Alle inzendingen over dood. herinnering

We hebben geen doden, we zijn alleen denkende weefsels in het heden die zich denkende weefsels herinneren, vertalingen maken zoals u bent nu tien jaar dood - tien jaar dood zijn bestaat niet. Wie herdacht wordt verdween vanuit het eigen perspectief dat er niets is tegelijk een miljard jaar en een seconde geleden. Verdween totaal.…

Wonderlijk is ‘t in ‘t holle van de nacht, Plotsling te denken aan zoveel beminden; Als in de duistre wereld van de winden, ‘t Zwalpe element ligt met gebonden kracht. Dan komt zich al wat ver is weer laten vinden: De handen, de gelaten der beminden, Als in een gloed van lage kaarsen, zacht. Smartlijke vreugd te sturen naar die schijnen. De…

ik heb geen woorden aan je meegegeven hooguit goede reis voor jou was het eindelijk prijs gekoesterd als wens herinneringen en fragmenten verhalen jouw aandacht in de mens jij hebt gedeeld bent gegaan blijft toch bij ons in voortbestaan…

je kleine medaillon Tussen ‘t grijs glijdt een zonnestraal net of ze ontsnapt is aan ’t grote licht Het straaltje licht lijkt schier illegaal en is waarachtig exact op mij gericht Dan zie ik jouw lach in ’t medaillon net zo stralend als je toentertijd was Zo je er toen uitzag in die nachtjapon zie ik je nu achter ‘t ontspiegeld glas Herinneringen…

En met mijn hoofd op jouw borst, met die razende stilte van de dood in mijn oor, schreeuwde ik. En schreeuwde ik. En ik bleef schreeuwen... Van dan af ben ik een kind in nood.…

op hartenklop schommelt weten tussen herinnering en vergeten danst lichte dromen in luchtige niemendalletjes gaat vluchtig voorbij aan de zwaarte van bestaan pas als de hartenklop stokt de schommel stopt wordt weten eeuwig vergeten…

Zie het huisje in de regen bomen bij de oude sloot land voor oogst bewerkt herinner me die dagen dat we door de polder liepen in mijn hart nog zoveel vragen die in dromen verder sliepen gevoel van jouw oude hand die de brief had vastgehouden berichten van het platteland mensen die we blind vertrouwden de ansichtkaart van toen we…

Is er hierna nog wel een samen ooit, zien wij elkaar hierna nog ooit terug? Het voelt zo leeg in mijn hart, zo berooid. En ons afscheid, jij ging toch veel te vlug! Wat van jou rest, ik keer het straks de rug, laat het achter, maar niet wie jij ooit was, het volle beeld, jij, jouw lach en jouw bas, neem met mij mee, heel zoete gedachten aan…

Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot Gebroken was haar oog 't meisje leek zo dood Haar blik heel verbaasd; haar lichaampje ijskoud Een man schoof ernaast hij depte haar ’t zeezout Haar handen heel zacht haar voeten blauwrood Voor haar eeuwig nacht 't lief meisje lag dood Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot God,…

Met vreemde vrouwen dansen De mannen luidruchtig en boevig Inschattend lustvolle kansen M'n dochters en ik gedrieënlijk droevig Vonken schieten uit ogen en borsten Denkend aan jouw wiegende krullen Naar drank en lichaam dorsten Die je doodsdrang niet konden verhullen Nadat de kruitdampen Gedoofd zijn is er in mijn hoofd Net als de donkere…

nog groeien ze de zwarte bloemen van de nacht ze komen onverwacht ronden rood en openen verdriet in pijn en dood wortels uit verleden voeden beelden in het heden maar bloeien doen ze niet in opkomend licht verkleuren ze realiteit brengt geuren terug ze stralen warmte van de zon in het reiken naar de hemel waar vroeger duister…

Wat is het mooi dat je mij zelfs nu nog zo kunt laten glimlachen Kun je je voorstellen hoe groot mijn geluk was vóórdat onze momenten samen slechts herinneringen werden De momenten van vandaag zijn de herinneringen van morgen…

Daar waar ik was, Wil ik blijven, herinner mij, Hou me nog iets langer vast.…

ik vloog en wist dat ik zou sterven volgens allah's wil gingen wij als martelaar zijn koninkrijk beërven als helden van de dag was geboeid met onmacht tot reactie besefte snel de omvang van hun actie toen ik de tower zag al brandend na een eerste actie we rondden nog een keer in dodelijke zekerheid wist ik ineens de tweeling…

Daar sta ik dan Op dat spoor Turend naar die bocht Zoekend naar wat je dacht Die laatste momenten Flitste je leven aan je voorbij Dacht je aan je vrouw Je kinderen Aan mij Of dacht je aan niets Was je gewoon bang Voor die klap En dan…

het kruis iets groter dan normaal centen konden ons niet schelen zon staat hoog vogels fluiten zomer en weer is er ik de kou die ik altijd voel bij jou we droomden over gisteren hoopten steeds op morgen jij zag leven als een feest ik ben er nooit geweest na jaren ben ik hier maar kan je niet bereiken je gezicht is leeg je hart is dood…

ik laat ze door mijn handen glijden de stenen en de keien die ik heb geraapt een levenlang voel de scherpte van vele kanten het glas dat brak als ik ze wegsmeet de splinter die me stak jij was geen steen maar een gesmeed juweel de diamant nog ruw een stalen setting deed je glanzen als fluweel ik polijstte je het zicht werd zachter…

Bijna elke dag brandt in m’n hoofd een kaarsje voor een gemiste…

je zou je nog nestelen in geheugen nog oorverdovend een stilte doorbreken een kamer bezoeken en verlaten, je zou de toon van afwezigheid nog inkleuren daarbij hadden we afgesproken niet ter plaatse te zijn, stellig te ontbreken we zouden een herinnering ophalen dat kon aan zee zijn geweest, in een bos tijdens een glimlach, in het voorbijgaan…

als de waarde van het leven verdwijnt in grijze mist de eens stralende liefde walmt als een kaars zo ook de eens schitterende geest zijn waarde verliest herinnering slechts rest knipt de dood genadig de laatste rafels los…

Tussen geboorte en dood wordt het leven geleefd in liefde, ontdekking, onthulling en ontrafeling bezongen in onze innerlijke wereld om uiteindelijk van dit aardse bestaan afscheid te nemen in tijdloosheid te gaan en herinneringen worden geboren…

Als mens weten we ons vaak zo groot blijven we rondlopen met het oeridee dat we zullen overleven maar wanneer er natuurrampen plaatsvinden herinneren we ons soms in een schok weer even de dood…

Als mens weten we ons vaak zo groot blijven we rondlopen met het oeridee dat we zullen overleven maar wanneer er natuurrampen plaatsvinden herinneren we ons soms in een schok weer even de dood…

op ons liefdesplekje waar zo veel zoete herinneringen geboren werden spreid ik jouw liefdeskleedje voor je uit Ik streel je door je manen van riet Uit liefde nestelen wij sluiten wij saampjes de deur En de dood nog even buiten…

blijven herinneren langs die weg met betraande ogen…

Dood is gevoelloos dus zonder gevoel, snap je wat ik bedoel? Bestraling zorgt voor dood weefsel en dat veroorzaakt pijn, snap je dat ik niet begrijp dat de dood zonder gevoel moet zijn?…

Als wij samen oud worden, zeg ik, worden wij gelukkig, als twee kinderen, verliefd op elkaar, op het etmaal, op de herinneringen op de eerste slaap, weet je nog, op het allerlaatst, op onze dood.…

het beeld gaat finaal op zwart de mond verstart de ogen staren naar het overlijdensbericht dat ongewenste zekerheid verschaft: R. is dood het geheugen trekt zijn laden open herinneringen buitelen over elkaar voetbal verdringt de vakbond het symposium de partijraad: R. is dood in elkaar gezakt bij het biljart dat decennia eerder bij…

Resten nu slechts de prachtige herinneringen van weleer Nu wel om intens blij te koesteren en zonder hartzeer. Ik geniet intens van muziek en het mooie tuingroen Geniet van herinneringen denkbeeldig overdoen. Ik adem dagelijks inzichten oprecht in en uit Voel mij als open kind gezegend zeg ik ronduit.…

De jaarlijkse maand van het herdenken aan zij die heen zijn gegaan zijn overleden, dood zijn gegaan maar niet (nooit) in mijn herinnering want je bent pas echt heel erg dood als er niet meer aan je gedacht wordt de maand in feite voor mij alle maanden gedenken aan zij , hun, hen die leven maar geen (enkele) rol meer spelen in jouw of die…