heden ten dage

heden ten dage
waar licht knokt
tegen donkerte
en blaren
dwarrelen
naar vaste bodem
lijkt het dat
ook ik ga schuilen
om mijn ziel
weer te ontwaren


niet dat ik in
de vroege mist
geheel zal opgaan
ook in mij is
een terugtrekkende
beweging
een tocht naar binnen
waar in afscherming
de dood rijpt
naar winterse termen
en mijn gedachten
doelloos zullen zwermen

een herhalende tred
van groeiend sterven
ogenschijnlijk een pas
op de plaats rust
tenware het flambayante
voor een wijle in slaap
moet worden gesust

deze kracht
zo natuurlijk en gewoon
is sterker dan
mijn speelse geest
toch vertel ik mijzelf morgen,
met weemoed weliswaar,
hoe de zomer is geweest

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 6 november 2006

julius-dreyfsandthotmail.com

herfst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 18 stemmen 464