Alle inzendingen over daglicht OR nacht OR lichaam

trilt het daglicht dood de silhouetten verheffen zich wringen zich door een kier de maanloze nacht in over de gammele weg die stoere stammen wijken laat geruisloos wachten ze op vermoeide passanten om aan te kleven en in ontwakend morgenlicht zichtbaar mee te reizen dieper het onherbergzame in naar een nieuw nachtlogement.…

niet alles kan gedragen worden door woorden daglicht bijvoorbeeld of het ontkomen aan de nacht sterren traag als liefde binnensmonds die ene lente al te vaak herdacht van jou, van mij een andere wereld niets toont aan dat ik besta als woord of zin, in bloed verdund waarom sterf ik dan ongewild…

daglicht breekt de nacht in bleke stukken waarin schaduwen onwennig concurreren met door de duisternis prijsgegeven beelden geluiden even nog te onderscheiden voor de kakofonie van leeg lawaai de stad in dendert de dichter wacht tot ook deze dag weer donkeren zal…

Meteen wordt er alles aan gedaan Het dier in kwaad daglicht te stellen. Wie gelukkig nog in sprookjes gelooft Zal nog even moeten wachten. Pas als de zeven geitjes zijn gearriveerd Hebben we weer slapeloze nachten.…

Deze vrouw is geen rivier in een eenzaam gedicht over oppervlakkig plezier schimpscheuten van de nacht zijn in stilte nu verdreven metaforen die het daglicht niet kunnen verdragen de pijnlijke romantiek is wat er over is in leven te druk voor de liefde te veel levensvragen waar deze vrouw op wacht is dat je naar haar lacht…

De ban is gebroken het mag nu vrijuit worden uitgesproken: Vertel de waarheid hoe waarachtig ze de waarheid liegt vertel de leugen hoe waar alles is wat ze in leugenachtigheid opbiecht zoals op verre plekken het daglicht naar de nacht en de nacht naar overdag verglijden Zo moeten zij de waarheid en de leugen vals en bescheiden ons…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

dag vuurvlieg trillend stipje in de nacht je trekt mijn oog en aandacht naar je toe totdat het daglicht komt en ik je niet meer zie maar dichtbij weet tot straks wanneer je licht opnieuw zijn trilling aan me geeft zodat ik lach of zacht mijn ogen sluit…

licht in, licht aan de duisternis valt in daglicht valt weg en de zon kust de zee sissend valt een vlammend betoog mij ten deel, licht uit donkere wolken, oplichtend water de dag gedoofd een verschil van dag en nacht…

Bang voor alles wat er komen gaat, of wie me bij daglicht weer verlaat. Bang voor koude donkere nachten, waarin ik eenzaam en alleen, om alles wat ik in mijn hart heb, stiekem en heel zachtjes ween.…

Twee bezwete lichamen, moe en voldaan. Liggen nog na te genieten, in het licht van de maan. De nacht is bijna voorbij, er wordt plaats gemaakt voor een nieuwe dag. Heel zachtjes vraagt hij, of hij haar nog één keer kussen mag. Langzaam begint hij haar te strelen. en weet dat hij haar niet langer wil delen.…

[Senryu] doorwaakte nachten twee lichamen naast elkaar volmaakte vreemden…

uw wond behoeft daglicht en frisse lucht en een zachte omzwachteling voor de nacht hoe verdraagt een open wond de pijlsnelle doorboring en dan de afgewende blik in messcherp licht het advies averechts misschien alleen licht en lucht van de nacht om het trauma toe te dekken alleen overdag vluchtige blikken op…

Maar welk een gemis van daglicht en dat van donkerte van nacht?…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

Zo schuwt zij ieder daglicht dekt met een sluier haar rouwend gezicht. Niemand die haar komt bezoeken. Je kan haar alleen 's nachts en in tranen begroeten.…

Zij schuwt ieder daglicht dekt met een sluier haar rouwend gezicht niemand die zich tot haar voelt geroepen Je kan haar alleen 's nachts en in tranen begroeten.…

Rond zou hij moeten zijn met het perspectief van een circulerende horizon waardoor het daglicht regelmatig het donker vervangt Maar het lijkt of de nachten de dagen meer en meer verzwelgen waardoor het licht nog wel schemert maar de zon niet meer verwarmt Plat, de wereld is plat en als je de rand nadert staat er geen bordje pas op…

Grote bloedzuigers, na een nacht op ons lichaam -- exploderen ze.…

ik proefde zware tijd, gevuld met zwart en zoute dagen en mijn bloemen bloeiden niet, er lag verdriet op elk gouden blad leegte vulde langzaamaan het gat dat voortkroop door de nacht en waar de ochtend leven gaf- bracht het daglicht de teneur van immer hol gestelde vragen…

In de zwoele nacht Wil ik van jou zijn Met mijn ogen Verleid ik je Streel ik je Mooie lijf In de zwoele nacht Wil ik van jou zijn Met mijn handen Omarm ik je Leer ik je Het spel der liefde In de zwoele nacht Mag jij van mij zijn Met mijn lichaam Verover ik je Bemin ik je In het vuur van liefde In de zwoele nacht Zijn onze lichamen…

kamelen staan al klaar bepakt met handel zonder daglicht de lente was helaas van korte duur…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

de wind jaagt over de golven omlijst hen met bleekwit schuim aan de horizon kleurt de avond jouw dode masker nacht vervaagt de zee laat branding hoorbaar breken herhalend ritme van stromen eeuwenoud daglicht onttrekt de zee aan het duister aan de horizon kleurt de ochtend vaag herinnering…

Al mijn tranen van geluk wilde ik ooit met jou delen maar werkelijk alles ging stuk en het kan jou niets schelen En ondanks veel intens verdriet weet je niet wat je hebt aangericht je ziet ze gewoonweg niet al die nachten bij daglicht Hoewel ik nu elke dag pluk en van elke zonsopgang geniet zijn mijn tranen van geluk vervangen door zeeën…

Wanneer de bloemen een kind als blad nemen en wiegen en maar blijven wiegen ruist er door de wolken en de lucht zo hemels blauw een zachte stem die stem zingt dat de sterren in de nacht de kracht geven aan al de genen die hun lief hebben als de nacht dan het daglicht verdrijft kan de maan samen met zijn vele nachtegalen beginnen met liefde…

liever ben ik helemaal alleen zonder al die drukte om me heen beklim ik dan de hoogste bomen om rustig tot mezelf te komen mijn geest moet vrij kunnen bepalen hoe kan ik echte waarheid achterhalen mijn gedachten sterven dan zo lijdzaam zitten gevangen... in mijn eigen lichaam jij draagt op je borsten een sleutel van goud gebruik hem maar…

overvloedig het middaglicht een stilstaand geluk van glas schittert in kleine scherven ergens ver weg ligt verdriet te sterven ------------------------------------- uit: 'Verdraagzaam de tijd', 1992.…