Alle inzendingen over grote toren

maar dit alles en alle reden zijn in de werkelijkheid verzonnen de luchtkastelen staan met lege handen in de kast een zandsculptuur geeft antwoord wanneer een scherf uit de toren valt…

De zwerver daalt, in zielsgepeins verloren, In 't dal en naar 't gehucht van wit en grauw; Daar klinken vrome tonen uit de toren - De star der liefde flonkert zilver-blauw. Het kerkje bracht, wie danken wilden, samen En wierook en gezang golft uit de poort En op het dank-gebed zegt alles: "amen".…

Doorschijnende halve bol van nevel, ligt Over het kerkplein, ied're lamp een maan, 'T elektrisch violet; schaduwloos gaan De mensen, zwart het lijf, vreemd wit 't gezicht; De toren als een vinger opgericht Uit lage schemering van mensenwaan, Teruggetrokken en afwijzend, staan De middeleeuwen naast 't elektrisch licht.…

wuivend riet de vloer kraakt maar ik schuif voort zoekend naar het verhoogde oord Nu draagt het versteende water het zwaarste bestaan niet meer zinkend denk ik niet meer aan later de zon breekt door, de laatste keer een stil heengaan zonder gekrijs de toekomst heeft haar stem verloren Dan ontdek ik onder het ijs de top van de hoogste toren…

linnen ligt hier klaar in hallen onder de schatkamer van het belfort een leeuw van steen klimt steil tegen een houten spits op ooit door de schicht getroffen treden wentelen naar de top op het balkon boven de poort leest een wachter de wet voor de klok bakent de dag af als de toorts dooft of zweept het feest op als ze heilig bloed…

Ik trok mij terug in mijn ivoren toren, maar wat bij alles steeds het zwaarste woog was het vermogen de ander ook te horen. Jij kunt, wat nog geen woorden heeft gekregen, slechts gist in de gewelven van mijn geest, benoemen vóór het de diepten is ontstegen. Zo is het al die jaren al geweest. Kom, lief, ga mee.…

De toren zweeg, de stilte teruggekropen, de houten banken even leeg als voorheen, de grauwtjes, de koster met het gelaat als steen, maar dan knerst de deur op een kier open. Zou er iemand daar buiten staan te dringen?…

Ik zit hier op mijn torentje En zie de groene aarde, Met alles wat daar paarde En nieuw gewemel baarde, Als één ontzettend ledikant, Een grote, felle liefdebrand...…

Ik wil mijn dromen tot een toren bouwen Van blank ivoor, met rode en gouden lijnen Zal ik in 't wit de fabelen doen schijnen Dat ieder zo mijn leven kan doorschouwen.…

Misschien is het de leeftijd of iets met het weer de stand van de sterren of iets in de atmosfeer? Ik weet niet wat het is misschien heb ik iets gemist Ik begrijp het niet of juist wel je bent jong en de dingen gaan snel misschien komt het door deze of zit het diep in de gene Ik weet niet wat het is misschien heb ik me vergist Heb…

het zonlicht de toren van kasteel de torendroom waar sprookjes lopen naast de werkelijkheid strijd nog niet verloren de strijd van bestaan en hier zijn met de lach en bekende traan…

oogt zo fragiel toch tors je met gazen vleugels en bepoederd lijf een leven naar de zon in onnavolgbare vlucht jij prachtvol naar de zijden draad van je kinderen want zij hebben geen schuld…

Komt die plotselinge vrees die ik in mijn buik voel beven van hoe klein die spreeuwen waren toen ze dansten door een leven vol van honger en gevaren en hoe streng die toren wees?…

Ik schrijf regen regen regen regen totdat de zee stroomt tot aan onze hoofden toren tot aan onze maan. Ik schrijf de aarde als een traan op de wangen van God.…

slechts een uil nestelt hier nog binnen gewijde muren ruist in de geur van gedoofde kaarsen nog een vrome psalm schuilt de toren tussen stokoude bomen in lome vergetelheid…

Als piloot vloog-ie laag boven 't land met de stuurknuppel vast in z'n hand, toen-ie 't doel had gevonden in nog geen seconde gelijk met de toren in brand.…

Er is vanuit die hoogverheven toren Een wangedrocht als compromis geboren Zo redt dit kabinet zijn schriele huid Over de rug van wie om hulp hier kwamen Dit wordt een land om je voor dood te schamen.…

“We willen onze godsdienst stimuleren door de gebedsoproep vanuit de toren versterkt in onze wijk te laten horen. Het is een teken dat zal inspireren.” En ik maar denken – maar ik heb het mis – dat godsbeleving iets persoonlijks is.…

Dit beleid moet anders in die Haagse toren!…

op weg helpen samen iets van de grond krijgen met gelijkwaardige inspanning omdat jij het atelier hier was waar geluk aan de basis van kunst ligt als in het oog springende nouveautés gelukstreffers creatief begenadigde penseelstreken die de ziel diep treffend inspireren tot kunst met grote K…

Gedwee laat de verbrokkelde muur met zijn ronde ingevallen toren zich door harde wingerdranken doorboren. Dat grijpgrage lover bewaart liefdesvuur! Over verweerde stenen zing het uur van drifig minnende vogelkoren. Kleine holtes doen licht getrippel horen; krioelend leven heeft groot avontuur.…

Gedachten door denken en door dichten zal dat ooit eens overgaan ik weet 't, het moet de geest verlichten tot de woorden er weer staan Een wandeling, de golvende zinnen de storm, de honden, het zand en de kust waarom geeft mijn grote liefde mij nog steeds niet die innerlijke rust ?…

Nee, jij wordt zo groot... Maar jij bent aan het krimpen... En jij bent levensgroot... Ma, je bent ook wel een beetje dik... Nee, jij, jij bent te mager... Maar, jij bent echt al oud... Maar nog niet echt, jij slimmerik... Zo staan we vaak te kletsen zijn armen om me heen Het is zo'n heerlijk fijne knul ik kan niet om hem heen...…

Respect verdien je door onderscheid 't Grote verschil tussen Goed en Kwaad Mensen in tranen, van woede Vele verward, geslagen Maak het verschil Men kan bij hoog en bij laag beweren Vasthouden en -pinnen, dogma's vastgeroest Starre lijnen Strak gespannen Maak het verschil Milieu, ongeacht welk dan ook Verdien vrijheid met liefde.…

Ik sta op en ik voel me Te groot voor deze ruimte Te breed voor deze stad Ik stoot mijn hoofd aan de hemel In te kleine schoenen Zet ik mijn voeten op de grond In één stap op mijn werk op tijd In een hinkel thuis - Hoe was het? Vandaag was… Ach laat maar schat Het is een kleinigheid…

heel klein nog schuil ik, vol angst voor alles zo klein is jouw wereld een groots gebeuren mijn kleine ik luistert met grote oren trots op jouw grootte groeit lanzaam mijn gevoel van veiligheid en het besef als kleintje pas ik goed in jouw grootse wereld…

de druppel lekt door een spons van kalk tussen bodem en dak groeien de kegels trager dan mijn nagel als een paleis van kaarsvet gestold rond de hals van een wijnfles ze versmelten in een zuil van zout…

Mag ik je nog kussen met mijn hart Lieverd, lieve schat Er is geen leegte; geen niks Maar laten we niet praten En niet kijken, niet zien Geen vriendschap of misschien Gewoon het hierbij laten.…

groeide dan mijn huis en alle andere bomen na zestig jaren ging mijn eik mij plotseling vervelen hoewel de kinderen van mijn kind er fijn in konden spelen maar heel mijn kleine achtertuin was louter stam en takken waarom ik op een boze dag mijn kettingzaag ging pakken van boven af heb ik de boom tot onder weggenomen want boompje groot…

Hier op de zoveelste verdieping met uniek uitzicht boten varen als wolken, het water als lucht en de mens is als vis geboren. Tussen de zwarte lijnen en de scherpe pakken is er soms een ontmoeting, jij bent ergens net als ik maar de metro raast ritmisch door en ik ben niets dan storende harmonieuze pretentie Gebouwen…