Alle inzendingen over james last

Sporadisch vallen tranen Als herkenning Op mijn pad Veel draag ik mee Op mijn schouders Naar de zee Zonder tussenpozen Zonder rust Hoop ik daar verdriet te lozen En dat de zee mijn leven sust Zij zal een meter stijgen Door het huilen dat ik doe En ik zal mijn schouders strelen En ik zal voelen: ik ben moe Dan voel ik zeewind…

De lasten van burgers verzachten. In mijn slapeloze nachten, stond ook ik bij het voedselpakketten-legioen. Wij krijgen nu echt een sigaar uit eigen doos..... Ik rook wel graag, maar dit maakt me boos!…

Zo blauw de lucht en toch zoveel mensen met vragen; wat hebben sommigen een zware last te dragen...…

Voordien had ik nooit kunnen dromen Dat een last die op mij rustte Zo zwaar Ooit kon weggevallen; omdat het zo een deel van me geworden was, Dat ik mij niet kon inbeelden ooit zonder Te mogen en te kunnen leven.…

Deze gedachtes vind ik zo irritant, ze zijn gewoon een grote last.…

Ik draag van alles, brood, kaas een bom of een verminkte kat. Dragen is mijn redding. Ook van binnen draag ik, vragen, tranen, gedaas en een karrenvracht solaas. Als ik niet draag is er een gemis dat niet te dragen is. Het dood dier dat ik droeg heeft mij gelikt tot ik geen gezicht meer had. ---------------------------------- uit…

Stenen hebben een hart van brand. De tweede regel is verdampt in wind zo hard dat ik in elke hand een steen moet dragen staand op de kraterrand. De eerste regel ging verloren in mist boven de weg, rook- slinger door het land. Vuurslag, geweld van vallen. Ontelbaar maal toeval, gestapeld wegwijzer naar meer, verder, altijd dezelfde afval…

Het lichaam is alleen nog Een last van je geest Die maar blijft wachten Tot het genoeg is geweest Het ademen is meer Een wanhoopsdaad Probeer het nog maar even Tot het niet meer gaat Want het bed van een zieke Wordt graf van zijn leven Wachtend op zijn eind Maar het lijden duurt nog even…

reis, ‘k weet niet waarheen Ik ben er nooit geweest, vandaar De weg daarheen is moeilijk, maar Gelukkig reis ik niet alleen Een bont gezelschap maakt de reis Heel boeiend: de verschillen zijn Tot dubbel vreugd en halve pijn, Al zingt men elk een eigen wijs Ik tors teveel bagage mee Dat voelt bij elke stap als straf Ik leg mijn last…

Vloek niet, o vloek niet de zon, m'n broer, die zo zwaar draagt uw last, touwen en lijnen zijn om u getast, hoog glijdt de boot in de zon. Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst, uw ogen en slapen zijn wild omvloten, maar de haat, de haat uw oog ontschoten 0 vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst.…

Seks is lekker plagen pleasen plezieren en penetreren maar vooral respecteren waardoor je voorkomt dat de lust een last wordt.…

Geef wat van je verdriet aan mij ik zal het voor je dragen Neem wat last van je schouders en leg het op de mijne Ontken niet datgene wat pijn doet en laat het er zijn Ik wil het voor je dragen Geef wat van je pijn aan mij…

“Kom maar tot Mij”zegt de Heer “En leg al uw zorgen bij mij neer” God helpt onze lasten te dragen Zelfs voor dat wij er om vragen. Waarheen zullen we gaan Heer U roept ons steeds maar weer Wij weten Heer, waar heen Niet anders, dan tot U alleen.…

Ik zeul de lasten met mij mee, gebukt onder het juk van de wereld, zwarte waas. Ik lach, ik denk, ik gedraag. Zeul mee de alles verslindende leegte Om hen het voor mij verlorene te laten bereiken. Zonder dank, excuses of lof onderga ik het leven buiten de blije mist. Verloren om nooit meer terug te willen gevonden.…

Er zit een zware neger op mijn schouder Met dikke lippen en zo zwart als roet Die neger roept: ‘Hé man.. ik zit hier goed’ Ik word in een paar maanden eeuwen ouder En ieder jaar zo rondom Sinterklaas Fluistert hij in mijn oor: ‘Volhouden baas’…

Huismus Vaak te gewoon voor woorden. Van hoopje veren tot een vliegend stukje grijs fladdert rond het vaderhuis. Doodeenvoudig is hij niet. Een mus verbergt geheimen die hem meegeschapen zijn. In zijn ooghoek drukt dat feit. Een vogel met verdriet, die twee keer eet dat wat hij weegt. En toch is hij niet zwaar. Hij torst een licht…

Niet langer meer zeggen hoe zeer het je speet Dat alle ellende Die jij hier ooit kende Je adem afsneed En machteloos maakte En veel te diep raakte Het leven is wreed Nu ben je verdwenen op zoek naar een licht Waarop je in wanhoop je hoop hebt gericht Een sprong uit het leven Dat jou niets kon geven Je bent nu gezwicht Een last…

Ik zie het wel in het isolatieglas mensen dragen zichzelf op hun rug hun hemden zitten strakker dan hun huid kalkoenkerels steken hun waaier trotser dan heer pauw .....met gebonden handen .....paraderen ze in de lucht .....van hun droogwindige darm- .....bacteriën en ze laten daklozen leven .....van de natte muntjes .....uit…

Ja hoor Daar is Het weer De zwaarte Het gevoel Dan wil ik Niemand Zien Dan wil ik Weg Weg van De last Die ik Nog steeds Met me Mee draag Weg Van Het niet Mezelf Zijn…

Gewicht dat te Zwaar geworden is Door de lasten Die alleen nog Maar verzwaard Werden door de Jaren Onhuilbare tranen Die zich ophopen Achter de kassen Van mijn ogen - Een ding wil ik Je vragen, als het Me lukt om mijn Last te verlichten Door de tranen Die van beton Lijken te zijn Te verzachten en Ze eindelijk te…

ze vertelde over haar gevangenis ze vertelde het drie keer in de hoop dat men begreep dat ze door haar dwang alles drie keer zeggen moest ze vertelde het drie keer in de hoop dat men zou horen wat ze zei en zou begrijpen waarom ze zo vaak treurig was en zo zelden blij ze vroeg het drie keer in de hoop dat ze zou krijgen wat ze vroeg…

Een jongere steekt heus geen sigaret op En merkkledij is heden achterhaald Voor vegetarisch food wordt grif betaald Zo hoop je toch zo min mogelijk vet op De film is nu de plek waar het gebeurt De jeugd is niet meer shaken dan wel stirred…

De studio van de gouden leeuw strandt failliet op een zucht van de eeuw. Laat Tom Jerry links ? Dumpt Bond zijn smokings ? En sterft Halloween's schreeuw tot een geeuw ?…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

James Taylor op een nieuwe dvd, vuur en regen krijgen melodie. Maar god verhoede dat ik de regels hoor over uitgewoonde morgens waar plannen in de wind verwaaiden en jij weg was. Denken aan jou, zo stil nu, zo ver weg, zo weinig in muziek, zo veel in kinderen die blinde aandacht vragen...…

Het lied, dat meisje, raakt mij keer op keer, al wil ik niet vaak aan haar denken Dat meisje zonder haarkam zonder jurk, alleen nog cijfers op haar hand en Antonis die andermans last draagt Voor wie draag ik de last van hun leven, waarom is hun leven ook het mijne?…

Niemands last Zelf geen last Waarom niet? Gewoon weg Nu Voor altijd Verdwenen…

vandaag is het gebeurd het is eindelijk gebeurd het zoet geluid van nieuw leven dat ons mensen het zijn verrijkt kondigde zich met de kreetjes van als tweede zoon geboren james william als broer van george met geen pen te beschrijven is de trots van jouw pa en ma net als ook jouw grote broer toen zij voor het eerst jou zagen met nog stevig…

Last van een stralende lach, een open gezicht, een frisse blik of integratie, pleinvrees of ... (weet ik veel) acceptatie? Last van regen of van zon, want onder een capuchon is je gezicht niet te zien of heb je iets te verbergen misschien? Ongeschoren of moet je naar de kapper 't scheelt wel, ben je knapper ben je wel te herkennen?…

ik zou onopgemerkt door het huis heen kunnen vliegen ware het niet dat ik last heb van een zware brom, en van opvliegers.-…