Alle inzendingen over helden sterven niet

Dat je sterven in september komen moest. In een nacht vol sterren. Nieuwe maan, een zucht, een woord. Op kouse'voeten in een wijde boog- Langs het bed waar ik zo vaak In je ziel, ons peinzen en ons minnen, Je dijen, je borsten en je haren De roze peluw en vers linnen.…

Mag ik sterven op jouw lippen, als het ooit zo ver mocht komen? Mijn hele leven laat ik dan voorbij komen op jouw wangen. De tranen zullen stil zijn als ik mag gaan. Wij waren verbonden, maar nu moet je mij voor altijd laten gaan. Lief, ga verder met je leven, ook al zal het leven niet meer zo zijn als met mij.…

Ik kan niet sterven vandaag zei zij Ik keek haar aan Het grappige jonge ding Met wipneus Maar ze was serieus Waarom dan niet?…

Ze analyseerde tot het laatste moment de wereld en haar burgers met een verbluffende scherpte. Ook op hun sterfbed slagen verstandige mensen er niet in hun intelligentie te verbergen. Alsof er te veel verstand overblijft voor het weinige leven dat nog rest. Ze zei: “ik heb nergens spijt van”. Een moment dat een mens niet langer liegt.…

In mijn jeugd had ik vele dromen, hoe het leven mij zou vergaan. In mijn jeugd voelde ik het bloed nog stromen, maar de tijd heeft niet stil gestaan. In mijn jeugd keek ik in je lieve ogen, zag de zee, de zon, de maan, In mijn jeugd was ik altijd bang te geloven, dat deze ooit dicht zouden kunnen gaan!…

Wanneer sterven inslapen is De goede slaap u(w) ge-weten is Wenst u dan nog op te staan Wanneer rust ver-leden is Wanneer sterven lijden en pijn voorafgaat Onvolmaaktheid ieder treft Geen vluchtwegen om te ontkomen Menig hoop gaat verloren Nalatigheid van een Schepper Allemachtig in zijn Al-machtig zijn Troost van gebeden Smekend te ontglippen…

moest sterven om de titel te verwerven van soldaat der mensen wij en zij zij aan zij het is tijd alweer voor een laatste eer betoon respect…

Hoeveel mensen moeten nog ziek en bovenal gaan er nog sterven? dit vreemd tentakelbolletje is de enige die het weet Het tij moet beslist gaan keren al is 't alleen voor Helden in Zorg Onzichtbaar, maar te bestrijden gaat 't COVID-19 eraan...!…

Ik zag vlinders vliegen hoog in de lucht een van die vlinders is stiekem gevlucht Hij heeft zich genesteld diep in mijn buik en heeft daar mijn lichaam stil in gebruik Soms dan kan ik hem voelen ik voel 'm dan fladderen mijn buik door krioelen Het vreemde is het beestje ontwaakt alleen als JIJ mij stiekem aanraakt…

Ik was nooit de held in ons toneelstuk alles was ondergeschikt aan jouw geluk we schreven het stuk allebei maar de rollen verdeelde jij jij had de regie hier voor en ging er met alle eer vandoor ik schrijf nu een monoloog over verstopt verdriet een held ben ik nog steeds niet.…

je weet het niet met helden ze zijn altijd met zoveel gaan ze blootsvoets of dragen ze sokken die je direct ziet zodra ze naast hun schoenen lopen van een stille held hoor je weinig zelden flitst er een voorbij hij haalt het beste in je boven voor even heeft hij je bevrijd…

Hij was niet zo'n held maar zijn schild beschermde hem als hij op pad ging.…

ode aan de mens getekend door verleden een "vergeten" held…

Veldslagen, helden van vroeger, een eerbetoon – aan moord, schaamteloos.…

Kijk maar naar een held van vroeger, zijn standbeeld, ach -- wat een misverstand!…

Daarom kan ik ze allemaal als helden beschouwen! In slechts een paar seconden.. Kan het gebeurd zijn.. Dat één van onze helden de dood heeft gevonden.. Vrede is een zegen.. En daar hebben al die helden hun leven voor gegeven.. Te veel geliefden laten ze achter met zo veel verdriet..…

gisteren was de tijd jonger toch waren mijn helden al zoveel ouder wanneer ik vandaag naar het werk van de oude helden kijk zie ik dat de poëzie ze jonger doet lijken de taal zó fris en de strofen zó teder dat ik wel moet geloven dat de taal kan toveren…

Bij een voltooid leven is het verlangen naar de geboorte van de dood even verlangend als naar de geboorte van het leven maar om nu als kind(s) te eindigen gaat voor vele ouderen te ver!…

De bijna kale bomen, laten hun blote takken volop zien, de paden zijn bezaaid met hun voorheen zo mooi beklede armen, de herfst is bijna om, de winter komt eraan, ook zullen er veel, heel veel mensen van deze wereld naar de volgende gaan, tenslotte is het een aloud gegeven, dat tijdens de vallende blaadjes de meeste mensen sterven…

Wees niet bezorgd, want sterven is doodeenvoudig – Iedereen kan het.…

Zeg lief mens, mag ik je even ontvoeren, meetronen naar kleuren en geuren om deze grauwe dag even op te vrolijken. Je hoeft nog niet om vrees te bevriezen nog niet te kiezen tussen de kleuren laat staan de muziek of hun klanken ik wek je , zonder te janken nog elke dag weer een keer tot leven. Al weet ik , vele illusies zijn al gestorven…

De wereld was er getuigen van en zag het stoffelijk overschot van Navalny in gewijde aarde van moedertje Rusland zinken Waar hij van hield en wilde sterven in het teken van het kruis Het hemelse Koninkrijk beërven We mogen hopen dat hij daar de vrede heeft gevonden die hij niet kon vinden op aarde Gelijk het Woord aan de gelovige openbaarde…

Zij eten het vuur dat ontvlamt uit de oogopslag van de morgenstond en weten van geen ophouden Als de vrouwen in het veld de zaden schalks uit hun schoot werpen ontspruiten nieuwe liefdes Luierend in de bomen zweren de mannen een te dure eed alsof zij bereid zijn om voor het geringste te sterven In hun naïviteit drinken zij de dag vaarwel…

We harkten woorden en beelden in rijen bijeen, bouwden helden. We trokken rechte lijnen en parkeerden er hun resten. Nauwelijks kennen we hun namen. Ze zijn lelies die rond Pasen bloeien. Daarna trekken ze terug, sterven rustig af.…

Deze held vol goede daad Zag een mens in slechte staat Een redder in de nood Die zijn leven gaf aan den dood In memoriam: De man die 30 september een vrouw probeerde te redden van zelfmoord, maar zelf gegrepen werd door een trein en overleed.…

Daarom zijn mijn vrienden mijn helden, en ik koester ze in mijn hart, Want zulke vrienden ontmoet je maar zelden.…

wolken, op God gevest strekken naar de hemel en weven een zachte sluier rond het tere, grijze blad dat door licht omringd zich nog verdiept in de wijsheid van zijn aardse zijn net zoals leven en dood kruisen poorten zijn trage wereld waarin hij dromen bouwt rond vermoeide schaduwen van zijn jeugd maar waarin hij ook woorden…

die ene ging de tanks tegemoet met niets dan twee plastikzakken in zijn handen hij vroeg in naam van heel zijn volk een ongelauwerde held zij hadden respect voor zijn moed.…

Dat niemand weet waar of we ons bevinden en waarom we hier gekomen zijn wordt angstvallig stilgezwegen voor de kinderen Die verklappen niets van ons geheim Er is een plek waar iemand zich ter aarde moet werpen voor één glas oorspronkelijk water en een kop vol stof is alles wat hem wacht Treurclowns murmeren 'dat hij eerst moet leren door…

Heroïsche daden gedreven door diepere kracht, waaruit men adem put om door zwaar gruis zich 'n weg te banen naar iets dat leven heet rangen en standen verwoest religies vervagen wat rest is puur wat het volk verenigt om samen te bouwen aan de toekomst Lady Love ---------------------------------------- http://www.ad.nl…