Alle inzendingen over dansje broos

Jouw ogen hadden stil en in weemoed gesproken of ik iets aan jou verschuldigd was. zag jij een bloem in mij die pas ontloken en alsnog onder het groen verborgen lag. het werd hunkeren in hemels –zoet -verlangen naar een lieve glimlach op je mond als een lentefee ging ik mij in roze en wit omhangen zodat je in mijn verschijning een behagen vond…

ik dagdroom voort tot het geschreven woord de zinnen spreekt die ik wil horen pas dan stoort werkelijkheid met zijn geluid het broos moment waarin de andere wereld wordt verkend en eist realiteit zij kluistert mijn gedachten ik spartel nog wat na de droom laat op zich wachten ik ben weer terug met voeten in de vette klei maar…

ik dagdroom voort tot het geschreven woord de zinnen spreekt die ik wil horen pas dan stoort werkelijkheid met zijn geluid het broos moment waarin de andere wereld wordt verkend en eist realiteit zij kluistert mijn gedachten ik spartel nog wat na een droom laat op zich wachten ik ben weer terug met voeten in de vette klei maar…

Vogels vliegen droomverloren van hier naar daar, van noord naar zuid; wie zijn als zij - nog niet geboren onwetend van dit broos bestaan, maar toch geduldig wachtend op de morgen al kennen zij nog niet de zorgen, zij zullen toch dit lied verstaan.…

een schrale zon in waterig morgenrood vloeit over wit gerijpte akkers en velden broos decemberlicht schetst een kaler vergezicht in sepia verzonken tinten…

Hij heeft zijn dansje afgemaakt. Eenmaal buigt hij naar de man Die halverwege de straat Een foto van hem nam En van het lachen vergaat. De dansende man dacht - Omdat hij niet beter wist - “wat leuk dat hij om mij lacht”, Maar had zich daarin vergist. De fotoman lachte hem uit Om zijn ongedwongenheid.…

Hoe ga jij dat uur besteden Puur beleven in het heden In je slaap in dromenland Vier je een feestje in het ladykant Dansje in een discotheek Rust inhalen van de week Investeer jij in de morgen Door voor je eigen rust te zorgen Hoe ga jij de tijd verzetten Doe je dat exact op het uur Slik jij vandaag en morgen De pil voor een biologische…

Als ik aan May denk, premier van Engeland dan denk ik aan mei, aan de zon wat een (uit)straling heeft die vrouw wat een warmte om door te zetten weggestemd en stem weg, dansje en hoongelach als dit niet een vrouw met kloten is dan zou ik het niet meer weten als Christus een vrouw was geweest i.p.v. man een vrouw met de potentie van Theresa…

Verbannen en vergeten tussen ijskristallen muren Vertwijfeld warmend aan gedoofde vuren Broos, toch onbreekbaar ...dit bevroren hart Hoop, neemt afscheid ...als de nacht verstard…

ontloken woorden nog broos en schuchter zoeken aarzelend beschutting in zacht bewogen zinnen ik raap ze op geef ze een warmend plekje in wiegende wind en milde avondzon…

Broos en breekbaar Zo teder en kwetsbaar is de overgave... De magie van mooie woorden... De eeuwige kus... Kan liefde meer zijn dan de wijfelende vlucht van een waanvogel.. De grondeloze smart van een argeloos hart...…

als ik door loosduinen rij denk ik altijd wat men hier vroeger zei we hebben tot in eeuwigheid vrede rust komkommertijd d’hofstad groeide grandioos de kromme jongens bleken broos nu zijn ook de tuinen loos…

zoals ik je aanraak voel ik de morgen altijd weer anders gisteren niet als vandaag de morgen is broos vol van verwachting vogel in het ochtendgloren telkens een nieuw lied dat alleen al is poëzie…

Tussen kruinen van de bomen gloort een heel klein straaltje licht door zacht wiegend weg te dromen zie ik nerfhelder jouw gezicht hef mijn handen naar de zon maak een dansje op het mos ik wou dat ik vliegen kon door het mooie herfstbos spring en huppel door de dagen soms wel vijf passen tegelijk ook al zijn er vele vragen ik voel me nu…

Even een dansje wagen op één tegeltje Ik voelde me innerlijk bibberen. Het waren de polen plus en min aantrekkingskracht van in het begin. Ik durfde eerst zijn ogen niet te strelen met de mijne, de twinkeling was als een stralende diamant. Hij was kalm en charmant, zijn lippen nodigden uit om te kussen.…

Kleine vlinder zo broos zo mooi. Kleine vlinder je hoort niet gevangen maar vrij te zijn. Kleine vlinder je leven is maar zo kort. Maar kleine vlinder je bent van mij en maakt me intens gelukkig en blij.…

De laatste druppel water verloste haar niet dorst hij te naderen zonder verlet nabij daar waar broos geluk een kringel gooide en kolkend vervloog zwijgend zag hij toe alleen, verloste niet…

Zo broos en breekbaar je vleugels gespreid, met de allermooiste kleuren. Vlinder, jij zo dansend in je korte levensdagen, brengt tederheid in mij naar boven.…

Oud en broos afhankelijk van hulp Mijn pillen liggen door elkaar Mijn lijf trilt en is zo zwaar Ik woon zo graag in mijn eigen stulp Er wordt het uiterste gevergd van mijn krachten Kwaliteit in de zorg...... Ik kan niet wachten!…

Zondags nog op bezoek in het verpleeghuis zat ik naast hem hij was al zwak en broos de dag erna is hij stil heengegaan lang verwacht, maar nog te vlug als een arend die voor vliegen koos voorgoed, hij kwam niet terug.....…

zacht als een deken van alpacawol regen die de aarde voedt de weg vindt naar de wortels van het gras en paden baant voor zon die zoekt en vindt (schijnbaar broos in de wind) de eerste bosanemoon…

Je haren zijn niet meer dan vlas huid als glas broos als perkament doorschijnend als een schim ben jij terwijl je lacht om een grap van mij Laat ons lachen en vergeten want we weten allebei nog even en het leven is voorbij…

God plukte de roos rozerood als ze was wiegelde ze broos op haar jonge steel priegelde een heel subtiele vlindertong het stuifmeel uit haar ziel rozerood als ze was de moedertak brak - ontzet heeft God recht op een boeket…

Geboren ben je in een hut van plaggen Waar je moeder altijd jammerde Waar je vader zich verhing Waar het altijd stonk (naar je debiele broertje) Broos zijn je botten Schuw is de blik in je ogen Maar eens zal ook jij liefde kennen…

van ’t geduld word ik zienderogen ouder van andere ouders die me staan ouder worden uit aanblik 'krijg ik de gnuivende knipogen ze doet alsof ze mijn zon is draait me een paar miljard lichtjaar om haar vinger ze zet een dansje in draallalaa draallalaa, draal en draalt tot het zadel van mijn bakfiets afzakt lankmoedig bekneld in mijn schoenen…

In mijn ogen zie ik de mensen Om hij heen ouder worden En soms blijf ik heel even staan Om te genieten van de mensen om hij heen Liefde kan je hier bij mij in mijn omgeving vinden En mijn tranen laat ik soms gaan omdat het zo mooi is de aarde en zijn bestaan Ook een dansje zit er ook wel eens in Soms voel ik mij net een kind Zo ongedwongen en…

Vrouwen moet je behandelen als broos vaatwerk Dan zijn ze als Was in je handen Vrouwen zijn als druiven Je moet ze plukken als ze rijp zijn Je moet vrouwen met respect behandelen Daar krijg je wat voor terug Mannen moeten het juiste pad bewandelen anders vang je een langpootmug…

ver weg is de poging tot een lyrisch epos anders dan eerst weekt het beeld niet langer los de derivaten werken in als klanken zonder geluid, een omfloerste ziel het brein, uitgezaaide ranken broos en immobiel…

zó ken ik het met kleine oogjes over een drempel die met de jaren hoger reikt 'hartverwarmend de mens' broos als toast plukt hij de dag met lange tanden…

soms word je dood verklaard ongezien en woordeloos nog eer men is opgebaard of niets dan goeds ontbreekt bij de lege inhoud van een symbolische kist het leven blijkt dan ijzig broos en de naastenliefde ja, die getuigt van een dikke mist…