Alle inzendingen over gedicht OR ding OR draaideur

Ik ben alleen, het gedicht is alleen, en de rest is van wormen. Ik stond aan de straten waar de woorden wonen, boeken, brieven, berichten, en wachtte. Ik heb altijd gewacht. De woorden, in lichte of duistere vormen, veranderden mij in een duister of lichter iemand. Gedichten passeerden mij en herkenden zichzelf als een ding.…

Levend in gedichten opent zich een wereld van gedachten opmerkzaamheid scherpt aan heel de schepping openbaart zich als door kinderogen in alledaagse dingen schuilt iets uitzonderlijks elk voorwerp nodigt uit ontmoetingen herleven belevenissen spreken gevormd, geschaafd, herlezen heel je wezen bestaat uit een gedicht hart en…

De straat is de straat waar ik vrienden tegenkom, De bomen bloeien zoals zij moeten bloeien, met bloesems, De wind waait wanneer zij wil, En het gebrek aan meer weten Dat aan de ene kant staat het ding En aan de andere kan het mysterie Is mij een onuitputtelijke bron van vreugde. -------------------------------- uit: 'Losse gedichten', 1990…

Eens wat meer gedichten dichten heb ik altijd al gewild. Door mezelf niks te verplichten heb ik al mijn tijd verspild. Vanaf nu gaat dit mij dwingen om echt zeven keer per week te gaan schrijven over dingen waar ik eerder slechts naar keek.…

Het gedicht is kort zo ook zijn het de dagen zelfs bedekt geruchten zijn aan de kant gezet door naakte dingen het dagelijkse kraakt in al zijn voegen bloemen dekken argelozen en kinderen sprakeloos toe omdat woorden maar woorden zijn branden wij kaarsen…

Wat zijn dat toch voor waanideeën, dat je, verdomd, in een gedicht 'de dingen van je af kunt schrijven'? ------------------------------------- Uit: 'Oude gedichten', 1980.…

volle klanken van het gedicht het verleden wordt het is te bedwingen door nu te begrijpen en het met gezang te vormen tot een gezicht…

Zoveel mensen, evenveel gedichten Schrijven om hun leed te verlichten Of anderen te laten zwichten Voor de liefde die ze op hen richten Zoveel dingen om over te schrijven Haat, verlies, geluk, liefde bedrijven Zou graag willen meedoen met diegenen Als ik die gevoelens maar even kon lenen Heb die gevoelens niet gevoeld Ervaringen niet meegemaakt…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

een gedicht schrijven over het verlopen van de tijd is nog zó eenvoudig niet er ging immers zoveel voorbij dus wanneer ik de tijd en de dingen die mij zijn gepasseerd in het kort zou moeten samenvatten zou ik ze willen vangen in de zin; "er is zoveel aan mij voorbij gegaan dat ik de tel ben kwijtgeraakt"…

gedichten schrijven over diepzinnige zaken en wereldse dilemma's die je raken maar het kan ook over daagse dingen gaan die je zoal tegenkomt in dit aards bestaan juist dit laatste laat ik prefereren boven het hoogdravende waaraan je jezelf slechts kunt bezeren…

Iemand zei me ooit Als je ooit eens dichten gaat Weet dat je alles mag proberen Als je maar twee dingen laat Begin een gedicht namelijk nóóit met ik Dat staat snel en onterecht En bovendien weet dan iedereen Dat je slechts voor je zelf vecht En schrijf ook nooit of te nimmer je leven Een gedicht achterstevoren Ook niet als je hiermee misschien…

Gedichten met een gouden randje ik lees ze o zo graag er lekker even mee wakker worden zo ook weer vandaag. Toch lees ik ook gedichten die missen die gouden rand wat één en al verdriet is wat is er met hen aan de hand. Men zit met zoveel vragen doen zichzelf weer dingen aan ik wou dat ik het begreep en die mensen kon verstaan.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Hier leef ik in de spiegel van de lucht en drink het licht uit kleine dingen de wind vraagt mij ten dans, de zee zal blijven zingen en de zon kust gedroomde woorden wakker tot een nieuw gedicht als een kleurrijke vlinder die ik vond op het strand van mijn gedachten...…

Dag van gedicht in tweeduizend acht Is net als een sprookje uit duizend en één nacht De dag heeft als titel simpel 'een ding' Vandaar dat er verderop een vogeltje zingt Een kooi vol met dieren Kinderen laten hun vlieger vieren Een buurman met een harde kop Een badkuip die leeg loopt, defecte stop Lachende mensen, zijn gelukkig blijkbaar…

Elke zondag rookt hij zijn Toscaanse pijp Heel veel mensen zeggen dat ik op hem lijk “Sprekend je vader, je hebt echt zijn gezicht” Papa schrijft dan stiekem wat, in een klein gedicht Ik zal hem alles gunnen Maar als hij dingen schrijft die niet, of nog niet kunnen Dan vind ik dat hij te ver gaat, Omdat ik er nog niet ben, zijn kind nog niet…

Zoveel dingen kan je niet oplossen: moorden stenen olie sommige maagtabletten een panty van een vreemde vrouw in je bed verdwijningen wie er op de tube tandpasta heeft geknepen zodanig dat je met wat zout of zo je tanden moet afschrobben zoveel vragen zoveel mysteries Over zoiets zou je een gedicht kunnen maken…

Zonder ideeën of echt doel dan die seringen en dingen waarover we samen urenlang kunnen bomen of zingen. Heel verlegen verlevendig ik die beelden in een gedicht. en uit jij op jouw manier je ogenblikken met liefde gericht. Zonder rare ideeën of verkleurd doel dan seringen en dingen waarover we nog steeds heel stil kunnen bomen of zingen.…

Een lichaam is een eenzaam ding en niemand wil dat het geneest. ----------------------------------------- uit: 'Bandeloze gedichten', 1996.…

Ben niet van steen maar vlees, en bloed stroomt door mijn aderen Als jij me wilt benaderen, alsof ik slechts een ding ben Ken ik jou niet want 'k ben geen steen waar je tegen schopt Ik ben een mens, van vlees en bloed…

De dingen lopen langzaam vast In een oog het licht De dingen grazen rustig nu Ik schuif een lucifersdoosje twee centimeter naar rechts op de tafel De radiatorwarmte tegen mijn dijen Voor het raam kastanjes en seringen Zij vragen geen toestemming. ----------------------------------- uit: 'De werkeloze doden', 1997. Vert.…

er is heel veel om ons heen om op af te dingen zoals het wezen der dingen ik zie het niet ik hoor het niet ik proef het niet ik ruik het niet ik voel het niet ik denk het niet nee er is niet veel ik denk zelfs helemaal niks om af te dingen op het wezen der dingen…

je plempt de woorden uiteengerukt je springt uit de band maar wel erg integer zwart op wit blank versus neger oeps, dat mag toch niet toch wil je dat gat dichten zorgvuldig koos men het verkeerde been om er alleen voor te staan…

je bent maar een ding een gebruiksvoorwerp niet meer nodig weggezet weggestopt, vergeten soms word je zelfs weggesmeten dan weer uit het vuil gehaald afgesopt opgepoetst je bent weer nodig misschien maar voor heel even ja je bent weer goed tot zolang het duurt zo gaat het al mijn leven…

als mijn gemoed overloopt van ont of beroering door de alledaagse dingen dan vloeien uit mijn vulpen veel woorden die hopelijk eens groeien tot stijlbloempjes…

De dingen maken het liefst met dingen kennis Ze kennen voorkeuren en douanebeambten Echte dingen zijn altijd de gelukkige dingen Dingen zijn het liefst geen woorden maar dingen Die door dingen aan de dingen toekomen Het liefste zijn ze takel, stofbril en borstel De dingen zijn graag toegankelijke dingen Die zo gevoelig mogelijk…

In Friesland vliegt een hele enge gier Er staat alweer een booreiland op springen En Sieneke gaat écht in Oslo zingen De Euro kan staks bij het oud papier En Nederland stemt op de VVD Vaak zit het tegen maar soms ook niet mee.…

Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen.…

mijn kater is verzopen en de hond is aan de haal mijn vrouw heeft weer een ander maar waar ‘k het meest van baal dat zijn de kleine dingen, de dingen die ’t ‘m doen zo mis ik al zes dagen mijn link- en rechter schoen dus loop ik op mijn sokken, die zijn al aardig door zij stinken als de neten en zien behoorlijk goor.…