Alle inzendingen over hulk OR stilte OR zeeman

Op een regendag zeiden zij gedag hun laatste woorden druipende akkoorden ze zouden elkaar nadien niet vaker meer zien Eens de zee altijd de zee sprak de zeeman en op zijn laatste reis stapte hij resoluut van de boordtree Eens een gedicht altijd een gedicht sprak de dichteres en bij haar laatste vers sprong zij verstomd in de Woordzee…

Ondanks de korting vond je me nogal goedkoop in de opruiming…

Ze loopt met een air in een truitje van Zeeman een broek van de markt en een versleten colbert. Op slippers van Van Haren op haar hoofd een knot onverzorgd, niet opgemaakt gedraagt zich als een zot met haar arrogante gebaren.…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

-vroeger was ik een held, nu alleen op sokken- Op vier hoog werd je aangehouden en je ver- zette je met alle macht en werd een soort hulk. Ik moet er iets heroïsch van maken want dat verdien je na zoveel jaren onafgebroken strijd.…

Verhaal Verdonk: het 'recht door zee' van mevrouw Althans zover dat kan en mag Zover dat nog voor mensen klinkt als wijs De zee kent vele hindernissen Gevaren die de ervaren zeeman zelfs niet overwinnen zou Windrichtingen die soms niemand voorzag Het is menselijk je te vergissen Te hopen op een vlekkeloze reis…

Ik gaf aan elke golfslag iets van mijn woorden mee en als het tot gedicht gevormd was, dreef het in de grote zee daar waar het zonk en opnieuw tot leven kwam bij een zeeman die er ooit verdronk En als de zee het weer teruggeeft en jij woorden ziet liggen op het strand koester ze dan met liefde want ze kwamen van mijn hand.…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Curieus is 't toch dat de natuur Al wat de mensen hier bederven Met hare vriendelijke verven Wel weer terecht brengt - op den duur! Een paviljoentje, of andre taart - Een klerenmagazijn bijvoorbeeld - Is nog maar niet voorgoed veroordeeld, Maar wordt juist mettertijd wat waard. Ja zelfs een standbeeld in ons land - Iets op zichzelf betreurenswaardigs…

Wie is het die de zwarte voren In golvend goud verandren doet, Wie mesten en wie maaien 't koren, Wie is het die de wereld voedt -? Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad! Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe…

Wat is 't nog dat mijn hart behoeft? Wat is dit wonderlijk verdriet - Ik voel mij doof en diep bedroefd, En zit en zie - en weet het niet. Wat is het dat mij zwijgen doet, Hoe is mijn ganse lichaam stom - Is 't leven slecht - is 't leven goed - Of niet - of wel - waarom - waarom? Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie Dat ik verloor of dat…

Wij zoeken 't ver:- Ik zoek het zuiver schone beeld, Dat kan verzoenen met dit leven: De vreemde vlinder die daar speelt Draagt 't op haar vleugelen geschreven - Doch als 'k mijn handen om haar sluit Wis ik die tere tekens uit! "Gij volgt vergeefs wat immer vliedt En houdt de schone schijn voor 't wezen, Door eigen onrust…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk. Wat deert…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Hun kinderen naar merken gaan vernoemen Verwordt vast dit vernoemen tot verdoemen Want ga de consequenties maar eens na: Men noemt een kind bijvoorbeeld vlot Armani Om zo een schijn van stijl te concipiëren Terwijl het enkel zal stigmatiseren Die uiterst statushongerige branie De hoon die zo'n Armanikind zal horen Wanneer zij voor de Zeeman…

En dan is er Stilte.…

Alles mag je worden van mij: zeeman, boswachter, archeoloog. Of - als je leven ingewikkelder loopt - gesponsord ontdekker van aangroei werende stoffen voor scheepsverf, alleenstaand paddestoelenfotograaf, pacht- en beestenlijstenonderzoeker van verdwenen Drentse keuterijen... Behalve ongelukkig. Beloofd?…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk. Wat deert…

Toen zag ik uit in de avond En keek in de wuivende hemel, Zoals een plant in de avond Alleen op een zonnige heuvel, Zoals een zwijgende vogel, Die rust op een eenzame heuvel, Onder de varende wolken Van de eindeloos drijvende hemel Van blauw en van goud; - en de wolken Dreven als zachte gestalten, Als tedere vreemde gestalten - Zoals de zoete…

na het slotakkoord houdt hij zijn baton hoog de instrumenten zwijgen uit het ampul vloeit een concentraat van stilte recept voor de wereld…

Toen viel een gat in mijn droom En een koele klok sloeg het kwartier Door de zwijgende nakende nacht, En ik voelde mijn ogen wijd open - Die zagen stil In de nacht. Maar ik lag in een doodstille kuil En ik keek in het donker heelal, Verwonderd en wakker, naar het geluid Van het eenzame koele kwartier - Dat al zweeg In de nacht. En…

Wat lelijk heel die heide, Wat lelijk doet dat veld, Wat triest dat geen van beide Mij meer iets moois vertelt! Elk bloempje aan de wegen Leek eens een mooi verhaal - Nu drupt het in de regen En zwijgt het allemaal. ‘k Loop in herinneringen als een wanhopig kind, Dat ziet de oude dingen En de' oude weg niet vindt. Maar hebben…

In de stilte wist ik altijd wat te denken en te voelen wat te willen waar lagen de verschillen in de stilte alleen altijd of het scheen dat ik meed en vermeed om een zachter leed.…

Min de stilte in uw wezen, Zoek de stilte die bezielt, Zij die alle stilte vrezen Hebben nooit hun hart gelezen, Hebben nooit geknield. Draag uw kleine levenszegen Naar het dromenloze land, Lijk de golve' haar oogst bewegen - Tot zij zachtjes breken tegen Het doodstille strand.…

Tijdens de ochtendwandeling staat de groep plotseling stil. Ik vind mij voor een hoopje takken, en staar ernaar. Dan breekt de zon door en voltrekt zich een schouwspel van licht. Over de talloze kriskras gesponnen draden, dansen ontelbare lichtjes. Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje, zet de maat voor dit glinsterend festijn. Het hoopje…

Wanneer men luistert naar zijn ziel dan begint taal zowaar te leven...…

't Wordt stil - en als een stille droom Komt de avond om mij heen, - En zachtjes ga ik dromend aan De weefstoel van 't verleên. En zachtjes tel 'k de dagen weer, Die door mijn vingers gleên - En dromend zie 'k het dampend dal Door de' avondschemering heen: - Daar is dezelfde heuvel waar De zon vroeger verdween - Daar zijn dezelfde…