Alle inzendingen over bed. liefde gedachten

wonderlijk hoe gedachten suiker spinnen het zoete de mond beroert van het meisje in de wolken aan haar voeten wijkt het water de zee, de zee ebt langzaam weg en neemt in haar kielzog mee de glimlach van een jonge man en hoe zij wachtte…

Als je gedachten konden vliegen vliegen als een vlinder naar ’t hart van iedere bloem drinken van de zoete nectar leven van schoonheid liefde geven in vele kleuren als mijn hart kon spreken spreken met een warme stem zingen over schoonheid van bloemen met woorden als nectar zo zoet dan zou je aan mijn lippen hangen drinken van mijn liefde…

Ik zie niets meer Het glas is helder Maar ook zo leeg Waar ben ik Na al die tijd gebleven Mijn liefde voor jou Is met de tijd verweven De dag dat mijn Spiegelbeeld verdween Ik herinner me niets Waar ben ik In deze wereld verborgen ik ben niet levensmoe En jij niet zonder zorgen Ik zwaai naar Wat al is vergeten Groeten en verdergaan…

Het is Vaderdag, ik denk aan jou. Veel heb ik van je geleerd, dat is prachtig voor mijn verdere leven. Dit geef ik weer door aan mijn zoon, hoe mooi is dat wel niet. Een prachtige hobby had je: dieren, in het bijzonder koeien, daar was je gek op. Nu loop ik vaak in de natuur en kom ik ze vaak tegen. Dan denk ik altijd…

Het nieuwe jaar hoop ik dat ik nog veel bij je te komen, om in gedachten te zijn of te dromen. Bedankt voor al het moois dat je mij gegeven hebt. Foto Dick Voogd…

Gedachten zweven vanuit het land der geesten flakkerend of als damp ontstegen aan het vuur dat in de hoofden van dichters in liefde wordt ontstoken In die gewesten waar vormen wachten om net ontloken, te worden bestemd heerst vreugde dan wel vrees want kinderen uit deze oorden worden anders groot hebben ander leven…

Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, de liefde die ik in jouw ogen las, de woorden die ons samenbrachten. Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, bidden in hopen en verwachten, het diep geluk dat ons gegeven was. Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, de liefde die ik in jouw ogen las.…

Als ik mijn liefde bedrijf, nee niet in bed, maar als ik schrijf kijk ik alleen naar mijn vingers, niet naar de buren, wie weet wat er binnenkomt, als ik echt zou gaan gluren?…

Kom, we gaan naar bed, het is tijd om te rusten – na ons liefdesspel.…

verliet het bed vergezeld door onze liefde en smekend gebed lichtvoetig sprankelend in het gouden Licht een glimp ervan lazen we die ochtend op je gezicht…

Ik steel je lach als een pril ontwaken In een zee van tijd zal de liefde warmte aan onze vriendschap binden ik leun mijn loom verliefde lichaam tegen je vastberadenheid aan we zwijgen intiem in ogen die gedachten aaneen rijgen tot de winter als ouderdom wijsheid verworvenheid ons deel is geworden en gebreken de vruchten zijn…

Kijk hier, zijn bed. Te vies om aan te raken. Die stank van bloed. Dat bloeddoordrenkte laken. Een triest gezicht. - Maar wie had ooit gedacht dat 't oud karkas nog zoveel bloed zou maken? ----------------------------------------- uit: Enclave-74 kwatrijnen, 1986…

Heerlijk in de zon Voeten in het warme zand Mijn blik gericht op zee Neem brood en koffie mee Zalig zachte zonnestralen Geven zand een gouden gloed Zeebries streelt mijn huid Meeuwen krijsen herkenbaar luid Bijzondere schelpen Op zandbanken gespoeld Vanuit de golven uit de zee Neem ik deze dag weer mee!…

Iets of iemand spreekt in mij, vaak wisselen we van gedachten, maar niemand spreekt of sprak. Steeds vaker neem ik besluiten, die ik onmogelijk zelf kan nemen, alsof een stille stem me leidt. Altijd voel ik een aanwezigheid, wanneer mijn gedachten zwijgen. Geleerden noemen het intuïtie. Gelovigen geloven in God.…

Ik tel de dagen De afstand tussen ons, niet meer dan een gedachte. Ik ga naar bed, en droom jou En morgen…, dan ben je een dag dichterbij.…

Gisteren werd ik wakker De zon op mijn ramen Ver weg de kwetterende vogels De warmte van mijn bed Mijn eerste gedachten zijn bij jou Hoe jij je klaar maakt voor een nieuwe dag Wanneer zal ik je weer zien?…

Ik slaap, ik droom, een mooie droom, ik ontwaak en besef dat juist die droom ervoor zorgt dat ik met liefde vanavond weer in bed stap, voor het vervolg!…

Tobbers tobben in bedden. Ze herkauwen er problemen, met een kop die veel te vol is. Onrustig wakker liggen ze. Koffiedrinkers daarentegen, genieten in koffiehuizen. Ze komen er tot zichzelf. Tot andere gedachten. Tot elkaar. Problemen lossen ze op, in volgeschonken koppen, die leeggedronken worden.…

het glijdt in winterswit en zonverbonden langs het ritme van mijn hart omhoog - omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht…

Het windstille gedeelte van waar jij eens stond tussen de duinen midden in het zand daar is waar onze liefde een einde vond Het windstille gedeelte van de natuur zo mooi en blauw vertelt mij dat het over is het spijt mij ik hou niet meer van jou Door de stilte van de wind die je niet hoort door je tranen wil je zeggen dat je blijft…

Eenzaam en alleen tussen vier muren opgesloten Geen liefde om me heen ik voel me verstoten Ik wil de liefde voelen maar die is niet in de buurt Dan lig ik weer in mijn bed te woelen en niemand die mij de goede droom instuurt Zo voel ik me al dagen maar het kunnen ook weken zijn Het zit maar aan me te knagen Liefde krijgen vind ik…

als ik in de late ochtend aarzelend de ogen open baadt de kamer in het rauwe licht der werkelijkheid de zon verwarmt de lege plaats naast mij in bed op de vloer liggen een gebroken glas en lege flessen als ik verdwaasd uit bed kruip snij ik me aan de scherpe scherven van liefde die gespeld wordt in voltooid verleden…

Ieder scheiden is van 't laatste scheiden voorbode, ieder bed van 't laatste bed. Alle sterfelijke wegen leiden naar het eind waarvan geen liefde redt. In het stedelijk duister van de straten nemen we afscheid - en het drukt als lood, kijken om en wuiven, reeds verlaten, slaan de hoek om, en het is de dood.…

ik neem jouw hand en weet hoe ‘samen’ nimmer meer vergeet dat liefde, waar dan ook de weelde kent van welkom thuis ons huis, jouw stoel de mijne en ons bed, ons warme bed om rustig in te verdwijnen na een overvolle dag ik tel jouw vingers jij die van mij hoe blij verwijst geluk naar de oorsprong van ons allebei…

Ik zie kwaadaardige gedachten, komen en tot stof vergaan. In ons warme bed begrijp ik, wat niet kan worden begrepen. Hier, in de stilte van de nacht. Nu, waar de morgen op ons wacht.…

Ik ga naar boven, Mijn pyjama aan, Duizenden gedachten, Die maar niet weg gaan. Mijn lenzen uit, Ik stap in bed, Daar lig je dan, Zoekend op internet. Een goede quote, Die kan omschrijven, Hoe ik me voel, Zonder te overdrijven. De tranen in mijn ogen, Het is keihard, Maar ik heb gewoon, Een gebroken hart.…

ik leg je in een bed van geleende woorden sprekend over jouw liefde de schoonheid die daaruit voort kwam van toen het leven nog zachter kleurde tot vleugels je konden dragen…

De rollator naast mijn bed, staat maar getrouw te wachten. Hij past zich gewillig aan, aan al mijn dwaze gedachten. Ik heb hem zo nodig, elke stap die ik doe, is met hem. Hij blijft steeds geduldig, niet overbodig. Mijn handen en voeten, die dank ik aan hem.…

Hoe ver nu ook weg, altijd in mijn gedachten de liefde voor jou.…

ze koestert haar kind met warme ogen haar aandacht schemert rood in het groen in armen vol rozen wiegt ze haar kind de geur van hen samen gedragen door de wind zij vlijt haar kind in een bed van gras het kind dat even in haar gedachten was…