19931 resultaten.
Waar droogte huilde
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 749 de gouden aarde scheurde open
een anker haakte stil in de grond
schakelde verbinding met de boot
die in droogte nergens drijfveer vond
vanaf de steiger over dorre vlakten
zag ik netten vissen in de lucht
het zwart gespannen sluierspel
als laatste weduwen op de vlucht
uit het niets bracht een jonge visser
gevonden kisten proviand aan boord…
MATROZEN
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 207 In de vroege morgenstond
bij het rijzen van de zon
dauw ligt verlaten op de velden
in het ochtendgloren
de stad nog altijd verloren
in stilte
komen daar de schepen binnen
in de trage havenmond
vissers en matrozen
die hun zeelied zingen
halen de trossen aan
stoere matrozen
aan boord
niemand die ze hoort
Als de schepen aan de kade
zijn…
geen titel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 123 de visser zit in zijn boot,
terwijl hij over water kan lopen
doet hij dat ditmaal niet
aan gene zijde gekomen
treedt hij over gegane paden
valt in herhalingen
doet geen pogingen mij op te vissen
terwijl ik mezelf
toch meermaals aangeboden heb
als aas
kom maar…
laat zien wat je kunt
als je durft…
tot op heden heeft hij mij
niet binnen gehaald…
Op dobberend geklater
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 222 de zon speelt
spiegelt zich trots
in watergolven
zeilen tekenen de horizon
een windvlaag, een bewegen
het bootje gaat overstag
rode pompeblêden
sieren het blauw en wit
de Friese vlag
ik lach mijn zorgen
de vreugde tegemoet
net als de visser
die een goede vangst doet
nu is veel dichterbij
in dobberend geklater
geen pijn bij een…
ouderwets
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 705 ik kom hier zo af en toe
omdat het hier zo ouderwets is
een vervallen kroeg
van zijn groezelige soort
aan de oude tapkast
met marmeren blad
drink ik de plaatselijke cognac
tussen vissers en armoedzaaiers
in de verbeelding
van mijn bezopen brein
is die vreemde oude vent
van een dichter hier ook binnen
rechtop achter zijn glas
schrijft…
Beste vriend
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 920 Als jij een visser zou zijn
ben ik misschien de vijver
die in de winter bevriest
om te bezinnen met jouw ijver
als jij een schrijver zou zijn
ben ik de literaire ganzenveer
waarmee je streelt over het papier
op het landschap tot aan mijn tenen
schrijf je over toekomstig verlangen
als jij een geleerde dokter zou zijn
ben ik jouw zeldzaamste…
Tijd Inhalen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 130 ik meen
verloren tijd
in te kunnen halen
zoals een visser
vis met z’n net
herstelde net
helaas heb
ik me vergist
en zal weer falen
tijd wordt nooit verloren
haalt mij met gemak in
zoals altijd al ging
ik besef dat ze
mij weer is ontglipt als
gladde slijmerige alen
en met mijn net
zal ik geen tijd vangen
zo geldt de wet…
Vermist
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 235 Familie die ineens verdwenen is,
Vier jammerlijk vermiste teerbeminden,
En dan niet weten waar je ze kunt vinden,
Wel dat je weet 'hier is iets heel erg mis...'
Twee zaken met eenzelfde parallel,
De broertjes en het volleyballend stel.…
Wandelaar
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 914 regendruppels dansen
op mijn zomerjas
bemodderde voeten
stappen in een plas
fietser kijkt chagrijnig
naar man op zijn pad
hond blaft naar eend
kater zoekt kat
visser ziet alleen zijn dobber
jongen roept meisje na:
trut, fiets maar gauw verder!…
kunst loutert
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 627 weer zo'n verdomde zonsopgang
de rozevingerige dageraad
de oude visser telt heel langzaam
de pasgesneden inktvismoten
snij met een scheermes in het ros
de huid van Aurora gaat bloeden
haar lippen in de huid gekerfd
schilder ze voor eeuwig en langer vast
het beeld wil niet blijven, dwingt mij
keer op keer te snijden in haar vel
haar lippen…
Los zand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 686 dwarrelende winden
drijven we doelloos rond
en kunnen elkaar niet vinden
We wonen in luchtkastelen
vol opgeblazen dromen
tollend aan de hemel
langs de toppen van de bomen
Jezus verbleef drie dagen lang
in het ’t Vaderhuis met open ramen
Zijn wijsheid ving het stuifzand op
en kneedde alles samen
Bijééngebald in Jezus’ handen
worden we vissers…
Zee
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 737 Op het strand,
mijn gezicht naar de oceaan gekeerd,
zong ik met vissers
terwijl we zware netten binnenhaalden.
In de haven,
stond ik schouder aan schouder met werkers,
containers met vreemde schrifttekens
van roestige boten takelend.…
De vogels van morgen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 549 Men zal water zien,
het vage varen van de visser, de dagen
zien omslaan van ijstijd naar dooi.
En jij zal zeewier zaaien, gewiekst
als je bent. Met lipstick en haarkam jezelf
restaureren. In niets voorbij, de aarde
nog aarde, de zee onbeademd, het stof
mager uit je borsten schuddend, omarmend
de vogels van morgen.…
Sterke verhalen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 140 Dan al
Die vissers langs de waterkant die zich graag
Laten voorstaan op hun enorme vangst.
De hoogste bergen; de grootste helden; Sterke
Verhalen vermaken de toehoorder op zijn tijd.
Wanneer de verteller vertelt over zaken, waarin
Niets doorklinkt van gevoelde spijt.…
De zee
gedicht
3.0 met 31 stemmen 10.092 Grijze dromen kent de zee er vele
van vissers en van havelozen.
Elke doodsschreeuw wordt er opgenomen
en stijgt omhoog terwijl de kelen zinken,
zich voegend tot een net van wolken
waaruit de regen spat over de stervelingen.…
Verweesd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 464 Hoe kon een land van kooplui
zo verzuipen in het niets
zich zo vergalopperen
niet te zijn zo diets
Hoe kon een land van varend volk
van vissers duin en zee
zich zelf zo laten zinken
en nam ons met hen mee
Hoe kon het land van Rembrandt
het aanzien zo te schande
een trots land zo verlagen
zichzelf zo ernstig branden
Hoe kon het land…
Verwaterde twijfels
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 117 Waar al het onduidelijke pas helder zal
worden als het juiste verhaal op zijn tijd
aan de geduldige visser wordt verteld.…
Dé sportvrouw Nadine Visser
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Daar straalt de jonge Nadine Visser,
een knappe en talentvolle sportvrouw.
Zij maakt dan ook slechts sporadisch een misser.
Een dame met gespierde en lange benen.
Sneller dan degenen aan haar zij.
Uiterst krachtig tot in haar tenen.
Hierdoor is voor haar de finish al snel dichtbij.…
De Vlieger
gedicht
3.0 met 54 stemmen 27.532 Boven het water-
oppervlak trekt een visser hem moeizaam op.
Het touw rukt aan de snede in mijn hand.
Om de illusie te beamen, springt hij nu
en dan in de lucht, leunt op een onzichtbaar kussen
dat ik betoveren wil en keert terug
naar zijn eigen striemen in het zand.
Mijn vader ziet toe. Hij beheerst de wind.…
Koninklijke Academie
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 328 En altijd weer
nieuw, deze jonge
mensen met hun
vormentaal
uitje voor
het oog -
Een trui vol verhalen van
Zeeuwse vissers uit
een schroomvallig fotoalbum
Alles oorsprong
voor wat het is
in the eye
of the beholder
Een stoel
in een ruimte
met een andere
stoel
Een cape als
ruimte rond
de ruimte
van het lichaam…
De voorhang die kansloos scheurde
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 216 Men was je al bijna
Vergeten, visser aan
Het kruis die zojuist
De geest gegeven had
Nadat je in je doodsstrijd
Luid om je Vader geroepen had,
En waarom jouw God, jouw Vader,
Je toch verlaten had, dobbelden
Soldaten om jouw kleding die jij
Nu toch niet meer nodig had -
Toen uit het niets de wereld
Aardedonker werd en een
Felle…
Nog steeds die luchten
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.550 rivier
Het landschap onherkenbaar veranderd
zeggen wij die nu leven, nu zien
Er is een wereld, diep beneden, hoog boven ons
die wij hier alleen vermoeden kunnen
Het moment na de laatste toon
voor de eerste herinnering: een ruimte
die bij iedere ontdekking verder uitdijt
De trein ratelt over de brug
ik kijk naar beneden, naar
een visser…
Mist
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 131 Ik miste je al een héle tijd
Iemand met wie ik van gedachten
Met wie ik kan lopen
En toen je kwam mistte het
We zagen de bruggen bijna pas
als we eronder
We liepen langs zendmasten
Langs bomen
Langs plastic zakken voor vissers afval
Soms wisten we niet waar we liepen
Maar er waren snelwegen waarlangs, kanalen
Niets was duidelijk
Maar 't…
De kustlijn verandert niet voor de visser
gedicht
3.0 met 24 stemmen 18.806 De kustlijn verandert niet voor de visser
die dagelijks zijn netten uitgooit
en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt
Het land was steeds land voor de boer
die over haaienkerkhoven heen
zijn wiede afstapt
Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer
voor het kind dat metershoge
tot kiezels afgesleten rotsen
over het wateroppervlak…
Aan ene jonge visser
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.758 Rozen zijn niet zo schoon als uwe wangen,
Tulpen niet als uw blote voeten teer,
En in geen ogen las ik immer meer
Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen.
Achter ons was de eeuwigheid van de zee,
Boven ons bleekte grijs de eeuwige lucht,
Aan 't eenzaam strand dwaalden alleen wij twee,
Er was geen ander dan het zeegerucht.
Laatste dag…
VRIJT, WAAR JE ZIJT
poëzie
3.0 met 18 stemmen 8.131 Daar is een vis van ouds bekend,
Die blijft niet in zijn element;
Want als een visser, of zijn maat,
Op deze vis uit vissen gaat,
Zo neemt hij nooit een listig net,
Hij neemt geen loze fuiken met,
Maar zet een fakkel op de snuit
Van zijn bedriegelijke schuit,
En komt zo vletten op de stroom.…
NORMAAL
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 830 normaal, wat vrienden rond een open haard
een galerie vol beelden
een merel bij de kriekentaart
een kind dat zich verveelde
normaal, een doodgewone zaak
een visser die zijn net leegt
twee vissen aan dezelfde haak
een krab die nog beweegt
normaal, zo'n alledaags woord
als leven en eten met elkaar
niets dat de rust verstoort
en bij het…
LANDSCHAP
poëzie
4.0 met 2 stemmen 280 Er staat een reiger met mijn blik te staren:
Een visser schrijft de lijn der piramiden
En knielt voor zoete Boeddha, nu hij inlegt.
De Griekse krekel des te luider roept,
Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt.
Eens leg ik af de oogopslag der ziel..…
Amsterdam, slibland aan het Grote Meer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Om de eilanden van slib
in het moeras stijgt het
peil, de vissers zien hun wereld wijder
worden, ook oude beddingen
vullen zich, het waterland
wordt bereikbaar over rivieren
uit het vaste land
Het is een aanzuigende leegte
een poort naar de zee, een kans
voor de veenboeren en de bosbewoners
om handel te gaan drijven
dijken, kades, een stad…
[ Wijst de wijzende ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 19 Wijst de wijzende
vinger naar mijn vinger, dus --
naar mijn bestemming?…