Alle inzendingen over kippenvel

maar tederheid die overbodig werd, het kippenvel dat blijven wou, de eerste natte droom, het domste lief, het speelgoed van een kind dat stierf. en doen alsof men alles kan vergeten, ofschoon men, plompverloren als een mens, alleen in het heelal moet zijn. ------------------------------ uit: 'Dikke mensen', 1990.…

Jouw parfum herhaalt het kippenvel op mijn lijf. dat is het gevoel van de persoon die jij blijft. Zoals de eerste ontmoeting bij zonsondergang met de laatste symfonie door vogelgezang.…

Meester Hendrikse deed net zolang met zijn krijt totdat zijn nagels het schoolbord begonnen te krassen, Een vreselijk geluid, iedereen kippenvel en veel rumoer, hij draaide zich dan met zijn lange haar en een big smile richting klas en zei, als jullie geen nieuwe krijtjes voor me regelen moet ik wel!…

De ochtend gloort, ik stap uit bed Omdat ik het wil voelen, doe ik het geboren worden over in het openbaar Ik kleed me uit op straat en dat voelt raar Ik streel mijn kippenvel, het is gênant dat ik moet plassen aan de waterkant We staan stil om niet te vallen Schouder voor schouder met zijn allen We staan stil voor de foto als atleten…

en verschroeit tot de herfstwind met tak en blad stoeit en het winterijs ten laatste vervloeit als de lentezon knoppen openbreekt en later de zomerzon venijnig steekt de herfstregen jou en mij doorweekt tot de winter het lijf ruw verbleekt als de lentebloesem openspringt en een zomerbries zoemend zingt tot de herfst de huid tot kippenvel…

Regels die zorgen voor een goed herstel, Als een trompetsolo, bezorgend je kippenvel. Als een hete groc, die de griep overwint, een kruidenthee, die de koorts verslindt. Als een zangeres, die de zaal verlicht, een slagwerker, waar iedereen voor zwicht.…

Twee ongelijke stenen in melkwegen vol vuur ontstaan in een tomeloze energie van warmte, de ijskristallen waarmee ik je huid bespeel, kippenvel ontdooit op den duur, verbrandt de littekens uit de as van het verleden, alleen de vonken houden stand, trekt de werelden strak, vrijwillig verlangen in onzichtbare tekens, van kwetsbaarheid…

Kippenvel, zo plotsklaps! We worden er koud van. Zij wildens ons groeten, die ruimtebroeders; van het zonnestelsel al eeuwen lang de hoeders. Conocen los senderos infinitos del amor. Ze kennen de ontelbare paden van de liefde.…

Het kroop in de kast om zoek te raken, dook dieper onder, zette zijn tanden in de bruidsjapon van zijn ma, bedekte heel zijn muizenziel, alsook het kippenvel rondom zijn kindertepels, met alle onzichtbaarheid van de wereld.…

skype tot zoom maar het beeld dat ik had uit de realiteit van toen heeft mij nooit meer echt verlaten ondanks alle techniek wijkt het bruisende in jouw ogen niet klinkt je stem als uit het begin van de schepping toen het paradijs nog hemel was en jij mij de appel gaf ook het virtuele heeft zijn charme maar als ik het kippenvel…

de lucht dreigt onweer steekt de kop op de wind wakkert aan de ambtenaar kijkt naar de oostrand vol donderkoppen de koppen in de krant maken hem onrustig hij houdt niet van frisse wind met rode koppen zitten de bestuurders rond de tafel de wind is opvallend het dondert en weerlicht het spoelt tegen de ramen de ambtenaar krijgt kippenvel…

mooie handen Gepolijst met gevoel Glimmend, glanzend, spiegelend De groeven zijn niet verdwenen slechts verplaatst naar mijn hart een gevoelige weg doorstaan maar toch hun plek gevonden Door de aanraking ontstaan Je aanraking laat me rillen Ja ik beken je hebt de lekkerste billen Je nagelvijl raakt mijn nagels Weer krijg ik kippenvel…

wrange wangen, koortsgekleurd ogen gesloten, dichtbij zacht hangende heuvels met prinsessenhofjes, strelen rakelings tot prettig koud kippenvel bijkans verteerd, stil verspeel ik met opwinding door precies genoeg te weinig kleding korte adem vleesgeworden droomdrift lijft mij in vreemde handen om jouw middel zachtjes nee dan geschokte…

De onderkin van voortvluchtige stoppels krabt haren kippenvel de rug op mijn oogleden trillen uit het rag dat de diepe nacht er heeft gesponnen. Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten van voorafgegane orgaanstrijdperken er groeien brandnetels en kikkerbloemen in craquelé van onverzadigde olieverf.…

Het warme bad stroomde leeg waar ik mij begaf in een lege cel met één weerloze laatste druppel over mijn wang vol kippenvel Als enige levende orgaan mijn ontspannende spier liet mijn herinnering stil staan op de rand van mijn doucheput.…

weer Een tuin vol bloemen En heel hoog gras Jij, die me daar verrast Ik loop naar buiten Blote voeten, het gras tussen mijn tenen voelen ik ga zitten op een kleedje mijn gezicht naar de zon Dan een schaduw Ik open mijn ogen plotseling ben jij daar ook en samen trekken we de mooie zomerjurk uit en je voelt aan mijn blote huid Kippenvel…

Zeg me wie je ziet Wanneer je naar me kijkt Als je me met vroeger vergelijkt Krijg dan nog steeds Zomaar kippenvel Of tranen van geluk Heb je die nog wel Vieren we nog feest Of teren we alleen op wat er is geweest Zeg me wat je voelt De muur waar ik op stuit Ik kom er niet doorheen dus schreeuw het uit Ik voel me zo alleen…

Liefde is rillingen en kippenvel over je hele huid 's Morgens samen op bed met een beschuit. Liefde is een bonkend hart En je hoofd compleet verward. Liefde is soms ook pijn Met schreeuwen, schelden en veel venijn. Liefde is ook heel erg mooi Maar pas op voor elkaars gouden kooi.…

Ik voel alleen je hand strelen; geïsoleerd als een verenpak trek ik onderhuids kippenvel. Ik ben een bang dier dat rilt. De vrouw die mij bemint bestaat alleen als een geheime wens in een wereld die mijn zinnen voedt gelijk massageolie mijn spieren.…

Een ijskoude wind zucht mijn huid vol kippenvel. De hagel roffelt en ‘tikketakt’ met driftige stoten op het zinken dak. De nijdige wind ‘smikkesmakt’ de pijpenstelen tegen 't venster aan. Speels worden de waterpijpjes stuk gedaan. Buiten rennen regenvlagen over ’t wegbeton en stoten kapot gesprongen blaasjes woedend voor zich uit.…

en goud is het getijde waar ik het meest van houd jouw prachtige bladeren vielen een voor een dwarrelend gingen ze als afscheid van je heen in dit knisperend bladerentapijt raak ik nu mijn voetstappen kwijt al die kleuren zijn zo prachtig het wordt me haast te machtig tezamen wiegend een betoverend schouwspel ik krijg spontaan overal kippenvel…

Toch blijft mij deze angst achtervolgen Rillingen over mijn rug kruipen tot aan mijn nek Kippenvel loopt van mijn armen naar mijn rug De spoor van angst, duidelijk zichtbaar. Ik moet vlug mijn angst zien te overwinnen. Want de angst die ik maak en heb kan alles laten verdrinken. We worden moe, we worden lui.…

Maar jou geboortedag vergeet ik Van mijn levensdagen niet Persoonlijk heb ik je nooit gekend Maar toch speelde je een rol in mijn leven Daarom zal ik op deze dag even blijven stilstaan Op deze dag zal mijn gedachten zeker naar jou uit gaan Als dank dat jij ondanks je er niet meer bent Mij nog steeds met je mooie stem en aangrijpende teksten kippenvel…

Een simpel in folie verpakt bosje bloemen Als willekeurig bij een bermpaal neergelegd In zijn reflector zie ik auto`s langszoemen Ik blijf even staan, en mijn kippenvel is echt Die wrede dood van twee zo jonge mensen Het waarom wil maar niet uit mijn hoofd Zij hadden nog zoveel toekomstwensen Ik sta aan de grond genageld, als verdoofd Maar…

vraag je dat ik dit heb gedaan met tranen in je ogen kijk jij me vragend aan voor mij was het alleen praten iets wat ik met jou niet kan maar het viel bij jou niet in de juiste gaten kreeg er kippenvel van toch zo belangrijk als jouw liefde zijn die woorden nog niet half je kunt het altijd leren er is geen beter helende zalf wat ik voel…

haar kerndier een scarabee en ik een stinkzwam dippend doodshoofdaapje nooit noemde ik haar liefje en schampte niets dan het oppervlak ik rustte mijn ballen en liet haar ruiken dit ben ik lekker spelen vond ze dat in die oogjes blinkende besjes vliegenzwammen woekerden op de indigo substraat en om ons winden stemmen hele koren kippenvel…

Midzomernacht, de zwoelste nacht: geliefden liggen, ontkleed in maneschijn en rozengeur; ze dansen een minnedans, de levensdans Lichamen verlangen, naken, raken; monden zoenen, kussen halzen, oren; fluisteren ondeugend lieve stoute woordjes Handen kroelen, strelen, voelen; tongen likken plagend, tintelend verstijven tepels, zinderend kippenvel…

Een laatste bracht er tranen mee en groot applaus, een spraakgebrek, wat kippenvel, zichzelf. Hij won, maar niemand weet waarom, hij won en weende. Levenslang. --------------------------------- uit: 'Vuile manieren', 1995.…

Een laatste bracht er tranen mee en groot applaus, een spraakgebrek, wat kippenvel, zichzelf. Hij won, maar niemand weet waarom, hij won en weende. Levenslang. --------------------------------------- uit: 'Vuile manieren, 1995.…

Een grote verantwoording heb ik wel en krijg ervan soms kippenvel ‘k Aanvaard deze rol al bij geboorte ‘k Koos tussen heiligen uit vele soorten ‘t Geven één van de allermooiste dingen en ouders, opa’s oma’s die met kinderen een liedje voor me zingen…