523 resultaten.
Depressie IV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 192 Ongemerkt gestorven
Te lang al
Dwaal ik over
Het kerkhof van
Vergeten namen
En ontdek in 't
Voorbijgaan mijn eigen
Naam - en 't stelt
Mij gerust want
Mijn eigen sterven
Was ongemerkt
Aan mij voorbijgegaan…
Verloren
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 224 De mist legt zijn
schimmige hand
op mijn schouder
de straten zijn leeg
ik voel mij
zoveel ouder
elk geluid
een zweepslag
in mijn oren
wandel ik langs zerken
zie afgesneden bloemen
ook zij zijn ooit geboren.…
WEG VAN ZIJN LIEF
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.078 levenloos en koud
Uit niets bleek dat het net bezweek
onder leed, eeuwen meegesjouwd
Toen de wind over ’t kerkhof gleed
blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat
De kloof inkortend tot hemelsbreed
bracht hem tot exact dezelfde daad…
Handschrift
snelsonnet
4.0 met 1 stemmen 165 Opdat het niet geschiedt dat u beleeft
Dat elke arts zijn eigen kerkhof heeft.…
Het leven tegemoet
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 769 Alleen de dood
zij ademt hier
tussen weggezakte
zerken
wat leeft dat zijn
de bloemen
die graven sieren
totdat ook zij
het met hun leven
moeten bekopen
het ijzeren hek piept
in zijn scharnieren
ik trek het dicht
en loop het leven
tegemoet.…
Wachtlijsten
snelsonnet
3.0 met 9 stemmen 730 Geduldig wachten is dan een vereiste
Dat trouwens ook niet ophoudt bij de dood:
Straks horen de bedroefde nabestaanden:
Het kerkhof heeft een wachtlijst van elf maanden.…
Opsporing verzocht?
snelsonnet
2.0 met 15 stemmen 885 Ook wordt geen nader onderzoek verricht
Omdat de dader op het kerkhof ligt.…
Dat ongewisse
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 167 Stokoude pannen
op de kerkhofmuur
je kunt er
zonder moeite
boven
binnen zien
de zerken
kijken je zelfs
vriendelijk aan
even blijven
staan
misschien
dat ongewisse
ondergaan
hier is de nood
geleden
en verstreken
van de dood
een deugd
gemaakt…
Straf
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 245 Wij dalen zwijgend af
naar de duistere grond
die onze levens splijt
wij zijn elkanders straf
en staan ongebonden
voor eeuwig in het krijt
als zerken op een graf
blijven wij geschonden
tot ver na onze tijd.…
De vijfde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 de vijfde golf, die wordt het echte werk
geloof me maar, ga sparen voor een zerk
hoewel, laat die maar lekker waaien ook
verbrand maar liever en ga op in rook
geen mens kan straks nog bloemen voor je leggen
of bij je steen een droevig woordje zeggen…
Eindeloos
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.984 Het oude houten hekje kreunt
zijn matig onderhouden luid
als ik hem traag achter me sluit
toch lijkt het of de stilte leunt
tegen bejaard gebogen bomen
die knikkebollend tijd verdromen
ik zie de jaren vaag vergaan
uit vergeten grijs verleden
en in marmer vers gesneden
nadenkend blijf ik even staan
bij hetgeen jouw rustplaats is
maar…
kerkhofkruisen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 411 Kruisen op het koude kerkhof,
chrysanthemen op de graszoden
mensen denken nu aan de doden
aan pijn, lijden, as en stof
Een akker als tranenaarde
van tijd en dood ontdaan,
maar de eeuwigheidswaarde
blijft hier voortbestaan.
De oude treurwilgboom,
haar dunne blaadjes beven.
Zie hoe de levensdroom
hier is voorbij gedreven.…
Rustpunten
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 160 Ik ben even naar het rijk der doden gereisd
gelegen in het bloemperk tussen de zerken
om mijn denken, mijn geest, mijn hart en ziel
tot rust te laten komen,
luisterend naar het zachte geritsel
van het lover van de eikenbomen.…
late middag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 327 de plek heeft vrede bewaard tussen
recht geschoren hagen de rust van paden
die een doel benaderen
de stille middag heeft het veld gesloten
voor dagelijks verloop
doorsijpelde ruggen van stenen
bestemmen wegen zonder hoop
het zandpad is het samengevat bestaan
van een jongen een man
een plaats verbreekt verder gaan
maar leidt hoger tot…
Kerkhof te Carmona
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.580 . -
toen zijn wij naar het kerkhof gegaan
aan de rand der stad.…
Er bestaat een plek
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 166 Men hangt immers geen lampions,
ontkurkt geen rode wijn, lacht niet
volmondig en draait geen muziek
op zulke plaatsen, je wordt geacht
niet eens van je plaats weg te gaan,
neen, dat doet men niet op een kerkhof.…
Kerkenkerkhof
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 55 Ooit knielden we in misten wierook ter bezinnen
Goten marmeren helden in kathedralen
Kochten angst in gebed, deelden avondmalen
Reikte glorie hoger dan ons hemels tinne
Devote stilte bij hostiewaarts geschuifel
Bewaakt door martelaren onder aanbeden aureool
Vervallen tot scherven bestoft glas in lood idool
Of in vaal damast verveeld prevelend…
O nacht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 51 Zowaar ik nu langs de zerken ga en mijn
oor terwille ben om in de duisternis het
instorten van borstkassen en lendenen
van de eeuwen oude ter aarde bestelde
lieden duidelijk te horen en waarvan ik weet
dat hun doodskleed reeds met de knoken
zijn samengesmolten,
zie ik in gedachten
het beeld van een kaal skelet met hier en
daar een stuk…
Legionellamonument
snelsonnet
3.0 met 10 stemmen 758 Dan rest er op het kerkhof ter gedachtenis
Alleen zijn naam, gebeiteld in een steen.
Maar als je met meer man gestorven bent
Verdien je elders nog een monument.…
Aarden
snelsonnet
3.0 met 31 stemmen 1.832 Al is een horrorfilm nou nóg zo slecht,
Een kerkhof vormt er altijd het decor,
Met bliksem en een wind van tien Beaufort;
Helaas is het in Springfield levensecht.
Een plu bij onweer dragen is niet schrander
Je weet toch: wie een kuil graaft voor een ander...…
macoma balthica
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 283 de storm lokt
slaat me om de oren
zand straalt mijn huid
groot is het strand
breed de vloedlijn
breekbare schoonheid
op het kerkhof van de zee
lichte wenteltrapjes
stoere strandgaper
mijn voet kraakt
een nonnetje…
Bauke en Jacob
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.915 Het is
zo lang
geleden,
maar de
pijn op het
kerkhof blijft.
Dus schrijf
ik 't op
als dichter
alsof ik
die pijn inlijf.…
het schone
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 onder de
grijze lucht
van de stad
voorbij
de zwarte
gebouwde
gebergten
het kerkhof
gras
overwoekert
een eenzaam
kruis als een
goddelijke
ingreep daalde
hier een
regen van
gloeiend lood
neer
het schone
schemert in
het verval…
Workaholic
snelsonnet
4.0 met 9 stemmen 904 Zelfs als hij ooit nog sterft, licht hij zijn zerk
En gaat dan doodgewoon weer aan het werk.…
proces verbaal
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.313 op vreedzame graven
staan gebeitelde woorden
als afscheid voor
de laatste reis
bij een verzakte zerk
staat postuum een boete
als schandpaal van nalatigheid
ze hebben een put teveel gegraven
en met het planten van die extra pijn
vraag ik mij af
hoe eenzaam kan je dood nog zijn?…
Christiaan Huygens
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 348 Alles weten
de grenzen de lenzen
zien de ruimte van
de ouderdom
de afstand tot
de dood
het leven slagadert
zich voorbij
hier zijn wij en
daar waren:
oneven waardetijd
Ik hang mijn klok op in
de kerk en slinger uur
na uur en werk totaan
mijn zerk
mijn doodsbewijs
en alles weten.…
ver uiteen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 787 wij tweeën staan aan beide zijden
beide zijden veruiteen
wij tweeën moeten tevens beiden
naar de andere zijde heen
naar de één roept d'ander schrander,
Hoe komen wij hierover heen?
d'een zeide toen dus tot de ander,
t'is te ver, naar dat ik meen
wij komen nimmer bij elkander
't is voor ons beide zeer gemeen
De ander geloofde geen van…
Over een land hier ver vandaan
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.561 Daar waar ’s ochtends de zon ontwaakt
Daar is een land zo fijn
Daar waar de hemel de horizon raakt
Daar zou ik willen zijn
Het ligt vlak naast luilekkerland
Je hebt er vast over gelezen
Het is aardig zoeken voordat je belandt
Waar je in feite moet wezen
Want daar zijn de mensen aardig en warm
De bloemen geuren er zoet
Niemand is er echt…
op berkenbast geschreven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 163 de bast
van deze wijze berk
moet dienen
als kleed van mijn zerk…
Hevig
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 646 Met een buik vol
lachende tranen
is de clown
weer eenzaam
in zijn droom
bevrijd van de
schmink van zijn ziel
en
is het circus
het kerkhof
waar zijn publiek
hem
in de stilte
weer
de aandacht geeft
en laat lachen
zoals hij
droomt…