Netgedichten

netgedicht (nr. 52.672):

Omdat ik zag

Het was van elf hoog
dat ik mij voorover boog
en beneden mij een vrouw
'van voor de oorlog' zag,
ontredderd heen en weer lopend,
tastend, wijzend, wijkend: waarheen?
Zo vast van plan te bereiken,
maar nu, bij vluchtend licht
aan het einde van de dag,
niet meer wetend waar te kijken.

Plotseling, alsof beschikt,
een jonge man, in zekerheid stappend,
zijn pad verlicht:
hij weet zijn weg te vinden.
Dan, bekommernis,
eerst voorbijlopend,
maar wendend, en de wanhopige
vragend wat er scheelt.
En nu het laatste beeld:

Arm in arm gehaakt
gaan zij gezamenlijk op,
beiden hebben nu richting.
Waarheen? Ik weet het niet.
Daarom jongmens, krijg zegen,
een vol en rijk leven,
waar je ook bent
en in welk verschiet.
Omdat ik zag.
En wat ik zag was goed.