Alle inzendingen over herinnering OR kind OR begin

tussen stoffige spinnenwebben en gruizige muizenkeutels hebben wij de knopen doorgehakt om een einde aan het verleden te maken en een begin te vinden herinneringen dwarrelden door het huis van kamer naar kamer rechtstreeks de buitenlucht in morgen zal het laatste restje van toen as worden op de akkers van een vruchtbaar nu…

laat vliegen, laat haar vliegen de witte sluier met blauwe kraaltjes naar het luchtruim van mijn geliefde Anatolië laat gaan, laat zweven naar verre landen met brandend verlangen de geur van tijm, de geur van mint de wilde rozen van het Taurus-gebergte omhul mijn witte sluier met blauwe kraaltjes met de sfeer die je meebrengt uit Ephese…

Vandaag is 't begin, van de rest van mijn leven. Gisteren was de laatste dag van 't oude. Morgen ben ik met 't begin gestart. Potverdorie, wat gaat het hard!…

liefde die er nog is Als dan plots tot jou doordringt dat ook dit moment zichzelf vervaagd Dan weet je dat de zon altijd weer zal doorbreken om jou te laten zien Dan weet je dat jou hart zichzelf telkens weer zal openen om jou te laten voelen Dan besef je dat de wereld immer ronddraait, en rond voor telkens een nieuw een ander begin…

wachten op sneeuw die ook nu weer niet komt lampjes die branden en mijn dromen kleuren hetzelfde geschreeuw maar ik lijk wel verstomd soms rillen de handen maar ik wil niet zeuren ik heb brieven te schrijven en wensen te doen de toekomst die wenkt wacht, ik kom er aan ik kan hier niet blijven vaarwel het fatsoen door verleden doordrenkt…

zonnestralen boren diepe gaten donkere wolken verlaten mijn aangezicht ik open mijn ogen verwonder bewonder ontelbare regenbogen de watervallen en de zilveren stromen de bergen oneindig en de bomen de aarde danst in pracht en toont aan mij haar schatten, duizenderlei ze lacht ik aanschouw haar goddelijk gezicht vertrouw en begin…

Uit het niets geboren alles zien proeven ruiken voelen beleven leven met elkaar soms zo simpel soms zo raar onverklaarbaar soms zo alleen soms tegen je aan tegen beter weten in niets is het einde niks is een begin laten we samen varen tegen al de golfkes in.…

en stad deuren gaan open open zelf het raam voor hun die al eeuwen dichten zingen zij zijn herboren in de realiteit en verbeelding sla het op neem met mee leer te leven de nacht en de dagen we stellen geen vragen meer alles is duidelijk ieder mens is het licht hier is mijn bericht vrede voor iedereen op weg naar een mooi nieuw begin…

word je opnieuw geboren en begint een nieuw begin.…

Lach eens naar de mensen laat je blijheid zien vertel dat je gisteren de zon hebt gezien. Kijk maar eens naar boven en niet naar benéé dan merk je dat de zon schijnt en zit het leven mee.…

door te durven dromen weten we te ontkomen aan die mallemolen nemen we klaar afscheid van eerder bestaan…

Je kijkt me aan terloops En weer mis ik de sprankel in je ogen je hunkering de liefde We worden ouder zeker maar laat toch zien Wij kunnen toch nog minnen als waren wij zo jong als eens Ik wil opnieuw begin met mij m'n lief…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

stap, stap uitgelopen schoenen de hoek om uitgesleten geulen der tranen in het gezicht zijn ziel verloren misbruikt door hen ver achter zich vreugdeloos, doelloos met pijnsteken in zijn herinnering zoekend naar beter met z'n ogen smekend naar een nieuw begin…

met opvallend aanwezige bloei op de nog kale takken vraagt hij gezien te worden als datgene die de dagen verder doet opengaan zonnekant van leven met doordachte weelde in de kijker zet…

Herinneringen zingen, kind, uw wit gelaat, en 't zoet verhaal van úwe dagen en míjne dagen die vredig in ons leve' als stille tuinen lagen in 't tere licht van late schemering gebaad, wijl d'hemel is om tuine-groen een stil gewaad van trage, kalme schaduwen, en de bomen dragen een laatste vogel-stem van lang-verglooiënd klagen dat kwijnt…

De aanloop van een nieuw begin, in een lichaam dat lijdt. Denken aan wat kon. Maar er is niets, niets begon. Dan ook geen gemis. Zon, zee, wind, voor niks niet bang. Denken en spelen als kind, bloedend, kermend met slepende gang. De toeschouwers houden zich in. Ik, zonder bewegen op de pedalen. Het lijkt een nieuw begin.…

Ik ga modern worden en begin vast met mijn spraak dat moet toch wel gaan lukken want ik hoor mijn kinderen vaak. Ik gebruik niet meer genieten maar ga nu uit mijn dak ook het woordje leuk wordt gaaf voor het gemak. Misschien maak ik wel foutjes en lukt het niet zo goed zodat ik van mijn kinderen weer praten leren moet.…

de herkenning wanneer je kinderen kinderen krijgen en ouder worden de déjà-vu van vertrouwde gebaren in onwennige handen vertederend nieuw het koesteren doet herinnering dagen vergeten verleden ontwaakt in toekomst…

Dolend in het groen verdwaalde ik wist niets was twaalf weet ik nog een kind herinner mij haar naam een beeltenis haar schim in groene schemering…

Het kostte mij werkelijk een rib uit mijn lijf, verloren in de mist van het niet meer herinneren hoe ik hier gekomen ben...…

het leven diepe zin Het kind in mij keek niet om en ging op weg naar een nieuw begin.…

het leven diepe zin Het kind in mij keek niet om en ging op weg naar een nieuw begin.…

naar het begin terug…

de tijd is gebroken sinds wij hebben besloten ons leven te leiden ineens is er onderscheid tussen jaren dagen en uren om ons bestaan te sturen uit scherven pakken wij begin en eind voor het voeren van die strijd een speldenprikje eeuwigheid is er voor jou en mij herinnering gaat in oneindigheid voorbij…

Maar ik ben niet meer dat kind en geef me over aan voorbij gevlogen jaren nu ik hier weer loop op het strand als ik kijk naar de zee en de golven. Ik weet mijn jeugd is voorbij het is nu een “spiegel van herinnering” Uit de nieuwe bundel"Spiegel van herinnering" isbn:978-1-4466-5988-5…

Om je heen hoor je de kreet 't is 't kind wat 't beter weet, 't is de tijd, zegt er eentje die doet wat met je kroost. Ze luisteren niet, doen maar wat gaan hun eigen gang, 't is toch wat ze zeggen ja- maar doen 't nee mijn hemel: wat begin ik er nou mee?…

moeder kind ken het einde als begin van wachten op een nieuwe noemer kijk het afgesloten venster door en uit de kamers zonder licht vertaal hun diepte als het zicht van mijn bestaan en reik mijzelf een open kader aan…

Kan een kind, zo jong van jaren, de ziel van anderen wel bewaren? Kon Zij tonen wie Zij was en is? en wegnemen elke droefenis. Deze vragen, die Zij in zich sloot, onthulde zich pas na Haar dood. De leegte, die dit met zich bracht, verdween zodra ik aan Haar dacht.…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…