Alle inzendingen over kijken OR vragen OR overbodigheid

Kijk uit wat je zegt, denkt of doet, voor je 't weet betaal je voor je moed met je leven maar... De zon schijnt!…

Kijk ik met lange ogen dan zie ik wat dichtbij lijkt op mijn gevonden gezicht met een mond die me uitlacht zonder te kijken wie ik ben…

Te oud wil hij vergeten wat hij ziet en zwijgt hij met gebaren die de tijd niet meer vragen of hij mag wachten op de bank die alleen voor hem bestemd lijkt zolang hij niemand vraagt waarom zijn schaduw steeds meer op zijn doodsdeken lijkt…

Je bent uniek zoals je bent Niemand ziet de beelden in je hoofd De gedachten die je onderkent De redenatie waarmee je jezelf looft Niemand is ooit van zijn eigen wereld beroofd Een andere kijk is iets dat nooit went De visie die je de wereld inzendt Het geen dat de mens zichzelf belooft Niemand weet wat de ander drijft De vrije wil blijft…

Ik kijk met mijn ogen oké door een bril dat komt omdat het zonder domweg niet wil. Ik luister met mijn oren naar wie dat maar wil maar soms denk ik wel eens hou nou toch eens stil. Ik voel met mijn handen maar dat niet alleen ik voel met mijn wézen zoals ik is er geen.…

Of zouden ze niet verder kunnen kijken dan hun neus lang is?…

deze kant is vanzelfsprekend van deze kant gezien is t indrukwekkend. Vanaf die kant anders. Helder toch? Ik heb alleen mezelf nog niet gezien daar. Dat ver- dient een wandeling naar de overkant dus. Daarna kan ik nog zien.-…

het akkerland toont haar contouren in een koud en grijs beeld op zoek naar licht in woorden het is nog steeds koud en kil laat zonlicht langer blijven ik wacht op warmte voor mijn gezicht staan de geheimen nog steeds op mijn pad wij wachten altijd af en kijken door de ogen die alleen maar blijven kijken…

het heelt pas nu ik weet hoe jij de vrouwen zag of wat je voor hen voelde het paste pas na een paar jaar toen ik bij anderen dezelfde blikken zag nu ik tot in detail heb leren kijken door jouw ogen begrijp ik wat verleiding was…

Kijkend over de waterlijn luisterend naar de wind die zachtjes zingt. Samen met de meeuwen die zweven met allebei hun vleugels weid gespreid. Ze worden gedragen op golven van de westenwind en omarmd door de zee. Waar ik vind mijn rust als ik luister naar het lied van zee en wind.…

Naar het plafond lig ik te staren, met in mijn hoofd de beelden van de catastrofe, m’n gevoel is meer dan balen, want een ramp van die orde is teveel voor menselijk besef. de slaap wil gewoon niet komen, het plafond is interessant, ik lig te waken misschien net als de ouders, ach: een nachtje wakker, of misschien zelfs twee, alleen…

Samen genieten kunstschilder en beeldhouwer van lome paarden in een glanzende boomgaard, maar willen niets afbeelden. Felle klaprozen en bont vingerhoedskruid staan overheersend in het hoge, wilde gras. De schilder kijkt, mengt almaar...…

't Is goed in 't eigen hart te kijken En zó z'n ogen toe te doen.…

ik dacht je te zien ik heb niet gekeken…

verdwijnen want de kracht van leven is voor een ieder van tijdelijke aard en meestal niet zonder gebreken en dat anderen koeien in de sloot zien staan die er niet zijn is hun probleem niet het mijne en zo kan ik me voorstellen dat het door de ogen van een wijs mens regelmatig verschrikkelijk moet zijn om naar deze wereld te kijken…

Woorden zijn overbodig.…

tijd heelt niet alle wonden nee, niet allemaal de kleur van het leven is soms zoek daarom doe ik vaak mezelf tekort toch is het tijd voor verandering de cirkel moet gebroken worden nieuw geleerde dingen toegepast weg met overbodige ballast ik heb zoveel pijn doorstaan zoveel tranen en teleurstellingen soms kijk ik als op een afstand toe…

Wat ik je zeggen wil zie je in mijn ogen Kijk maar goed naar mij dan zie je vanzelf wel wat ik bedoel Wat ik van jou wil horen zeg ik niet in woorden Maar wat ik van jou wil weten vraag ik je met mijn mond Wat ik je wil vragen vraag ik je in een kus en met mijn vingertoppen Want wat ik je wil vragen: Blijf alsjeblieft bij mij.…

je van urgentie Liefde en aandacht Is wat ze vragen kinderen helpen bij al hun levensvragen Tot in lengte van dagen De vreugde die ik aan mijn kinderen ontleen Doet mij beseffen ik heb veel met ze gemeen…

De wens staat in je ogen het verzoek haalt niet je lippen, je kunt niet meer vragen ‘help me alsjeblieft’ we kijken toe, hoe je uitgeput en moe, meer dan gelaten alles laat gebeuren. We kijken weg, van de wens, het verzoek, we luisteren niet, want je kunt niets meer vragen!…

De stilte maakt woorden overbodig.…

Wanneer zinvol, zinloos wordt zijn verdere loze woorden overbodig.…

wie rondstrompelt in de overbodige tijd volge de mens die zich verliezen kan in het tijdeloze…

De koeien kijken me aan alsof ze vragen: leef jij zonder gras?…

Men fluit het staat je goed dat rokje kort geruit overbodig het te zeggen…

stil maar woorden zijn overbodig je ogen putten uit een zoveel groter alfabet…

Niet, niets, nietig Nooit nodig Overbodig Leeg? Neen! Volledig ledig…

Dat is nog maar net de vraag Zit jij wel op mij te wachten nu op dit moment, vandaag? Zijn mijn zinnen overbodig Of zelfs vervelend voor jou schrijf ik ze naar jou onnodig? Ook al is het te goedertrouw. Elke actie zonder enige reactie brengt ons verder van elkaar slechts hoop de laatste fractie leidde mij nog naar dit gebaar.…

Kunnen mensen dat? Kunnen we onszelf bevrijden, uit de greep van ons begrip? Durven mensen dat? Durven we wel verder zwerven, dan woorden en symbolen kunnen? Moeten mensen dat? Moeten we elkaar wel volgen, zoals volgers in een kudde? Willen mensen dat? Willen we wel logisch begrijpen, dat één plus één méér is, dan één maal twee?…

in het duister sta ik sta ik en kijk en kijk ik ik vraag me af hoe voelt de warmte van de zon hoe voelt de warmte van de zon achter de karmijnrode heuvels…