Alle inzendingen over einde OR pizzicato OR ombrengen

Denken aan dat ene moment dat ooit zal komen een ieder bestemd Pijn het einde is daar de laatste adem het leven is klaar Somber zijn de gedachten voor het moment wat je kan verwachten Donker is de duisternis pikdonker als het doek gevallen is Dan komt hét licht dat gaat schijnen aan de horizon en alle problemen zullen verdwijnen…

Ach zij, gegijzeld door haar boeken waarin ze wijsheid heeft vermoed zal ook niet langer hoeven zoeken Het einde komt vast mild en zoet. Omdat we thans nog leven, zij het dan strompelen over een doornweg, moet je't me maar vergeven dat ik misnoegd, heel even mijn armen zacht over je schouders leg.…

Het einde is nabij En het enige wat we doen, We kijken toe Hoe alles wat we hebben Stuk gaat Door wat wij doen Praten Beloven En niets doen Is accepteren wat je aan ziet komen Laat los, In godsnaam laat los Laat alles los wat dit kan laten gebeuren…

fingeren of zonder te menen moeten acteren daar is op zijn minst een theatraal kantje aan maar als altijd komt dat ook van twee kanten zoals een mens is ben ik soms halfrond op de koppen van het bollen daar draait men de hand niet voor om achter in de keel gaat het om ontdubbeling en wat zich dan op de lippen ontbloot op het uiterste einde…

stil stilte te stil als de maan in mijn hart verscholen luistert naar woorden die zwijgend spreken…

Wat het einde van iets is En veel pijn doet Blijkt later nodig te zijn geweest Voor het mooiere nieuwe Wanneer je dat eenmaal weet Kun je zelfs een einde omarmen Om het nieuwe te ontvangen…

Pizzicato krabbelt hij terug. De piano raakt geïnspireerd, de viool zoekt ijlings heil bij een speeldoosje... Hoog plukt hij de vitaminen voor een slaapliedje. Niet al te lang, want diep in hem worden tere momenten wreed verscheurd. Maar variaties hebben hem te pakken. Verwante melodieën zwepen hem op.…

Er is naar mijn idee maar één manier Om aan Milosevic een eind te maken: Er zitten nog vier cowboys in de cel. Laat die maar vrij. Die pakken hem dan wel.…

Als 't Hoepeltje niet werd gedreven, Dan zou zijn loop zich haast begeven: Zo moet het mens'lijk leven voort; Van kinds af, in zijn oude dagen, Met minder en met meerder slagen, Indien 't zal komen waar het hoort.…

Bij een voltooid leven is het verlangen naar de geboorte van de dood even verlangend als naar de geboorte van het leven maar om nu als kind(s) te eindigen gaat voor vele ouderen te ver!…

Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

een punt achter alles wat is geweest. bezoek datgene waar iedereen voor vreest. een streep door hetgene dat nooit meer komen zal. ben alles zat. nu al.…

Ik wil niet terug naar Joop den Uyl of Drees maar kiezen wij nu echt voor zo’n regering? naar welke nering zetten wij de tering? wij snijden in de zorg en in ons vlees Gelukkig komt aan elk gezwalk een ende hoe breien we een end aan Balkenende?…

Ik wil niet terug naar Joop den Uyl of Drees maar kiezen wij nu echt voor zo'n regering? naar welke nering zetten wij de tering? wij snijden in de zorg en in ons vlees Gelukkig komt aan elk gezwalk een ende hoe breien we een end aan Balkenende?…

Wanhopig stond ik in de keuken Het was met mij gebeurd Ik kon niet verder leven teveel had ik getreurd... Hoe in de wereld kon die ander mij zover brengen Zo erg zelfs, dat ik mijzelf nu om wilde brengen... Terwijl ik huilend, pillen slikte en zo bedroefd om mijn moeder riep En God vegeving stond te vragen Ging ik liggen, totdat ik "…

Misschien is dit het einde Misschien ook een begin Ik weet al lang niet meer Wat alles was en is... ...Geweest en voorbij gevlogen De vleugels van een vlinder De liefde van een engel Brachten mij ver van hier In jouw armen In ons hier... ...De tijd glijdt voorbij Het ritme van mijn hart Is als het jouwe Mijn lief je schijnt zo fel…

De eerste zonnestralen schijnen naar binnen We worden wakker en de pijn kan beginnen Vandaag de laatste dag dat je hier ligt De allerlaatste dag dat ik wakker word Met naast mijn wang jouw prachtige gezicht Die ik elke ochtend kus en streel en aanschouw Een verlangende herinnering is wat ik er aan overhou Dus hou ik je stevig in mijn armen gedrukt…

Ik hoor je de woorden nog uitspreken Het speeksel droop van mijn gezicht Jij met je wantrouwen, je paranoia Hebt mij van overspel beticht Je vermoedens zijn niet te onderbouwen Waar haal je deze wijsheid ineens vandaan? Als je van me af wilt, zeg dat dan Dan zal ik heus wel stilletjes gaan Maar ik word onheus bejegend door je woorden De…

Als het meisje met de bloemen Haar onschuld aan de koopman geeft Als de bijen stoppen met zoemen En voor het laatst de muziek het begeeft Als de schilder het fluiten staakt De soldaat het vuur kan horen Als de eeuwige slaper ontwaakt Dan is alles verloren…

De koude diepte is de droom die ik wens en geloof zolang de winter mij niet verandert in het leven dat ik in alle schaduwen achterlaat…

en kil Somber, koud en stil De pracht lijkt verdwenen De wereld lijkt anders Zonder jou in mijn hart Het maakt mij verward In mijn dromen verschenen Alles is veranderd Het doet gewoon pijn Om niet te kunnen zijn In het vuur van reflectie Het verlangen maakt eenzaam Want loslaten kan ik niet Vasthouden wil je niet Einde…

Oh, dat zou het einde zijn! mezelf uittrekken even ophangen aan een haakje de rest de rest laten.. maar ja, dat zou het einde zijn!…

Vanuit de donkere warme zee gegleden Twee diepen zuchten naar beneden Warme handen zacht en fijn over je huidje van satijn Fonkelende heldere blauwe ogen Laten de pijn snel verdoven Vanuit de roze schaduw over je gezicht zo nieuwsgierig naar het licht Daar was het donker warm en klein veilig verborgen Waar rust de zorgen naar morgen…

de zon ging onder maar wij bleven staan op de dijk in het gras aan het water verloren we elkaar in de ogen was het blauw nog dieper en de wereld ging voorbij terwijl we toekeken en de tijd verdween niet was blijven plakken de horizon was daar terwijl we groeiden aan elkaar…

Vroeger toen 'k woonde diep in 't land, Vrat mij onstilbaar wee; Zoals een gier de lever, want Ik wist: geen streek geeft mij bestand, En 'k zocht het ver op zee. Maar nu ik ver gevaren heb En lag op de oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de kimmen heen, Voel ik het trekken als een eb Naar 't verre, vaste…

Toch weet je dat het te vroeg kwam het zal nooit meer zo mooi zijn zo mooi als het werkelijk was dit einde doet pijn en is niet fijn.…

Als de horizon, eindeloos, ben jij het einde...…

Wisten wat er moest gebeuren, dus besloten het niet te doen, bang voor het einde, het wrede einde, onvermijdelijk en ongeremd.…

komt ik zie er niet naar uit dat lijkt me evident ‘k ‘vlieg’ er liever nog even tussenuit ik ben namelijk niet zo’n dappere vent één gelukje echter is u en mij toch nog gegeven “het einde” ‘t duurt slechts even eenmaal daar voorbij gegaan is het gedaan we zullen het beleven…