Alle inzendingen over avond OR haven OR zee

Stuurloos vaart Moeder Zee op zoek naar een veilige haven. De ijsbeer gelooft niet meer in ijskoud geluk. Ketting zaag - bomen vallen bij bosjes. Erosie - het asfalt verbreedt de natuur versmalt. Sinds de laatste klimaattop ijsbeert hij niet meer.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De haven verlies ik steeds meer uit zicht, stilaan kwijn ik naar de ondergang geef mij over, aan die woeste zee. Rustend op de bodem en herademend geniet ik van de zachte schoonheid en kalmte, nestel mij op een bed van koraal.…

Betreedt de veerboot Ruikt het Wad Verlaat de haven Ziet het eiland Je…. Beleeft het dorp Ziet de duinen Hoort de wind Ruikt de bossen Je…. Proeft de zilte zee Beleeft het strand Voelt het zand Je…. Betreedt de boot Voelt de golven Nadert de kust Verlaat de rust….…

een visser vaart uit ver van het land in een wrakkig bootje zijn hart draagt liefde mee op de grote dobberzee het water, water zee zo diep kleurt als de ogen van Anka blauw, zo blauw zijn wonderschone vrouw “bootje, bootje breng mij veilig naar de haven met mijn vissenmand naar het thuisland” * Naar een Dalmatisch volksliedje…

Voor M. L. R Wat hebben wij ontzettend veel gemeen De zware, onderdrukkende gebeden Wat wij met onze knuffelberen deden De kleine dorpen, God die niet verscheen Een dierbare die op een dag verdween De plannen om te vluchten die wij smeedden Wat hebben wij ontzettend veel gemeen Een keel tot aan de rand gevuld meteen Toen bleek dat Sint…

Een wolkenvuist beukt de horizon bloedrood de avond valt op het canvas van de zee en in Arnemuiden slaat de klok nèt te laat.…

Zonovergoten in de haven Ligt het vaartuig van plezier Het is klaar om te vertrekken Maar wacht nog op een passagier De kapitein wordt onrustig Donkere wolken aan de kim Dan verschijnt daar plots de duivel Van een hellereis slechts het begin Uit de luwte van de haven Prooi van de wispelturige zee Geeft hij zeeziek over de reling Gierend…

Onze reis nam zijn start in dezelfde haven en we dansten een tijd op dezelfde zee, onze ogen gericht op dezelfde verte en dezelfde golven namen ons mee. Soms waaide de wind ons naar andere oorden, ver van elkaar en van waar het begon, maar we wisten elkaar in dezelfde waters, want we zeilden nog steeds in dezelfde zon.…

Ik kijk toe hoe golven breken Op de uitgesleten stenen Mijn gedachten blijven steken Bij alles dat is verdwenen Hier aan de haven vind ik rust En herleef vervlogen dagen Ik zie hoe zee de kade kust Golven diepe groeven zagen Hun liefde gaat gepaard met pijn Zoals ook die van ons mijn schat Maar het is en zal altijd zijn Zo zeer heb ik…

haven uitlopen.…

De vuurtoren brand,en wijst hen de weg, naar een veilige haven,naar huis.…

Jij bent een blinde passagier verborgen in het ruim van mijn verlangen ik kies de zee al dromend op de pier en jij het schip met horizon behangen onze ogen spoelen aan in verre landen maar toch gaan we voor anker in onze haven van gevlochten handen waarin de sporen van gemis verzanden één keer nog wil ik in de zee van liefde springen en…

als dochter van de zee heb ik aanschouwend gezeild met stappen de aarde rond gereisd als Lemster geboren dat gevoel raak ik nooit meer kwijt op mijn vaste stappen die ik zet met fatsoen anno 2011 (maar dat gevoel, dat begrijp jij maar niet, begrijp me niet verkeerd) vaandels waaien hoog de haven rookt blijde akkoorden boven alle klepperende…

een kaarsje wit en gebroken ver weg van de mooiste avond klein stukje van de zee die mooie zee van licht nu alleen en gebroken eenzaam in het donker toch zal het ooit weer branden oplichten in het donker en de eenzaamheid verdrijven…

De lentehemel is eenzaam als de kalme zee. Op slome golven drijft de enige zwaluw mee, die bij afgaand tij de avond trotseert. Want een hemel is zo kalm, als hij elk geruis ontbeert. De vroege avond houdt de adem in schijnbaar. Tot de nacht verblindt, in de kleur van glanzend haar.…

de avond zo licht en het nachtelijk' zo dicht…

zoals we niet weten wie we zijn uit het zicht van de haven…

Mag ik als oud Rotterdammer Nu Amsterdammer En mij noemende RAMSTERDAMMER Spreken en dit zeggen Stop met die megasluis bij IJmuiden (Be)spaar daardoor De scheepvaart op en de tunnels onder het Noordzeekanaal En gort u aan, leg aan De Noordzeevlakte 1 Voor die grootse (cruise)schepen, zee-reuzen Voor de Haven en stad van Amsterdam En…

Rook van een opvlammende sigaret is liefde een zucht, gesteun vuur dat fonkelt in de blikken een zee die sterren weerspiegelt een zacht vel dat hardheid omsluit licht dat op gloeit, opbloeit schepen naar een veilige haven leidt waar witte vrouwenborsten wachten als duiven, koerend, lokkend paraderend Ik heb jou liefgehad en werd bemind het…

de zee woelt kust de branding zo verzandt de schemer die nacht doet stranden de avond graaft kuilen in sterren tot diep in de ochtend om morgen te scheppen…

Het noodlot sloeg toe in de avond door een enorme schuimlaag. Enkele mensen konden niet meer uit de zee gered worden, het werd een fataal einde voor deze getrainde surfers. Enkele dagen erna beseft iedereen wat voor drama zich heeft afgespeeld. Scheveningen rouwt!…

zee zo oneindig de kuststrook lijkt verdwenen als opgegaan in een nevel het twistend bootje in een eenzame cirkel vaart zo ver van een thuis meeuwen schreeuwen vechten zich een plaats in het bestaan jij roept naar een haven het vuurtorenlicht je zoekt een baken, een zicht waar zijn toch de liedjes de golvende woorden van je…

Het zijn de kleuren van de avond die mij verwonderd stil doen staan. Het langzaam doven van de zon, dit stilzwijgend ondergaan. Het zijn de geluiden van de avond. Het zachte ruisen van de zee. De stilte op de achtergrond. Het late krijsen van een meeuw. Het zijn de geuren van de avond. De kamperfoelie, de jasmijn.…

Ze wandelen avond in de schemer van 'n bladzij bijna omgeslagen licht schuw rond dit uur Nog brandt het dagelijks vuur dooft sissend in zee, als samengebald ze slenteren avond in alleen, met twee met drieën gegroeid tot silhouet Herhalen met verve hun schimmenspel tot nacht -onhoorbaar- in het slot valt.…

Op de top van mijn leven Rechte lijnen achter me Ronde welvingen lokken me Ondergaande zon Zacht avondlicht Zilver zee Glanzend meer Stille avond Met jou…

Maar geen beter antwoord op de vraag waar je vandaan komt dan beelden van september: zonlicht over water, torens in een rode avond en klein de haven, waar twee geliefden klinken op het einde van hun zomer en hun jeugd. --------------------------------------------------- uit: 'De val van verf en roest', 1993.…

en van het geld kocht zij een brood maar door deze daad werd Leentje een del men schold haar uit voor sloerie en teef door laster en smaad werd haar leven een hel totdat zij die dag in de haven dreef…