11754 resultaten.
heden ten dage
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 464 heden ten dage
waar licht knokt
tegen donkerte
en blaren
dwarrelen
naar vaste bodem
lijkt het dat
ook ik ga schuilen
om mijn ziel
weer te ontwaren
niet dat ik in
de vroege mist
geheel zal opgaan
ook in mij is
een terugtrekkende
beweging
een tocht naar binnen
waar in afscherming
de dood rijpt
naar winterse termen
en mijn…
Flamboyant
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 75 zullen zwermen
Een herhalende tred van groeiend sterven
ogenschijnlijk een pas op de plaats rust
tenware het flamboyante
voor een wijle in slaap moet worden gesust
Deze kracht zo natuurlijk en gewoon
is sterker dan mijn speelse geest
toch vertel ik mijzelf morgen,
met weemoed weliswaar,
hoe de zomer is geweest…
Herfstbladhaiku
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 Blaren op het pad:
glimmend herfstkleurenpalet.
Een slippertje dreigt.…
Storm
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 173 De wind heeft volop storm gezaaid
en de vele natte en dorre blaren,
die zich in zo'n storm vergaren
zijn tegen de ramen aan gewaaid
en binnen, wat onderuit gezakt
zittend, kijk ik wat melancholiek
naar een alsmaar groeiend mozaïek
dat op het venster wordt geplakt.…
Une rose pour Pp
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 4.435 ik zocht woorden
vond er geen
het geluid viel stil
in late rozen
weemoed en wind
in je naam verscholen
dromen die ik langzaam
heb veroverd
zacht en zuiver
aan mijn lippen gefluisterd
ik gloei rood glanzend
schapenwolkjes in de zomer…
Dronken in de lente
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.020 Blaren vielen in de plooien van mijn kleed.
Ik merkte het niet,
Totdat ik opstond en mijn kleed straksloeg,
Toen vielen de blaren rondom,
Zodat ik mij afvroeg:
"Heb ik gebloeid zonder het zelf te weten?
Kon ik genieten en heb ik het niet gedaan?
Vervloekte wijnroes!…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.656 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.655 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.734 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.477 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.739 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.078 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.395 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.103 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…
Dromen van toen, dromen van nu
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 249 Blote voeten in het zand
opgerolde broekspijpen
het koude zilte zeewater
veroorzaakt gilletjes
brrrr verfrissend
ogen vol van weemoed
dromen van toen
dromen van nu
met in de hand
wat opgeraapte schelpjes
haren in de wind
kind, vrouw, kind…
Zomer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 115 De muggen dansen in de wind
En wachten tot de avond valt
De vogels hebben hun rustplaats al in het vizier
Ik zie een buitenspelend kind,
Met weemoed denk ik terug
Aan die zomers van weleer
We speelden boompje wisselen in het bos
Dit is de zomer van het Pokémon vertier.…
Herfst
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 458 Als een rookgordijn wordt opgeworpen
Om aftakeling te verhullen
Als takken verder spelen in mineur
Kaal en troosteloos in de wind
Als de schrale zon een schaduw wordt
Een schim van lang vergane glorie
Wanneer gure regen mijn gezicht teistert
Bergen blaren de weg onzichtbaar maken
Wanneer fluitende wind in mijn oren blaast
me influistert dat…
Sshhh
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 240 Deze vrouw, alleen en eenzaam,
doch thuis in de wind,
waarmee alle blaren waaiden en woeien...
vereenzelvigde zich met Al, dit buitenaards!
Bovennatuurlijk natuurlijk.
Zij stond, danste en tolde,
naakt en bloot
zonder eigen schaamte... vrij met de wind!
Sshhh...…
Zon zat
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 148 Populieren
zon zat
zou je wel zeggen
als je zo
hun blaren
zwerven ziet…
In bed
gedicht
3.0 met 25 stemmen 17.095 Het was herfst in mijn droom en ook buiten
bewegen zich dorre blaren
door de lucht, en over de ruiten.
-----------------------------------------------------------
uit: 'In Amerika' van Leo Vroman (Gouda, 1915)…
Herfstbladeren
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 889 Gekleurd gekruld en okergeel
Pronk je voor mijn vensterraam
even nog genietend van je laatste uren
voor de fatale val
tussen kastanjes en verdroogde blaren
in een plas of op het kort gemaaide gras
nog niets vermoedend van de lange tocht
schuilend voor de koude wind
onder hopen lotgenoten...…
Uitgestaren?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 112 kille wind huisvest tussen haren
van ongeschoren vel en geblazen blaren
zijn de ogen, starend naar het weinige
aan alles hier ontbreekt ’t geinige
er liggen slechts restjes op de hoogste tak
de veren gebonden in een knapzak
bovenin het vertakte hout
gemaakt uit het ambacht aloud
en nu loopt de Koude Turk
van de getto tot aan…
Ver
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 76 Ik stond aan de kust
En kuste de wind
Streelde de golven
Met mijn ogen
Zout water prikte
In mijn open wonden
Schelpjes staken
In mijn blaren
In de verte zag ik
Een schip varen
En ik voelde me
Ver weg
Wolken trokken weg
En mijn adem steeg
Er bovenuit
Een zucht ontsnapte
Ook vissen
Bubbelen hun adem
Tot boven het
Oppervlakte…
Het Oordeel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Wie goed doet
goed ontmoet,
wie wind zaait
zal storm oogsten;
boontje komt om z’n loontje,
wie z’n billen brandt
moet op de blaren zitten:
eigen schuld, dikke bult !
Met vallen en opstaan
leren we onze lessen,
als ezels stoten we ons keer op keer
aan dezelfde steen,
door schade en schande worden we wijs:
karma is a bitch !…
HERFSTLIED
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 117 afstand te doen;
het melancholisch lied
van regen en wind
vond weerklank in mijn ziel…