Alle inzendingen over hoop OR verlangens OR eenzaamheid

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

En waar doe je het allemaal voor Shakespeare had het al vroeg door Ik maak ook lawaai en schrijf dus ik hoop, dat ik nog even blijf…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

gestorven tranen van ontdooide verlangens bevriezen langzaam…

verlangens vlammen als dansende vuurvliegjes lichtjes in de buik…

denk dat ik maar eens ga douchen onder de uiteengespatte zeepbellen van mijn verlangens…

Als herfstbladeren waaien onze verlangens – steeds op in de wind.…

Omringt door eenzame bladeren van hoop en de donkere schaduwen van verlangen naar het licht van uitzonderlijk vuur..…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Eenzaam hoopje mens grijs van de zorgen ik wens je een onbezorgde morgen. waar geen pijn is of verdriet geen gemis. lieve kleine vrouw ik zie in je ogen grote trouw, nooit gelogen. een sprankje hoop, op nieuwe vrinden en ik hoop, dat je ze zult vinden.…

sommigen hebben geen leven meer, zonder verlangens ,die haalbaar zijn, eindigen ze dood in de goot.…

of is het voor jou voorbij Vertel me wat je voelt als je nog geeft om mij Niets meer zoals toen dat gelukkige bestaan Geloof je nog in ons of leef ik in een waan Wees open tegen mij laat me toe of verdwijn Dan maar niet meer samen maar alleen eenzaam zijn…

Mij, eenzame, hebt gij uw eenzaam leven, De teerheid uwer kranke ziel gewijd: Gij draaldet niet, gij wilder pijnlijk sneven Om één kort uur van stille tweezaamheid.…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

druipend langs mijn huid slechten verlangens tranen door liefde pijn, angst verliefdheid onder ogen gevoel gaat diep zuchtend en kreunend versnelt je hartslag kriebels in je buik je benen losgeslagen verlangens lees mijn hart en neem me mee in de vlucht die verlangen heet…

Naakt zijn en sex hebben dat is gemakkelijk Iemand in je ziel toelaten in alle kwetsbaarheid je hoop, angst, vrees, verlangen eenzaamheid tonen aan elkaar dát is pas écht naakt zijn.…

Heel eenzaam en verlaten. Nooit iemand om erover te praten. Rimpeltjes veraden m'n wens, Van dit eenzame mens. Een smeekbede gericht in de lucht, Veroorzaakt mijn diepe zucht. Eenzaam loop ik verder in gedachten, Van binnen veel hoop. Ik zit nog steeds op jou te wachten. Daar ben je dan, Een hand, Je bent mijn zielsverwant.…

Je ogen streelden als een bruine oase de eenzame woestijn van mijn wezen en in je overspelige armen vond ik vrede, alsof ik nooit geboren was en eeuwig bij jou sliep, tedere duivelin, ver van de bewuste wereld.…

Het lot ver van het gevoel gebracht in de lusten en de lasten verzadigt mij in het eenzaam doel, doet bezweet ontwaken in een voortdurende gewetenspijn tevergeefs in dromen op je gewacht, toch zal ik je eens ontmoeten, de ochtendstond gaf mij je hand en beeld, je zonden zal ik strelen in het kleed van lief en leed in verlangens…

De lust doet me verlangen naar meer, Om samen te gaan spelen en verlangens te delen.…

Je sprak over je onuitvoerbare verlangens, Verboden verlangens, die wij even deelden met elkaar Je handen volgend hun weg, net zoals de mijne Dat was even genieten geblazen En jouw handen blijven mij vandaag nog steeds verbazen Al wist ik dat ik je maar te leen had En bij elke seconde voelde ik het einde Maar toch wist ik je lust in bedwang…

als doornige rozenstruiken verwelkt door onopneembaar vallend vocht het fundament aangetast door zilte tranen slechts zoutkristallen vormen een geplaveide weg… Zie hoe prille zonnestralen kwenen in licht verscholen in een sluier van verduistering die het zicht ontnam van een liefde in reflectie getalmd door onuitgesproken verlangens…

de diepste verlangens blijven vaak onuitgesproken. we vermoeden ze wel maar we horen ze niet. daarom zien sommigen soms overal spoken en anderen blijven , met een kluitje, verscholen in ’ t riet.…

Zie hoe ze de voorbijgangers verleiden, en lonken naar al wie aan 't raam passeert, zij die door menigeen worden begeerd voor kort genot dat hevig kan verblijden. Maar nadat de genoegens zijn verteerd zijn er ook velen die hun spijt belijden, die lusten in 't vervolg maar liever mijden als zoete vruchten die men 't beste weert. Maar toch…

Nog even doorzetten, dan weten we het, dan is er voor beiden meer duidelijkheid, jij kent mijn verlangens, en ben jij aan zet, hoop dat je zegt: je bent me echt niet kwijt... nooit kwijt geweest...…

zonder hem in mijn lijf is mij eerst écht de eenzaamheid gegeven.…

wie helderrode verlangens heeft weet waar ik over spreek je moet vertellen zet stappen terug ontketen de woorden stap voorwaarts de onwetendheid voorbij ontketen de kracht in je ziel juist als midden in een zin je adem stokt hoor griot bard priester of sjamaan spreek door hen over verlangens gedrenkt in helderrood…