Alle inzendingen over begin OR ritme OR baboeschka

wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel word ik sterker mentaal wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel beleef ik intenser mijn eigen verhaal wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel sta ik sterker spreek ik mijn eigen taal wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel is opkomen voor mezelf heel normaal…

Beelden gaan voorbij. Worden als sporen gewist. Dan een schone lei.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Zie mij als een komma Zie mij als een x Zie mij als een formule tot na de oplossing helemaal niks Zie mij als een woord Zie mij als een zin Zie mij als symbool mijn betekenis wordt al bepaald in het begin Zie mij als een ritme Zie mij als een noot Zie mij als een lied ik ben geen schip slechts een modelboot Zie mij als…

Toen jij me was vergeten daarmee het ritme verstoorde, ons ritme en moest nadenken heb ik je gesmeekt om voor mij, voor ons te kiezen toen jij dat niet kon en ik dat niet kon verdragen toen… stopte de samba.…

In het begin kon ik zo om je lachen als je wat tegen me zei. In het begin kon ik me zo goed voelen, een stukje van jou hoorde bij mij. In het begin had ik nog kriebels als je iets liefs tegen me zei In het begin kon ik nog over je dromen Dat we samen waren, jij aan mijn zij.…

Maar ik denk nu, het waren niet je handen bij het begin, waardoor ik werd verward. Die spraken slechts een taal om uit te drukken wat eerder was begonnen in je hart. Je handen zijn een instrument van liefde, waarmee je de eerste snaren hebt bespeeld. Maar nog steeds voel ik van jouw hart de warmte als jij me met die lieve handen streelt.…

Je honger naar zelfbehoud wens ik te begrijpen, maar ook is er het verdriet om de nasleep van zo'n verlies, dat je eeuwig op vakantie doet gaan naar onvertaalbare afgetopte bergen, naar heuvels zonder tegenspraak en dit natuurlijk op neutraal terrein, waar, eenmaal ingevuld, de open plek in mijn hart voorgoed onvervuld zal blijven.…

Hoe werd ik begonnen die nacht? In welke schuwe, onzegbare woorden? Of sliep zij, schoof in haar slaap zijn hand op de tast? Het was zomer, met open ramen. Zij hoorden het erf, het gerucht van de hond, het donker gestamp van onrustige paarden. Lagen zij naakt, het dek weggeschopt, speelde hij tot zij duizelig werd en heel zacht? Of lagen…

Jaren lang heb ik mij aangepast Verloochend wie ik eigenlijk ben In de hoop liefde te ontvangen Van een man die ik nooit heb gekend... Dat alles achter mij gelaten Hoe groot was die stap Opnieuw beginnen aan mijn leven Een hele zure hap..... Wat een bevrijd gevoel achteraf Want na het zuur komt het zoet Mijzelf opnieuw ontdekt Vervolgens…

soms als de nacht fluistert in ’t duister aarzelt worstelt met het licht de zon verduistert staan maan en sterren stil en wachten tot het woord de ruimte klieft in echo’s duizendvoudig verder verder oude verhalen ontwakend dreunend van ver en van toen en van heel dichtbij nu in dit ene tijdloze moment horen de eb en vloed de dag…

mij is uit overlevering en van de buurvrouw bekend waar het einde is maar ik mag hangen als ik iemand kan vinden die mij weet te vertellen waar het begint ik ben altijd te laat…

Veel was het niet, maar we kregen toch iets van ons leven terug. Een stukje horeca. Het verlangen naar een domme pint met schuim, werd almaar groter. Zelf lukt die mooie kraag ons niet. En er was nog iets anders: De horeca staat voor gezamenlijkheid. Daar waren we wel aan toe na die autoritaire Lock down van die interieure ballingschap.…

Dit is niets er is hier niets te zien en niemand om ernaar te kijken.…

Als het begin nooit is begonnen Nooit ontdaan is van de druk Nooit verlost is van de verwachting Nooit is bekomen van de angst Nooit is aangestoken met de euforie Niet heeft geleefd om te mogen zijn En is wat openheid niet uitsluit De geslotenheid niet uitbuit Maakt het als een onbeschreven blad De geboorte van een kind Dan heerst daar…

dans dans met mij alsof niemand kijkt zoek zoek met mij in de nacht zonder dat je verwacht te vinden kijk in alle ogen alsof morgen niet bestaat maar kus kus alleen mijn hart zoals ik jouw hart lief…

Drie lijnen verweven; het begin is leven en het krijgt vorm, in duizend sterren, in duizend sterren is het woord gegeven.…

een vis is een vis in het water en als ze niet in het water zou zijn ging ze dood is de algemene opvatting maar wie weet wat een vis doormaakt als ze even op de kant springt dus precies dat moment en dan weer terug in het water daar begon het al…

Wanneer het einde nadert heeft al de rest geen schijn want in het boek gebladerd zou dit begin moeten gaan zijn…

dit moet het ergste zijn meer dan de onwetendheid de zekerheid van besluitloosheid een dilemma tussen goed verstandig of slecht gevoelig en geheel niets doen het wachten op een hellend zwaartepunt tot het omvalt en niet meer terug kunt behoed me voor het gevaar of is het al te laat…

ergens zou je willen weten waar deze woorden vandaan komen maar ik weet het niet nu,wie ik ben ooit was er overgrootvader of nog veel verder teruggaand hij liep langs de beek met de oude molen toen nieuw en er was een meisje die hem zag en daarom besta ik nu,maar deze woorden zelf gaan zover terug dat ze geen oorsprong…

het begin het diffuse mistige begin is het mooist er is hoop opwinding en angst alles ja alles is mogelijk en dan het broze verloop van het feest het verteerde vuur dat als as de luwte buiten het blikveld vindt…

Ik ben mogelijk gemaakt door de liefde tussen pap en mam. Zij vreeën met elkaar en toen puntje bij paaltje kwam, kon ik dus heel hard zwemmen, veel harder dan de rest. Ik nestelde mij in moeders schoot waar ik begon als ei. Zonder veren kwam ik ter wereld, maakte vleugels en vloog vogelvrij.…

Ik verlang naar het begin van iets Loskomen van de tijd Verroeste gedachten Met andere ogen Kijken naar de omgeving van Vertrouwde vergezichten Zijpaden inslaan, afdwalen Ontdekken wat jij zag en Voor mij nog geheim was.…

dat ik ze zo kon zingen voel duizend en één tintelingen de huid over mijn hele lijf je kus geeft aan mijn vingertoppen psychosomatisch rillingen als ik ze voel wil ik het liefst op elk moment kunnen beslissen hoe of ik ze beschrijven moet en lyrisch onder woorden brengen als godgeschenk zevende hemel al is het nog maar het begin…

van hoe het begon kan slechts eentje getuigen heel verlicht …… de zon…

De nacht kent goed en kwaad, ze gidst mij door de diepte van mijn ziel, tot mijn lichaam zachtjes ontwaakt bij de komst van de dageraad … op het ritme van de nacht.…

Het ritme van mijn hart dat zingt een lied Bonzend en gonzend Vertaalt het mijn geluk en verdriet Soms is het een klaagzang dat weer een duet Het ritme van mijn hart heeft mijn gevoelens omgezet Het is mijn eigen levenslied Dus verstaanbare taal hoewel het ruist en het klopt Is het het omvangrijkste lied van allemaal..…

daar wacht een vloer, een ongedorste korenschoof en ook een altaar waar het vuur op wacht het ritme roffelt ritme rijst.…