Alle inzendingen over herinnering OR moeder OR droom

Dromen zijn tijdloos en ik droom. Ik zie mijn jonge moeder terug. Ik kus haar teder en ik fluister. Wees maar niet zo angstig moeder. Vanaf nu blijf ik altijd bij je. Appels vallen nooit ver van de boom.…

Ik ben blij in mijn verdriet je laatste wens is nu vervuld mama, je bent er niet maar je gedachtenis heb ik omhuld ik heb het wel eens meer gevoeld het witte van het niet meer zijn als twijfel door mijn zinnen woelt het grijze zich vertoont als pijn maar wit is ook de som van kleuren verdoken onder huwelijkskleed met onverwacht heel sterke…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

O, kindren, kindren, die nooit wezen zult, Omdat uw moeder alle warmte weerde, En liever ’t hart door eigen gloed verteerde, Dan u te dragen in een schoongeduld… Hoe heeft uw liefheid toch mijn droom vervuld, Als in de nacht de schimmen wederkeerden, Die daags ik uitdreef, naar ’t mijn wil begeerde, Maar die dan kwamen, klagend hoogmoed’s schuld…

Verslagen ontwaak ik, zwetend tussen droom en daad. En een illusie armer.…

Ik lig te woelen, ik wil het warme laken -- tot jouw lijf maken.…

Koud is de twijfel die we delen in onze verre dromen die we dromen met de angst dat we altijd wakker zullen blijven en dromen onze laatste laatste herinneringen zullen zijn…

Je moeder zal zo wel komen. Maar, de herinneringen aan de dood uit je vaderland zonder bomen, met meer verdwaalde kogels dan bruinbrood, wist geen Cola uit je dromen.…

zijn de illusie van het denken Die zijn aangenomen door herinneringen Van anderen die ze weer opgeraapt hebben Een eindeloze droom van onwerkelijkheid Die als een film voorbijgaat aan de werkelijkheid De leegte verberg alles van de herinnering Die voelt als een leeg glas, die de geest vertroebelt Ongrijpbaar zijn mijn dromen in de wind Ik…

herinneringen fluisteren doen haren krullen handen wat meer dooradert vertellen het eigen verhaal over zorgen, vasthouden en strelen liefhebben en werken dromerige ogen kijken achter brillenglazen al zijn beide voeten wel stevig geaard vrouw moeder oma oma moeder vrouw ooit waren er alleen de wereld en de maan, en de geur van hem…

Als een lichtende ster aan de hemel zo was zij in ons gezin de spil waar alles om draaide kinderen rondom haar en zij er middenin Onze ster, nu aan de hemel verlies in groot gezin vandaag was haar verjaardag mijn moeder, mijn vriendin leeft verder in gedachten is nu herinnering...…

Mijn lieve, mijn prachtige moeder! Vandaag heeft de bruine aarde jouw bruine ogen uitgewist. En de spin van de grote leegte heeft in jouw haar zijn web geweefd. Ik word alleen verwelkomd door een jaren oud verdriet.…

schijnt het niet te merken ik bespied haar feller het brood, een donkere homp nu draait zich tussen haar borsten rond en om haar warme wijze mond beeft een nauw aanvaarde glimlach als zij zegt terwijl zij de sneden behoedzaam op de broodschaal legt: wat zijn de jaren snel gegaan ik had je bijna niet herkend nu ik het kind en jij de moeder…

Een leven is zo groot als een lichaam dat trager in bed zakt. Vlak boven de grond. I Ik wil voor haar een tekening maken. Wat zal ik tekenen, een zee? Hoe berekenend moet ik zijn. In de weigering van haar voet zie ik steeds meer dan traag bloed alleen. De aderen en de vaten vernauwen zich naarmate ik haar dichter nader. Een kind,…

Zijzelf was als de zee, maar zonder stormen. Even blootshoofds en met een brede voet. Rijzend en dalend op haar vloed, als kleine vogels op haar schoot gezeten, konden wij lange tijd haarzelf vergeten, rustend en rondziend en behoed. Haar stem was donker en wat hees als schoven schelpjes langs elkander, haar hand was warm en stroef als zand.…

Van ver al zie ik moeder aangewandeld komen over de Hodonkse akkeren. Op de Vonderbrug kruisen we elkaar. Een meisje is ze, donker van oog en haar. “Dag moeder”, zeg ik, “Dag kind”, groet ze mij -een man van zestig jaar- en ze gaat verder kerkewaarts.…

Als herinnering aan mijn moeder Okergloed en een licht breekt uit de zee. Op het achtererf ergens tussen het wasgoed en een boom vol granaatappels jouw lach en de ochtend schielijk en klein als een lieveheersbeestje dat valt op mijn hand ------------------------------ uit: 'ik herhaal je', 2000.…

waardig Ik neem u mee mijn leven in en zal nog heel vaak aan u denken alle herinneringen zijn voor mij geschenken ze geven mijn leven zin…

Ik zocht je daar in het bergdorp boven het zilveren meer waar je zelf nooit was Ik zocht de rimpels van je voorouders van verre verwanten de sporen van ooit In een boerenvrouw zag ik je daar staan warm in de middagzon liep ik er te zwijgen Al in Napoleons tijd schikte het lot dat je geen Italiaanse maar een Utrechtse werd Toch…

Mijn vader kijkt opzij Mijn moeder toont haar lach Ik weet, het is voorbij Het is wat ik vroeger zag Ingelijst staan jullie samen Zo oud als ik nu ben Jullie gezichten, jullie namen Ze gaven mij een stem Aan het bureau van mijn vader Door de jaren verweerd voel ik het nu nader Hoe de tijd ons verteert…

Overbekend dit huis: de andertijds maar onherstelbaar ingesleten klanken, de tafel voor de vrome spijs en dranken voorbij de stoelen, recht aaneengerijd. en ik – de eredienst allang ontwijd - muitend in heimwee naar de oude banken, niet wetend of ik bidden moet of danken voor wat zich indekt in gedegenheid. Verweer dat bij de open kist verstomt…

Ja, de bloementuin van mijn moeder machtig mooi en magnifiek al die kleuren, 't was een plaatje memorabel en uniek viooltjes en een vlijtig liesje lelies van dalen kreeg ik mee voor in een heel klein vaasje u deelde uit en was te vree rododendron en rozen zo schoon en heel subliem en vandaag op mijn geboortedag die herinnering intiem…

Ik luister naar het knirpen van het grind de wind en haar lange zuchten beide laten mij ademen er zingen vogels die ik niet herken. Ik loop in mijn eigen tempo begroet de oeroude bomen de rivier waarin ik denkbeeldig elke druppel een naam geef. Hield ik niet juist ook van het leven de melancholie verweven dageraad hij vergat mij immers…

Moeder, weet je nog hoe vroeger Toen ik klein was, wij tezaam Iedre nacht een liedje, moeder, Zongen voor het raam? Moe gespeeld en moe gesprongen, Zat ik op uw schoot, en dacht, In mijn nacht-goed kleine jongen, Aan 't geheim der nacht.…

Mijn dode moeder opgebaard Mijn ogen flitsen lijk een camera Dat beeld moet in mijn geheugen Klik, in plaats daarvan Plots, een beeld van vroeger Herinneringen haperen in baren Als brakke tranen spontaan. Snik Slik, vrees om wat komen gaat Angst voor wat nabestaat Hoe het ons zal vergaan.…

Iedere moeder wens ik een heel mooie Moederdag en ik denk in herinneringen terug aan mijn eigen lieve moeder.…

Ik heb een droom dat een mooi meisje dat gezond is niet meer eten wil Ik heb een droom dat een knappe jongen alleen nog maar droomt over wraak op zijn klasgenoten Ik heb een droom dat een taxichauffeur zijn klant waar hij zo op wachtte doodslaat, dat een moeder haar gebaarde kind waar zij zo naar hunkerde eigenhandig vermoordt…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

In de nabije verte, hoor een jongetje snikken, Hij is zijn moeder even kwijt. Dat kleine mannetje, dat ben ik. Zestig jaren zijn nooit vergleden. Ik zoek in mijn herinneringen, en vind mijn moeder terug. In het decor van zee en meeuwen. Hier, vandaag, aan het strand, van Scheveningen.…

Ogen van één vader en één moeder kijken dieper dan de pijn kan gaan uit verleden naar één toekomst verloren hier, haar opgebaarde lichaam hier, het huis van alle dromen vrij hier, bloemen met vrolijke kleuren lachen uit dat wat HIER is, geen bestaan… bloemen met zonnenkleuren groeten de regenbogen van verdriet en tranen op een hemel waar…