Alle inzendingen over eerste bloesem

koud en koel is Mei de appelboom laat bloesems vallen, wit als sneeuw…

Kers en pruim in bloei Bloesem laat boezem vloeien vol met levensvreugd…

Eerst hier, toen elders was zijn erf bemuurd Met steen waarlangs zijn krimpend lover schuurt, Totdat één tak opnieuw de ruimte won, Zich rekte en uitschoot naar de morgenzon.…

De roze bloesem zal dan de mysteries vertellen van de tuin van het hart.…

Zo schoon en teer als nu de witte bloesems zijn kan ik het leven niet in arme woorden vatten, maar blinkend-licht staan deze niet te kopen schatten te schitteren, verheven boven angst en pijn. Slecht één keer leven wij en gaan de bloesems open, dan komt de vrucht als wij door 't licht ons laten dopen.…

Zo schoon en teer als nu de witte bloesems zijn kan ik het leven niet in arme woorden vatten, maar blinkend-licht staan deze niet te kopen schatten te schitteren, verheven boven angst en pijn. Slechts één keer leven wij en gaan de bloesems open, dan komt de vrucht als wij door ’t licht ons laten dopen.…

Gewoven zwevendzachte zijde omplooit vervagend schaduwrijk gefluisterd valse beloftes vervliegen als slechte dromen van gisteren lichamen vervloeien intens zoeken grenzen in liefde illusies bouwen kastelen vluchtige luchten het fundament rozen bloeden zwarte schaduw in maanlicht ijskristallen koud diepe haat wortelt in liefde en bloesem…

zelfs het gedicht dat ik nu schrijf voelt als verloren tijd zo onstuimig lonkt haar tere pracht onweerstaanbaar betovert ze dan ook mijn blik, vertraagt zij m'n pas ik wuif haar na tot ze verdwijnt er dwarrelt nog wat bloesem op mijn jas, en op het pad langs de dijk…

Een glimlach een warme glans van geluk kleurt lippen rood laat wangen blozen geeft ogen sterren liefde sluiert bloesems in de bomen als de nieuwe lente wakkert na zoveel koude nachten…

bloesemgeur rondom steeds meer wit valt uit de lucht op grijze tegels…

de takken glimmend bruin lijken kaal maar ondertussen is er een waas van heel licht leven dat door loopt tot in de kruin door malse regen en lentezon zwellen de knoppen en kleuren bij de schubben laten los de blozende bloesem komt vrij als jonge bruiden lente tooi staan ze in wolken van organza te pronken en rozig wit te blozen o, bloesemtijd…

mijn ogen tranen en de lucht is vervuld van zoveel bloesem de wind jubelt om mijn oren brengt het zaad bevruchting en leven ik nies in een wolk van kleuren die de velden verspreiden ik vervloek de maaier en prijs de wilde bloemen die mijn ziel ontroeren…

praat mij het vallen van de blaren niet aan als ik spreek over mijn herfst mijn denken is er op gericht inzicht te verkrijgen hoe de schepping zich voedt en het Al aldoor nieuwe verbindingen werft alles wat zwart lijkt kent ook een lichte rand soms onzichtbaar of afwezig in je kloppend hart laat mij toch, denk ik dan, mijn eigen weg…

ik vouw mijn handen open in de eerste dagen van lente en lees het gedicht van de boom hij fluit op mijn vingers naar het meilicht droomt meer dan zijn kruin verwachten kan meer dan ooit voorbij het zachte weer beweegt zijn bloesems blijmoedig naar mijn bankje ik vraag hem niet naar zijn naam welke beelden hij ziet of zijn…

tussen bloesem en vallend blad verwaaid, schijnbaar verloren schuilen nog tastbare sporen van vroege kinderjaren vol onschuldig verlangen nog heimelijk geloven in oude verhalen en prille dromen hunkerend naar geborgenheid tussen bloesem en vallend blad in het snel vervlogen leven is het broze kind…

wie leest mijn dromen nog na ’t afknakken van de tak in volle bloesem van vroege herfst verbannen naar een woordengraf…

Kijk voor de vorm eens mee daar zit de zwarte vogel op de roze bloesem of zeg voor de vorm eens nee…

heimwee bestrijden dat doe je door een Eskimo in de lente naar een boomgaard in de Betuwe te brengen terwijl het daar bloesem sneeuwt…

Op het weilandje staan wat dorre bomen; één is vol bloesem: een schilderachtig aanzien van de vergane boomgaard.…

Toen was ik een wankel veulen Toen ik snuffelde aan wie en wat, aan wat een merk in mijn vacht brandt. Lastdier, lastig dier dat geschonden door zijn slaap wandelt. Zij liet het licht los op mijn netvlies, ketende de vragen aan mijn enkels. Ze woelt zich bloot terwijl ik jank, de eenvoud van haar boezem vraag. Toen werd ik een jongen en mijn…

Samen hollen in het hoge gras Met je eerste liefde,hand in hand Wie vergeet nu hoe fijn dat was Pure onschuld,tere liefdesband En dan je eerste echte zoen Wangen gingen er van gloeien Je was in dit alles nog zo groen Het moest gewoon nog groeien Ook kwam dan je eerste liefdesverdriet Als bleek dat hij niets meer om je gaf Verder zonder…

hoekje op een plekje diep in ons hart Samen opgeschreven in een boekje is daar nog de gedeelde smart Ooit komen wij elkaar weer tegen 't herkennen is dan daar In het begin nog erg verlegen al snel weer eigen met elkaar Jaren zijn voorbij gevlogen toch gaan we weer terug in de tijd Na gesprekken intens en diep bewogen ontdekkend, je eerste…

Denk je aan je eerste liefde terug voel je de vlinders weer komen herinneringen gaan dan vlug warm door je lichaam stromen. De omarming, de eerste zoen het knuffelen, jong en naïef stiekeme ontmoeting in 't plantsoen uitgelaten had je het leven lief.…

voor jouw tijd geven net dat vleugje extra ik voel me weer een jonge meid 't Duurde kort, eigenlijk té kort maar het was héél intens ik had het niet willen missen het maakte van mij een ander mens Het eerste en het laatste wat ik nog van je zie ...…

vlezige geuren vermengden zich ineens! en ik weet nog goed dat ik me afvroeg te snel te dicht? hoe gaat dit ook al weer? terug aankijken lachen onze hoofden zochten verlegen... schoenen 'we bellen' nog even omkijken ze fietste al een vleugje behield ik voor altijd zij veranderde alles voor altijd…

thuis titi oto sies opa oma eten vies pelen does taart koek papa bal mama boek paard kar eend toel titi eten ijs boel…

Misschien verloren voor de toekomst vergeet ik het geleefde verleden en zoek mijn weg naar de overkant daar waar het licht op mij wacht en mij zal begeleiden naar mijn eeuwig zijn, vrij van gedachten over liefde en haat, zonder pijn en verdriet, begeleid geven maar ook ontvangen mijn eerste stap naar vrijheid…

ik hield teveel van jou en had je uit mijn hoofd verdrongen ik had je diep in mijn gedachten weggestopt en het raakt me nog het meest hoe ik mezelf zo - al die jaren - heb gefopt want je bent er nog; je bent nooit weg geweest ergens - in een hoekje van mijn geest - zat jij heel stil verborgen je voelt als warme zon die schijnt en hoe kan ik…

Zijn naam woont op je lippen, die zich krullen in een eindeloze glimlach. Nog nooit straalden je ogen zo van geluk en verwondering dat deze ene, deze ene echte, nou net jou zag en jij hem. Op vlinderende vleugels droom je van eeuwigheid, vol vertrouwen levend in het moment. Het leven openbaart zich als een bron van heerlijkheid en nabijheid…

of snel weet ik niet, dat is juist zo gek de zomer van de eerste keer is zomer van lang geleden zulke zomers komen nooit meer ben de herfst al ingegleden.…