Alle inzendingen over in die kerstnacht

Je glinstering en schittering wist ik nog. Je geruis en geritsel was ik vergeten, dat tintelende getinkel, die minimale muzikale klatering, dat aquarella acapella! En ook je stilte van de volgende morgen in je gladde groene spiegeling. De vrolijke vogeltjes wist ik nog, hun getjilp en getik van onbombastische boombastbeestjes! De eekhoorn…

ik word wakker in een plas van ‘s werelds bloed niet ’t jouwe noch ’t mijne al voelt het hartzeer intens kan het nog harder nog dieper, nog dichterbij breng de wapens naar de zee en zet je neer op het zand voel de wind op je gezicht keer terug naar de kern daar waar ’t ooit begon in liefde…

Wat we sinds Socrates weten, is dat we niets weten. We kennen onszelf niet eens. We weten niet wie God is. Niets laat hij van zich horen. De zon die brandend aan de hemel staat. De open ogen van een pasgeboren kind. Een ziek mens die niet sterven gaat.…

Al jaren eet ik bij mijn zoon. Altijd op dinsdag. Nooit had ik er op gelet, nu viel zomaar mijn oog er op... Een struikje in zijn tuin, droeg dikke rode knoppen. Tijd, om eventjes te stoppen. Wat was het voor een struik? Ik kende hem niet. Mijn zoon ook niet. Hij had hem gekregen, als klein plantje. Maar hij doet het nu goed, zodat ik…

Veel Duitse nieuwe eurobankbiljetten Verkruimelen na korte tijd spontaan, Wellicht omdat er iets mee is gedaan Om zo de grote misdaad te beletten. Want de methode is zeer effectief: Zo help je op z’n hoogst de kruimeldief.…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

Ik kom graag bij mijn 'eige' bij mijn 'eige', eigen ik ik kan het heel goed vinden met mijn 'eige', eigen ik Maar 't allerliefst ben ik me 'eige' bij jou, ook een 'eige', eigen ik jij leeft altijd in mijn eigen met een lach en met een snik Dus ieder eigen en ook samen het ultieme wat liefde biedt door steeds ruimte te geven…

als vader uit zijn dak gaat vliegen borden door de lucht kalmte kan je redden kees sust moeder dan nerveus maar een vuurspuwende berg heeft daar geen oren naar zijn bijnaam Vesuvius wordt met regelmaat eer aangedaan als vader uit zijn dak gaat kruipen de kinderen onder tafel moeders handen vegen scherven en tranen bijeen maar drift…

Nooit meer goeden nacht noch een ochtendzoen nooit meer een berenknuffel kon ik dat nog maar één keer met je doen nog één keer met je praten samen wandelen langs de zee samen schelpen zoeken dan nemen we de allermooiste met ons mee nog één keer met je lachen met je huilen bovendien je dan vaarwel kussen omdat ik je nooit meer…

Als ik uitrust zoek ik 'n kust om aan te stranden Eenmaal aan land zoek ik de gunst om te ontbranden Van alle warmte en hitte van mijn bestaan Met 'n kussen onder m'n hoofd de zon zien ondergaan.…

Ik zit gevangen in mijn cel Al was ik nooit een verdachte Toch ga ik door een hel Veroorzaakt door mijn gedachten Voor kracht bid ik veelvuldig Tot nu toe genegeerd Waarschijnlijk ben alleen ik schuldig Of ziet God dat verkeerd? Al die moeite om me op te sluiten Het heeft geen enkele zin Ik kan misschien niet meer naar buiten Mijn gedachten…

We hebben nou het ergste wel gehad De wereld ligt welhaast weer voor ons open We hoeven geen café's meer te ontlopen Als buitenbeentjes in de binnenstad 't Is morgenvroeg al niet meer aan de orde Het kan alleen nog feestelijker worden…

wie ben jij om mij het licht te ontnemen uit m’n ogen het was niet dat jij mij kende noch degenen die ik liefhad en in allerijl vertrokken vanmorgen voor een doodgewone dinsdag in maart…

bloemen fietsen richting het noordelijk havenhoofd waar ze stilzwijgend worden neergelegd witte rozen gestoken in het rulle zand, aan de vloedlijn laten hun hoofden hangen evenals vrienden die naar de zee turen waar gisteren vijf vrienden al surfend vermist raakten in woeste golven vol schuimkoppen…

Ik heb twee neven: een werd viroloog De ander had altijd zeer woeste plannen: Zo uit het hoofd van ouwe dronkenmannen en iedereen verloor hem uit het oog: Tot nu; hij appt: ‘Ik lach me eigen ziek, dankzij mijn nieuwe mondkapjesfabriek’…

Ik moet sterk zijn Het allemaal ondergaan Ik moet sterk zijn Niemand mag het zien Mijn verleden een kras Mijn toekomst een vlek Alles zwart en hart Maar niemand mag het zien…

Dag lezers, Als ik m’n oude werk weer eens herlees, Ben ik geneigd excuses aan te bieden, In navolging van die bekende lieden, Zoals Lil’ Kleine en laatst Glennis Grace. Hoewel ik het graag anders had gewild, Was ik voor Rutte vaak nog véél te mild.…

Na één dag werd de bultrug al gemist, De bultenaar was zo te zien vertrokken. Was Quasimodo zich een bult geschrokken? Dat moet maar eens goed worden uitgevist. Door voor de soort zo fnuikende gebruiken Begrijp ik dat zo ’n vis gaat onderduiken.…

Een foto, zes jaar oud begraaf ik in de tuin -- onze geheimen.…

De 4x Zoveel meter, kanovaren Gezwem, geroei, geturn, handboog geschiet... Het interesseert me in de regel niet Ik zag er nooit zoveel van in vier jaren Als op het scherm vijf ringen-logo's prijken Dan blijf ik echter kijken...kijken...kijken...…

Wanneer het in Het hoofd altijd Vandaag is, en er Geen gisteren meer bestaat En morgen al lang uit Het zicht is verdwenen - De mist slechts Bij tijd en wijle Op wil trekken En de mens, hoewel Slechts even dan, een Glimp opvangt van Wie hij was of misschien Nog steeds wel is - Wanneer zelfs die ene Naam die uitsluitend…

Het moment dat je achter komt dat je sterker bent Dat je je leven hebt laten leiden door invloed Die je eigenlijk niet wilde en jezelf niet herkent Wat in je binnen stroomt niet meer is dan je eigen bloed Het moment dat je achter komt dat je boven anderen kan staan Je voor je eigen mening kan opkomen Dat iemand je deur van je hart laat open…

Hoe ga ik je missen? Hoe ga ik iemand worden zonder dat jij mee verandert? Hoe word jij zonder mij? Wij zijn dezelfde persoon in een ander jasje verschillend in alles wat essentieel is maar vastgelijmd. Zal ik te veel naar buiten gaan, en jij teveel naar binnen? Zal ik teveel zeggen, zonder jouw hand op mijn arm? Ik vind dit zo eng…

Ik heb haar eventjes gekend, mijn buurvrouw van hier tegenover. Vanmiddag mocht ik haar nog zien, ze lag daar met gesloten ogen. Waarom wilde ik haar nog zien, zo vraag ik mij? Omdat ik van haar hield misschien. Haar leven ging voorbij. Ze was een bijzonder mens. Zorgde steeds een beetje, ook voor mij. Waar had ik dat aan te danken. Misschien…

Groningana, 't was mij een genoegen Te dichten - ook de gaten in de muren Die kleine potjes van de naaste buren Zij hoorden alles, ook gelal in kroegen In Poelestraat, waar vindikater-luizen De aanwas ging ontgroenen bij Spilsluizen En naderhand zich in triomf ging laven Aan rituelen bij de Noorderhaven De Ossenmarkt heeft voor…

’t Noodlot draait zijn wentelent rad; Rijdt en rolt de aardbol plat, Bergen op en over holen; ’t Rost en jaagt en zwiert en giert, Toom en teugel bot gevierd Rond en om naar lijn en polen, Door zijn luimen voortgestierd. Holt het over schat en pracht, Het verplet ze door zijn vracht En vermaalt ze, waar zij blinken; Schokt het tegen tronen…

Ook jij bent al vaker bij het graf geweest, ook jij hebt de dood en het sterven niet gevreesd. Zij zijn in alle stilte neer gegleden, verhuisd naar ver daar beneden in het heden. Niet dat zij het sterven hebben geliefkoosd, al vonden ze samen met u op 't einde wel de nodige troost. De dood was even als een vuist die me voluit raakte, waarna…

morgen is zij jarig haar kleine trots een feest of cadeau vertellen tranen is er echter niet haar moeder leuk en opgeleid met hoge hypotheek ontslag en schulden dopt de boontjes zelf schaamte voelt ze bij elke aanmaning die eindeloos komt machteloos ook het tij te keren natuurlijk wil zij wel het beste zelfs liefst voor haar meisje…

Een boodschap van hoop een boodschap van liefde, van vertrouwen contra wantrouwen een boodschap van geloof een liefde tegen haat... is, Al, wat in mijn leven geschreven staat. Is, Al, wat ik te bieden heb wat ik geven wil... altijd: heel stil.…

Jullie medeleven doet me zo ontzettend veel goed opknappen doe 'k nog bij lange na niet Echter geven mails en reacties me nieuwe moed, blijf gewoon schrijven, zoals je ziet. Omgaan met kanker is moeilijk zeker als blijkt dat men er telkens weer met oplossingen naast grijpt! Vergissen is menselijk dat weet 'k ook wel, maar misschien zegt…