Netgedichten

netgedicht (nr. 13.182):

testamentgevoel

een pagina vol wil hij schrijven
want zo kan hij blijven
verwijlen in ieder hoofd
dat hij zo graag heeft bemind
ook al is hij verder gegaan
naar de andere zijde

geen onderwerp laat hij gaan
hij vertelt over alles wel iets
wat het hem heeft gedaan
of zelfs helemaal niets
daarover beslist het uur
dat het zijn pad heeft gekruist

hij ontkent daarbij alles
wat zijn eenvoud maar kan sieren
geen man van grote woorden
maar liever mens onder zichzelf
dan een man zo onverstaan
dat hij niet kon bestaan

hij is een dichter
maar eerst is hij mens