34397 resultaten.
De ontmoeting
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 164 alle kleuren heb
ik aangetrokken
op dat ik je
niet kan mislopen
de wereldkaart ken
ik van buiten
zodat ik onderweg
niet stranden zal
nu de mist haar
rokken laat zakken
slaat de schrik me om 't hart
daar de weg ineens verloren lijkt…
Bloemen voor Fairouz
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 649 Zij die zoveel leven bracht op Internet
is heengegaan zonder ons te verlaten
want wat zij achterlaat is blijvend
gedachten, emoties, verbondenheid
in de hemelse tuin
van mijn onderbewustzijn
bloeien de mooiste bloemen
eeuwig voor Fairouz.…
Verdwaald
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 232 hoe kon je zo verdwaald zijn
was het leven zo’n gevecht
de strijd in jouw hoofd
ondoorgrondelijk
hoe wij jou ook liefden
bleek dat niet genoeg
niet voldoende reden
om te blijven
daar waar wij zijn
wij die het leven anders ervaren
al is ’t nooit zonder slag of stoot
is het gemis al begonnen…
Abrupt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 196 het verschil tussen gisteren en vandaag
is een immense stilte
die je achterlaat
je stond aan het roer van een schip
met eindelijk verse wind in de zeilen
al ben je abrupt van koers veranderd
heb je het aardse verruild voor het hemelse
want zomaar tussen gisteren en vandaag
is het doek gevallen…
Afscheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 267 bij aankomst
vielen bevroren
tranen uit de lucht
het was een weerzien
van dwarsliggers uit alle hoeken
te midden van borden vol leuzen
stond de kist
erboven prijkte een mooie foto
van Ferry met poes op schoot
ik heb nog nooit zoveel
fotografen gezien Fer
op ’n crematie
zij kwamen allemaal om
Opa Water te groeten…
Plots
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 184 ben je uitgevlogen
ons voorgegaan
wellicht
van hier waar je
sinds ‘56 woonde
ging je over in ’t licht
nooit meer Maison Kelder
gebakjes eten, met jouw verjaardag
voor ’t Nieuwe Jaar
zal de stilte ooit gaan wennen
al voelt ’t voor nu
wel heel erg raar…
De tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 151 tikt onverminderd
door
niet even
staat hij stil
nu jij
ons ontvallen
bent
veel te vroeg
in de bloei
van jouw
leven
omringt
door liefde
….
en de tijd
tikt onverminderd voort…
Betoverd nu, in winterdood
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.855 Betoverd nu, in winterdood
in laatst verlangen, waterschoot
rust mijn ziel, mijn pijnlijk hart
al was het om de dag te dragen
Mijn zucht, mijn damp als ademstroom
als draden, die de vlinders vlogen
verdwenen in landschapspaden
Enkel wit
het vocht hangt boven aarde
in de slaap, die mijn dood verdrijft
het is de nacht, die naderschrijdt…
Wolken donkeren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 207 de wind
fluistert niet meer
maar vlaagt de bomen kaal
wolken donkeren
tot het diepste zwart
regenen leeg uit een vol hart
en ik trotseer
de dovende kleuren
van de herfstgloed
accepteer
verrotting en de dood
met hoop op verder leven
laat de witte deken
van de schepping
mij met rust en stilte dekken
ik zal wachten
tot een nieuwe…
De dood lacht zacht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 449 ook buiten
hangt jouw stilte
om me heen
ik zie de mensen
praten lachen maar
ben er heel alleen
kan je niet ontdekken in
een stem probeer je ogen bij
een ander even bloot te leggen
je hart en ziel zijn
van de wereld afgesloten
voor even heb je iedereen verstoten
jouw rust maakt alles stil
de dood lacht zacht en fluistert
of…
zelfbestemming
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 416 polsen
beloven
roodvloeiend
mijn rust
uit het wit
van mijn vingers
sijpelt dood
zonder geluid…
Alles slaapt
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 946 Stille slapende mensen in de zwarte duisternis
doodse rust, stilte en leegte bevestigen
de duistere nachtelijke aanwezigheid.
Alles slaapt, en toch iemand die wakker is.
Alles slaapt, maar mijn hart is wakker
Mijn hart klopt, spreekt en overlegt.
Dingen die in de dagelijkse drukte dreigen te verdwalen.…
Gedicht relikwie
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 926 Haar botten rusten al lang in een kist
en trekken zeer veel gelovigen aan
die haar martelaars dood hebben gemist
Zij is de onvolprezen heilige van Caen
die naarmate haar meer was misdaan
steeds dichter bij God kwam te staan
Haar geest leeft hier bijzonder sterk
om haar kist versierd met zilverwerk
Wat alle harten zeer ontroert en steelt…
Jan Rot is zot op het leven, ‘n Prachtmens
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 275 Een stem valt stil
Maar houdt zijn oude zeggingskracht
Dag prachtmens, rust nu zacht
Het lichaam is verlaten, leeg,
Onze harten grijs en grauw verslagen
Maar wie is dood
Op zo’n manier herdacht?
Dag prachtmens, rust nu zacht!
In mijn verbeelding zie ik hoe je minzaam lacht,
Jouw hoop maakt ons verschil van dag en nacht.…
Rustpunten
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 160 Ik ben even naar het rijk der doden gereisd
gelegen in het bloemperk tussen de zerken
om mijn denken, mijn geest, mijn hart en ziel
tot rust te laten komen,
luisterend naar het zachte geritsel
van het lover van de eikenbomen.…
Tussen leven en dood
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 978 De eeuwige duur kent tijd noch rust
ze rekt een leven lang, en kweekt
ons jaren te leren, vertellen, woorden
te vinden hoe snel de dood van zich spreekt
het wilde roosje aan `t begin van de dag
weet wel, als morgen mijn hart open gaat
is het voorbij, schoon ik bloei, ik ga dood
`t zal de tijd zijn die mij verslaat
de morgendauw spreidt en…
De mens alleen
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 820 moment
rust tegen mijn zij
het maakt mij even heel
het schept uit alleen een wij…
Dansen met Woorden
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 182 Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter
in de beslotenheid van zijn of haar
cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar
doordrongen is, als ware taalopzichter
is dat de stroom van zijn of haar gedachten
gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel
op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel
wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…
Bi
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 209 rust
liefde en geluk
leven
angst
ellende en sloop
dood
wispelturige
stilte…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Herdenken
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.116 Die Lente-tijd keert nimmer weer,
O, Leven, wat is uw droefnis groot,
Al wat zo schoon is, is zo teer
Zo broos, — zo wreed de Dood.
Die kent geen bloemen en geen licht,
Die geeft alleen—mag 't zijn—de rust,
Als hij geveld heeft met zijn zicht
Al harten-en ogenlust.…
Natuurlijk
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 390 zingen van de krekel
zie de zon in zijn stervende uur
proef het zilte van de kalme zee
voel de rust in me en ben tevree
als een onderdeel van de natuur…
Hocus Pocus
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 550 kan geven
dood zijn...…
Begraafplaats...
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.396 heeft hun allen opgehaald
Mogen zij allen rusten op deze begraafplaats……
Père-Lachaise
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 541 Driedimensionaal bezag ik de laatste rustplaats
der doden. Hartje Parijs.
Hier eindigde hun laatste reis.
Steekt er wellicht soms iets kwaads
in het virtueel een plek aanschouwen
waar zoveel verdriet en leed
en zoveel pijn is van wat ik niet weet
van bekende en onbekende mannen en vrouwen.
Hier rusten ze de eeuwige rust.…
Mijn "warme hand"
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 2.520 Heb je eind'lijk rust...
in je malende hoofd?
Ik zal je weer vinden
als ik er ook ben!
Begroet jij mij daar...
zoals beloofd?…
De laatste droom
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.622 met de laatste droom
dat ons hart in de Linde vereeuwigt mijn lief…
Aarde
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 363 uit aarde ontstaan
moeten we geen angst hebben
in haar te rusten…
Het oude kerkhof
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 600 Jaren vluchtig aan het leven
staan hier vast gebeiteld,
alle seizoenen komt hij zich warmen
aan de late middagzon,
met gesloten ogen
een wereld van verschil
bij een gedenksteen even stil,
ruimte en tijd doen er alleen toe
te vergezellen verder van hier..
doorbreken een dunne scheidslijn,
wegdoezelend verbinden deze lanen
meer dan…
Afscheid?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 272 Vandaag of morgen ben ik dood.
Dat wist ik al mijn hele leven.
Dat was een zeer vaststaand gegeven
Waarvoor het lot geen uitweg bood.
Maar waarom zou ik daarvoor vrezen?
De dood geeft eindeloze rust,
Alsof de slaap je eeuwig kust
Om je van elk leed te genezen.…