Alle inzendingen over eindeloos vluchtend, OR diepzinnige woorden, OR hoopvol ontmoetend

De woorden van droefheid dwalen door mijn hoofd over de snelweg naar mijn verdriet. De linkerrijstrook, afgesloten, file tot aan mijn hart. Maar op de andere weghelft rijdt heel alleen en veel te snel een klein hoopvol woordje, het weet niet dat het de verkeerde kant op gaat.…

Vluchtende blaadjes werpen hun ketenen af eeuwige vrijheid…

De koelkastdeur staat open het water druppelt er drup voor drup uit ik kijk naar dit schouwspel het doet mij niets eerder op de dag zag ik een man op zijn fiets hij reed in een gat in de weg en viel het deed mij niets de viooltjes in mijn tuintje staan er mooi bij één voor één lachen ze naar mij ik lach niet terug want ze doen me niets…

ik ren ik ren vluchtend voor het gevaar ik ren ik ren ik kom niet vooruit ik ren ik ren ik moet sneller sneller ik ren ik ren hoe lang nog? ik ren ik ren vluchtend voor het gevaar ik ren ik ren ik weet niet waarom ik ren ik ren een deur gaat open ik ren ik ren…

ontmoeten jij die ik niet kan vergeten…

heb je wegen gelopen de paden gezien die jij bent gegaan ontmoette je steels in een spiegelruit je zwaaide en lachte ik verwachtte je stem en verrassing in ogen maar herkenning bleef uit je danste lichtvoetig de lente bleef ongrijpbaar voor mij heb je adem geroken jouw warmte en liefde voelde zo eindeloos dichtbij…

woorden uit de ziel weerspiegelen gedachten een diep ontmoeten…

ik weet dat ik nooit goud zal schrijven mijn pennenvruchten reiken niet naar het eremetaal zij zijn slechts een gebaar van goede wil wellicht een hoopvol delen dat zwaarte kan schelen het samen ervaren polijst hoekigheid in gebaren jullie hebben mij letters gegeven die ik in woorden heb teruggeschreven…

Mijn woorden willen alleen maar jou vertellen ons samengeluk. Mijn diepste dromen willen jou werkelijk ontmoeten.…

Mijn vingers schrijven op het beslagen raam de woorden uit het leven in gedachten eindeloos geschreven voor altijd onuitgewist je naam…

Hartverwarmende ontmoetingen, worden nooit meer uitgewist. Wat van waarde was, is waardevol gebleven. De Lofoten langs de Noorse kust. Het noorderlicht en de noorderzon. De mist die over de Wadden trekt. De liefde in het land van Avalon. De liefdes van mijn leven. Herinneringen zijn er eindeloos. Zoals de liefde, die tijdloos is.…

je kunt het bang zijn heel filosofisch omcirkelen maar als de angst toeslaat ben je een zwerm vluchtende vogels…

kwijt ben ik al mijn zinnen zonder woorden om te beginnen ook het einde ervan is zoek de vele letters in het boek de roman, die ik nu lees, blijven ongehoord ‘t is niet mijn verhaal, een vreemde taal als losse letters vluchtend in een woord dwalen mijn gedachten dweilend zoekend naar woorden, koortsachtig ijlend geef me raad, hoe zal ik…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

het nastreven van een droom is hoopvol zolang ik hopen blijf het nastreven van mijn droom is hopeloos zolang ik niet vol houd het nastreven van onze droom is hoopvol want samen blijven we hopen…

In de droomvallei van zijn verlangen zag hij haar staan de vrouw met zeegroene ogen en de blik vol eeuwigheid En hij zong over de tijd die zij hem schonk stromend als water eindeloos helder eindeloos diep over de magie van haar woorden haar schoonheid haar lichtkoralen het leven met haar zo mooi, zo mooi zo mooi…

Volgde ik willoos woorden en echo's van wachtende stemmen die bleven roepen maar geen momenten vroegen. Want de stilte lieten ze waken zolang ik niets uitdoofde in de vluchtende kou waar ik mijn eenzame geluk weer mocht vinden dat leeg en verteerd niet meer dan een cocon van mijn vorig leven was.…

kus vluchtende lichtheid lucht spontaan laten gaan overhellen en nu de sprong pff gedaan…

ik heb je gezien in de spiegelende ruit van een winkel je vrolijke snuit keek naar mijn rug toen ik draaide ging jij weer terug pas in de bus werd het ontmoeten in je stralende lach een goedendag wat niemendalletjes wist niet eens waar ik was je zwaaide bij afscheid een eindeloos grietje dat houdt van madeliefjes je bent…

Compact als mul zand verliezen mijn woorden vluchtend hun zeggingskracht. Hierdoor ontmoedigd gooi ik, soms voortijdig, de handdoek in de ring en denk: een ieder zijn gave, zijn ding… ik beperk me tot lezen.…

Ik weet dat Zijn Licht over mij zal schijnen bij mijn kracht maar ook bij mijn diepste pijnen.…

Versvorm: e-Rondeel Maar één ding dat staat vast, ik weet het zeker: Ooit komt de dag dat ik ben uitgeteld. ’t Gezicht vervaagt tot een wat wazig veld met horen is het ook al droef gesteld de huid verschilfert en wordt steeds iets bleker ‘t geheugen raakt zo nu en dan bekneld en maagzuur komt op afroep als een wreker na ’t nuttigen van…

ik determineer lange haren lange rok ingekeerde blik haar beslagen ogen vergaren vluchtend licht…

mij Eindeloos geeft ze ons kopjes een vast ritueel Eenmaal voldaan nestelt ze zich Op de beste plek op de bank Ineens zijn deze plekken leeg Stil, koud en geurloos Hij en ik zonder haar Kunnen de ruimte niet vullen Houden de beste plek voor haar vrij…

met een hoopvol zicht.…

laat ik nog een keer de woorden ontbinden ze ontdoen van overvloed en maskerade ze uitkleden tot het bot laat ik nog een keer de woorden ontmoeten in hun naakte bestaan…

Nu, nu, nu, nú is hij eindelijk eindeloos high! wat ik hem als collega van harte gun.…

nacht in werkelijkheid van verlangen zichtbaar in gebaren binnen haar tijd raadselachtig in nonchalance in het metrum van donker waar wolken haar oude gebeden dragen in vertrouwde tekens waarin de nieuwe dag op muziek wordt gezet naar aanleiding van gedichtendag…