Alle inzendingen over elf-je

En onbedoeld ontstond aldus vanzelf: De nieuwe Europese Raad van Elf.…

Te Krimpen aan den IJssel en te Urk Ging men verhit op jacht naar zondebokken Men reed wat journalisten van de sokken Men spuugde, trapte, zonk en werd een schurk De dominee gaf modder als Spuit Elf Sprak luid: ‘Heb lief uw naaste als uzelf!’…

Twaalf kaarsen branden rondom de woorden die ik schrijf de draak bewaakt mijn elfen in de kamer waar ik verblijf vele vlammen dansen als magische wezens mijn wereld in hun eigen taal ieder een eigen verhaal tekens een nieuw begin…

schatje, riep ze hees lust geen boerenmetworst, maar wel jouw scharrelvlees…

Aan geeft de klok een twee en een drie digitaal gezien een elf nog een jaar met menig volle maan dan ben ik daar dan ben ik terug terug naar mezelf drie keer elf dubbel drie wie o wie is nummer vier aan tafel geschoven nooit geweten altijd bedrogen door het toeval en het lot hier en daar geen ruimte zonder tijd geen tijd in…

in sterlicht vergaan donkere nachten de schittering breekt het duister gevoel en schaduw verdwijnt in het licht der elfen jouw weg te gaan reikt naar een droom waar leven sluimert als een dag zonder eind onze liefde gegeven een eeuwigheid blijft…

Hij maakt zich niet bemind door te kiezen voor een elf. Hij ziet ook nu nog niet van zijn eigen kind het stille diepe verdriet en is dus ziende blind. Ook na een ouderlijke scheiding is er plaats voor vaderschap. Een kind vraagt om begeleiding, verantwoordelijkheid is een zware hap.…

Elf weken lang, als ik goed tel, stond ik bij jullie op de stoep, te vaak onthaald op boegeroep, te vaak onwelkom, onbegrepen. Daar stond ik met mijn lettergrepen. Schrap mij! Ik wil mij niet veranderen en maak ruim baan voor duizend anderen!…

Voorzichtig wordt het woord weer uitgesproken Een nieuwe kruistocht naar ‘t beloofde land Bij pelgrimgangers - ijzers in de hand - Is nu het bloed al bijna aan het koken Ach op TV wordt ie elk jaar gereden En niet langs elf maar langs wel duizend steden…

Het meisje van elf zou zeker goed snappen dat d'r boom er nu eindelijk ook mee wil kappen.…

alleen jij en ik een dierbaar moment met jou die mij kent gedachten razen aflandige windkracht elf wandelend met mezelf ik heb je lief je biedt perspectief stelt gerust alles mag ik achterlaten je spoelt het weg als ik je dankbaar gedag zeg is de wind gaan liggen…

nog blijft de wind aan takken sleuren verbergt de aarde haar aangezicht onder 't vallend blad zieltogend hangen bladeren op half elf en ik onrustig in mijn stoel als aan het sterfbed van een dierbare zoekend naar tekens weer verkeerde woorden de vergankelijkheid opgediend compleet met garnituur…

nog een vlucht en plots waren het er elf…

Het is elf uur het echtpaar zit hij gaapt en zapt, zij zucht en denkt dromerig aan toen hun liefde nam een hoge vlucht 's avonds TV, 's nachts slaapt hij en 's morgens heeft hij weinig tijd geruisloos liep de hartstocht uit op een sisser van stil verwijt.…

Ik was een boom een steen keihard dubbel gemeen maar de ogen van de wind zijn groen zoals de lente ons bemint en ik denk bij mijzelf ik de zotte ongeletterde elf de wind laat mijn bladeren dansen en leest een gedicht voor en ik denk heb ik dat geschreven? zo ben jij de wind altijd een klein beetje bij mij gebleven…

zo lief en heel byzonder zijn mijn drie kleizoons wel haast een wonder elf drie en èèn ze geven mij kracht houden mij op de been geven liefde zo heel echt eerlijk en oprecht zo puur en zuiver zo waardevol van deze drie mannetjes gaat mijn hartje op hol.…

Nja is een elf en Jee is een fee Elven zeggen zelden nee Feeën zeggen zelden ja Spaart dat ruzie en verdriet? 'Jee' Dat dus niet? 'Nja' Zijn Nja en Jee tevrêe? 'Nja Jee!' En gelukkig met zijn twee? 'Dat nel!' 'Dat jiet!' Daarover zijn ze het oneens? 'Neljee!' 'Neljee!'…

Maak mij dood van elf tot acht, laat zo weinig van mijn dromen heel dat ik ontwaak alsof ik word geboren en niet met zoveel vragen meer tot leven kom dan waar- mee ik ingeslapen ben. Wat betekenen tenslotte negen uren dood op zoveel geeuwen leven. ------------------------ uit: 'Bzzletin', 1987.…

Z’n broek op half elf in de ene hand een blikje en andere een joint, lult hij een eind aan de brij van men, fuck, en veel vet aan zijn lippen hangt een jonge brunette die breezend op geïxte benen balanceert haar geringde navel en veevorm van de bilnaad zijn door tattoos opgewaardeerd hij noemt haar slet.…

Natuurlijk moest en zou ik zegels sparen, wel elf mille was ik kwijt aan grutterswaren. Nu grijnst die set hier in de keukenla. Een smak geld voor dat allemansbestek. Hoe kreeg die kruidenier mij toch zo gek? P.S. Bloedlinke koksmessen heb ik gemeden: ik voel me door AH genoeg gesneden –…

. ____________________________________ ...in een cellencomplex op Schiphol zijn elf illegale vreemdelingen bij een brand om het leven gekomen...…

een taalvirtuoos is heen gegaan terwijl eenieder dacht die is hier voor altijd hij schreef, tamelijk snel, sonnetten bij de vleet negen, tien, soms elf maar bleef immer zichzelf de dichter is dood lang leve de dichter vakantieland te heet hij had zich een uitstap beloofd en werd niet wel, niet goed bij zijn hoofd…

vanmorgen telde ik droomelfjes die van sprookjes in mijn kamer zweefden. ze maakten bochten om mijn oren rondjes om mijn hoofd en toverden met droomwater een glimlach om mijn mond. ze lieten mijn ogen lachen en brachten mij meer dan vreugde. vanmorgen heel vroeg nog knipoogde er zelfs één terug.…

Na elf steden over ijs meer tussen riet dan tussen rijs is goed dineren echt ’s lands wijs. Eén tochtgenoot was niet van ijzer. Niet ons soort mens, sociaal een rijzer, een windvaan, niet een vaste wijzer. Men deelt als men van iemand ijst met zo’n persoon niet graag wat rijst. Iets waar men hem discreet op wijst.…

Denkend aan m’n jaren in Blooker’s dorp aan de Amstel bij het Amstelstation - ruik ik de geur van chocola hoor de treinen en zie de glinstering van de Amstel Bezoek ik weemoedig de plek blijkt het een kantorenpark ik vermijd voortaan de plaats - bewaar zo de oude beelden worden niet verdrongen door 'Manhattan aan de Amstel…

Strooi papavers als korrels der vermetelheid in het verblindend oog van de tijdloze muze Op het moment dat de draak zijn vuur verzengt en dwergen in hun smidse zonniger goud delven dansen onzichtbare elfen om de navel van de aarde en om alles wat van onschatbare waarde blijkt mag je opnieuw de hemelen bewonen de ongekroonde koning…

Lokkend geld wil met de kweker kampen. Kwade en beminde sommen slaan elkaar: rukwinden door een verwarde bos haar geven het zakenhoofd vragende krampen. Uit de tuin stijgen witte avonddampen, maken de man leeg, zijn gedachten klaar! Hij ziet slechts een wiegende bloemenschaar, waar elfenvoetjes geruisloos op stampen. Die onzichtbare wezens…

Het was van elf hoog dat ik mij voorover boog en beneden mij een vrouw 'van voor de oorlog' zag, ontredderd heen en weer lopend, tastend, wijzend, wijkend: waarheen? Zo vast van plan te bereiken, maar nu, bij vluchtend licht aan het einde van de dag, niet meer wetend waar te kijken.…

Twee elfjes gekregen één op elke schouder mooi balans en sterrenbeeld...…

soms is er zacht het flierefluiten na een woeste nacht waarin kobolden smidsen hitsen met lucht van volle maan een donkere dreun te horen is de godvergeten lust die stilte opent maar zij druipen als kabouters af nog likkebaardend naar de feeën hun elfen dansen in de morgen pas nadat wij ons al flierefluitend moe hebben gevreeën…