Alle inzendingen over herinneringen OR dagelijkse dingen OR jeugd

rusteloze ogen onthullen een onrustige ziel herinneringen, nooit losgelaten al die slapeloze nachten ….niet te tellen treuren om een jeugd, nooit gehad weet ze nauwelijks te overleven ze is nog steeds verbijsterd…

Van een afstand kijk je toe, volgt het pad van je herinnering. Laat alle bloemen bloeien, en kleur en klanken samenvloeien.…

Maar herinneringen blijven, dat mag, ze laten jou eventjes herleven, brengen een beetje zon op een regenachtige dag.…

Je liet me los ik ben weer vrij ik moet je gaan vergeten Waarom voel ik me dan niet blij mijn hart is opengereten Ik probeer de draad weer op te pakken doe weer dagelijks mijn ding Probeer de moed niet te laten zakken teer steeds op jouw herinnering Wist dat het toch eens moest gebeuren we wilden wel maar het lukte niet Gezicht lacht wel…

Het zijn de doodgewone dingen die we dagelijks beleven waar we eigenlijk nooit bij stilstaan of het een gevoel van waarde geven. We zien de dingen om ons heen maar het dringt niet tot ons door alles is zo wezenloos toch gaan we er weer voor.…

Geluid in klaslokalen: meesters smeten bordenwissers klapten in hun handen als dat nodig was en lazen aan de klaterende wanden voor: zo gingen zij beiden te samen uit de Bijbel van W. van der Hulst Ik herinner mij iets van er weinig oren naar. Ik herinner mij iets van bewuste doofheid. Het was mijn jeugd.…

als ik wandel door de straten van mijn jeugd komen de herinneringen terug helder als water ik ben weer een kind tussen de grote mensen onbevangen vrij en blij loop en spring ik door het gras dat groener lijkt dan het ooit was mijn gedachten worden wreed verstoord door het geluid van teveel verkeer ik loop door de straten van mijn jeugd…

Soms denk ik dat jij niets anders bent dan een geest, die af en toe opduikt in mijn herinneringen en soms verschijnt bij dagelijkse mijmeringen. En dan zie ik je glimlach en je ogen en dan weet ik dat je nog altijd een vreemde voor me bent.…

Het oude huis wordt gesloopt De grondvesten van vervlogen tijd In dit huis heeft mijn jeugd gewoond Herinneringen raak ik niet meer kwijt Eens was dit huis een bruisend hart Dat een schuilplaats bood voor iedereen Nu zullen de stenen voorgoed zwijgen De geluiden verstommen in het sereen Het oude huis wordt gesloopt De muren zullen in stof…

over jaren heen stapt van dat gras naar dit balkon een herinnering om te delen over dagelijkse zorgen heen…

Schaduw tekent nog altijd je ogen al is je jeugd reeds lang voorbij elk gevoel wordt nog gekoesterd gisteren is nog steeds zo dichtbij. Laat wat eens is geweest een mooie herinnering zijn, ontplooi je gevoel durf weer te dromen in een toekomst van nu en morgen.…

Kan ik mijn jeugd nog eens over doen? Neen, je leeft nu En toen is toen Kan ik mijn herinneringen vergeten? Neen, je mag ze verwerken Of juist welkom heten Kan ik gelukkig zijn? Niet zonder onheil Niet zonder pijn Eeuwige blijdschap bestaat nu eenmaal niet Leven is leven mét en zonder verdriet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

welken ons zo vreselijk dierbaar waren waar zijn de klanken overspoeld met de dingen, de verloren actieve herinneringen aan die wij onze kruispunten met speelsheid dankend hingen.. waar is de vriendschap op geheel eigen wijze tot maat verheven de vergeten cynische stiltes, zij dienden als veelzeggende getuigen..…

Want ondanks alle dingen die er zijn gebeurd, word mijn hart door herinneringen dagelijks verscheurt. Ik weet wel, het was beter, om er niet mee door te gaan. Ik wil je alleen laten weten dat ik soms nog stil blijf staan. Bij dat bankje aan het water Je weet welke ik bedoel. Zou je daar graag nog eens ontmoeten, Gewoon voor het gevoel.…

Duizend monumenten langs de weg herinneren ons aan de duizend doden, de slachtoffers die ons dit jaar ontvloden, voor wie ik dagelijks een bloempje leg. Die trieste monumenten in de berm die vormen op den duur vanzelf een scherm.…

Mijn dorp ontwaakt onder witberijmde daken herinnering aan winters van vroeger Op pleinen en in straten herneemt het leven zijn dagelijkse gang met vallen en opstaan Mensen praten, mensen doen niets blijft hetzelfde alles is in beweging…

jaren wordt nu snel geslecht nieuwbouw op de plek maar onze diepgewortelde herinneringen blijven echt…

de jaren weten dat de jonge wijnstok meer druiven draagt en betere als hij ouder wordt dat jeugd roes is zonder wijn en ouderdom wijn zonder roes de jaren weten dat ouderen jeugd kenden maar jeugd geen ouderdom dat zorg om prille blik slechts nieuwe rimpels geeft de jaren weten dat je zo jong bent als jij je voelt dat je eerst oud bent…

Ik stap , voel nattigheid Het proeft als een zee Ik zie iemand drijven Het is een engel geworden Het is een raar syndroom We hebben allemaal wel wat Last van jeuk als iemand anders krabt De geeuw zo aanstekelijk Geen rust in ons hoofd De hebberige hebzucht Geen mens geeft zich bloot Zenuwen en spanning Op een lege maag Hartkloppingen…

O jeugd, was 't dit waarom men kreet? Men wordt een ding en men vergeet.…

Zijn jeugd is dood zijn opgroeien is terreur zijn spelen is oorlog vrienden zijn levend dood altijd samen op straat tirannie der wraak bloedstollend zijn sirenes gekrijs der vrouwen het rennen en schreeuwen dagelijks gebeuren de gewenning is grotesk een deel van zijn leven de kraaien fladderen weg naderend onheil gesticht zie ik…

Het zijn jouw oren, die mij horen Als niemand anders mij verstaat Het zijn jouw ogen die ontdekken Wat zovelen vaak ontgaat Het zijn de dagelijkse dingen Van valse schittering ontdaan Het zijn die tedere momenten Die mijn besef te boven gaan…

Hij ligt in bed en denkt aan vele dingen dat is het als je oud geworden en vroeg wakker bent je hebt zoveel herinneringen zij neemt het stof af vanwaar dat alles komt zij denkt er niet veel bij dat zijn zo van die dingen…

omdraaien, zien hoe ze terugkeert naar het huis en de kinderen en vlak voor de drempel omkijkt en een gebaar van haast maakt alsof er wordt gewacht verlangen en verlies samen komen zonder bloedbad, maar met zachtheid het hart triest gestemd, opgewekt slaat zodra een merel zijn rollertjes maakt geen weg terug dan zo weg te gaan om te blijven…

Kruimels en catastrofes. Krant op je brood. Foto´s in je mond. En kauwen maar!…

levenswegen gaan momenten parkeren er eigen emoties langs de stoeprand staat getrouw een karrenvracht verlangen…

Dagelijks dat je mij verliet. Dagelijks dat je gedag zei. Dagelijks kwam je terug. Maar niet naar mij! Dagelijks proefde ik je lip. Vroeg verwoordde woord. Meer slaperig geantwoord. Maar nooit je wachtwoord!…

Wereld vol geluid gun u zelf rust en stilte klank die bij u past.…