verstrengelen En komen samen tot één.…

Ogen van één vader en één moeder kijken dieper dan de pijn kan gaan uit verleden naar één toekomst verloren hier, haar opgebaarde lichaam hier, het huis van alle dromen vrij hier, bloemen met vrolijke kleuren lachen uit dat wat HIER is, geen bestaan… bloemen met zonnenkleuren groeten de regenbogen van verdriet en tranen op een hemel waar…

graag zou ik voor één dagje een kat willen zijn enkel luieren, wat eten, geliefkoosd worden ik zou ronken van plezier puur genietend als kat het leven beschouwen zonder zorgen en ik zou tot de conclusie komen ik wil nog één dagje meer... voor Chopin en Figaro…

Twee paar benen ineen verstrengeld worden één paar... Twee zielen met één gedachte zoekend naar elkaar... Twee mensen intens gelukkig en slapend in elkaar...…

Één kusje bij jou op links en het volgende op rechts Ik steel ze allemaal slinks ik stal er pas zeven slechts Één kus op je rode wang en de tweede op je mond Zo bied ik jou levenslang smullen van ’t volle pond Één kus op je zachte plek en ‘t tweede er juist naast Vervolgens één in je nek ik verover jou zo gehaast Één kusje op je lipjes…

toorts, diep beroofd van alle zinnen dan, en dan pas zien we samen al wat is wordt nieuw gemaakt alsof één nieuw mens is ontwaakt één nieuw wezen met twee namen…

Daar de regering alles controleert Is het in China zaak ervoor te waken Om ongeremd veel kindertjes te maken, Zelfs meer dan één kind valt daar al verkeerd. Taboe is het voor één miljard Chinezen Om voor het vaderland maar weg te kezen.…

Gedachten overstromen, de steen waarop ik sta Eén been opgetrokken met ingehouden adem Het andere is vochtig van het woordenvolle water Lucht loopt uit mijn longen Het water wijkt terug Eén toverspreuk voldoende Eén woord tegen alle…

ik schud jouw dromen uit de bomen en ik lees ze één voor één hoe ik ze ook doorneem over mij ik kan er geen vinden dat vind ik heel gemeen…

één stap vooruit de toekomst tegemoet samen met jou? de toekomst tegemoet vooruit één stap…

sneeuw bedekt alles de natuur weet het beter de mensheid is één…

(Wie blijft die schrijft) De één schrijft puzzels in raadselvorm De ander geeft les over een onontdekte worm Sommigen doen deftig met Latijnse taal Anderen schrijven alledaags en verwoorden dood normaal De één gebruikt vier regels een enkele keer iets meer Een enkeling plaatst hetzelfde minstens twaalf keer De één ‘ontwerkelijkt…

Eén ding heb ik begeerd; één ding heb ik ontvangen: Dat, zo de dood mijn leden zou omvaên, Ik voor uw aangezicht, o Bron van mijn Verlangen, Niet ledig zoude staan!…

Ik staar naar een eindeloos aanwezige sterrenhemel En tel de sterren één voor één Totdat het me duizelt en ik opnieuw begin te tellen Steeds weer opnieuw, en één voor één. Ik zie de nacht mijn dag vervagen Het grote nietige iets Een droom probeert mijn aandacht te vragen Het moment van alles; een ogenblik van niets.…

blik van jou dat was genoeg Je sloeg me uit het veld Hield één moment mijn adem in En was toen uitgeteld…

zo zin je te aaien en te knuffelen minnekozend aan je hele lijf te snuffelen je handen plat te knijpen je lippen zwoel te verwennen ik ben niet meer te temmen zou alle zeeën doorzwemmen en heel, heel ver rennen voor één kus van jou…

heel bijzonder den hypochonder al bij één patatje frites zonder friet gaat één likje mayo boven zijn limiet ook bij een magere croquette ontvangt hij nooit gehoorde vetten na twee teugen van één Gueuze Lambic hoort men immer een diep droeve snik bij consumptie van één Mort Subite valt hij echter als melancholiet languit gestrekt in ’…

Weerter vlaaitjes, prinsenappels leverworst en abrikozen boerenzult met pannenkoeken chocolade ijs met room nog één hapje Majesteit U heeft er zelf voor gekozen voor de balkenbrij met spek de koninginnesoep, frambozen Nog één hapje Majesteit nog één klein hapje Majesteit laat nu dat kleine kind niet staan met worsten in haar hand gesloten…

." Één auto, één crematie en één steen, Niet velen gingen zo voordelig heen.…

vooruit dan maar, nog één om het af te leren, hè? zo één die onverwachts je een onbezonnen blik op de wereld gunt die je maagdelijk onschuldig bij de lurven pakt en je voelen laat dat je leeft! nog wel want je weet, iedereen weet te veel laatsten doen je de das om je laatste dus maar vooruit, nog één…

één is er niet twee wel en drie en honderd maar dat ene is verdwenen ravijnen dorens duisternis geen antwoord op haar roep kuilen huilen droefenis een halo in de troep de weg gaat hoog en ver weg van twee tot honderd maar liefde klautert verder de berg af tot verwonderd voeten vallen over waar was je…

uitlaadt één voor één weer vers van het loop in de hij die, in interpuncties en woorden de hij laadt één voor Eén. gedicht zijn met werk te dichter de gaat zo, op maar het noem, pakjes, dozen met vollaadt weloverwogen auto zijn dag de van begin het aan bode een Zoals 22-12…

Het oude jaar kreeg een verlengd besluit: De klok werd één seconde teruggezet. Maar daar hebt u misschien niet op gelet, Want wat maakt nou één zo'n seconde uit? Alleen Olympisch kampioen Van Velde Weet heel goed hoe zwaar één seconde telde.…

Als twee hersenhelften die met dubbel gevoel dezelfde kant oplopen in tweestrijd over richting Mijn alterego en ik hebben een dilemma ben ik wel mezelf of mijn alternatief Ben ik twee-in-één of toch uit één stuk we komen er niet uit die dubbele discussie toch ben ik maar één mens en ken geen ander mens die altijd zichzelf is…

Slechts één kus verwijderd van onze droom ben ik ontsnapt aan verharde grond om je mond te stillen heb ik verslikt en verzwegen slechts één lief verwijderd van de hemel dacht ik met liefde de pijn te doden maar slechts in één adem heeft de dood mijn liefde gepijnigd…

Mooi was ze - Onvertelbaar mooi, De juf van klas één En toch was ze Streng zoals Geen één Opgedragen aan juf Beeftink, 1961-1962…

ik vang jouw tranen en hang ze één voor één aan de vers gestreken waslijn vol liefde schenk ik ze aan de wind om ze te abstraheren…

blinde woede op papier zetten wrevel wekken bij toehoorders dit urenlang volhouden en ze zullen één voor één afhaken die toehoorders…

Ik had alle wensen overboord gegooid zouden ze ooit uitkomen, het blijven dromen ik heb ze opgehaald en één voor één naar het papier vertaald.…