Alle inzendingen over kraait

Wanneer eenmaal de haan kraait voor een gelouterd resultaat; ontkent driemaal zijn echo die aan het haat zaaien gaat. De vrije keuze een te zijn met de maatschappij verliest zo zijn veren bij de uitgesloten partij. Jezus, een hippie ging voor in die zin, was gelijk later Armand voor de mensen te min.…

Halverwege het strand onder De wijde hemel blijft zij staan En peinst als uit marmer Gehouwen naar het water Alleen de maan zwemt nog In rollende golven: verstomd In haar vertrouwen wie zal om pijn In borst van een dichter rouwen Waar golft het graan en kraait de haan Kukelt een hemelse vonk in de harten Boven dat wat verlaagt opgejut…

gefluit Mijn vader pinkte steeds een traan bij het idee dat men gevleugelden slacht met kerst werd het van hemzelf verwacht moeder wilde een vette haan Op weg toen naar het hoenderhok halste hij al bij het idee kok toch vatte hij er één bij de veren Reeds vast aan de poten gebonden liet-ie weer los het bleef doodzonde ons te leren wat kraait…

Als een haan die victorie kraait ben ik wakker geworden uit een droom, waarin ik aangemoedigd word door hen die mij liefhebben. Door mijn vader vooral. Hij laat het dienblad vol rijkelijk bier rondgaan over de toegestroomde menigte.…

zie mijn vriend en meester daar staan in ‘t licht lijdzaam onder bespotting en verbijst’rend venijn doodsbleek en zwijgend tussen valsheid en leugen in deze zwarte nacht smeult het vuur van haat verraad en achterdocht de mens daar ken ik niet waarachtig nooit gezien ik zweer het bij god de zon ontwaakt bloedrood en de haan kraait…

Drie maanden nu Wakkere oogjes, zoeklichten aan Ieder wil in het schijnsel staan Je armpjes rekken Je beentjes strekken Jij kleine trekpop Jij hartensmelter Kom op m'n arm vast en warm tegen m'n lijf oud en stijf Ik schut je hoofdje dat draait en zwaait kijkt en kraait naar wuivende takken naar ganzen die gakken naar wolkenluchten…

Een haan kraait het ochtendreveil. Een hele droomwereld gaat aan mij voorbij. Ik weet de natuur houdt stand bij wet en macht. Een andere uitkomst kan van haar niet worden verwacht…

zoeken om het aan te grijpen, Te verdraaien en ermee te paaien, Roddel schept een band, Hij is niet zoals zij, Hij is anders en moet kapot, Wie niet meedoet, gaat eraan, eruit, Erop of eronder, dat is zijn lot, Je moet gezellig zijn, Je moet door de vingers zien, Niet begrijpen waar het om draait, Oppervlakkigheid, geen haan die ernaar kraait…

schaduwen weg haalt haar ik onder zand bedolven voor de laatste leugen weg voorzichtig pakt zij waarheid op broos en breekbaar neemt ze het mee vult haar handen weer met toekomst proeft aan die andere levenszee achter haar gelopen passen ligt het gisteren van de pijn nimmer ziet zij om naar toen stappen zullen voorwaarts zijn elk lijntje kraait…

tevreden naar bos en beemd beneden de velden zijn goed jachtgebied zijn status hoog verheven hij overziet met scherpe blik wat daar zich tussen kruiden gevangen in zijn ogenblik bevindt aan lenteleven Het erfrecht van de dood laat jagers prooi beloeren een haas valt hem ten deel hij kan zijn kuikens voeren Daar blikt noch bloost noch kraait…

( Opgedragen aan de tweede generatie Oost-Indische Nederlanders ) Kaarsvet druipt op een gebroken sokkel waar een laatste strohalm gestalte krijgt Dan keert de dag naar binnen Er kraait geen haan naar gezonder of beter Gezocht heb je naar dat ene puzzelstuk naar de naam van voor je geboorte naar een nieuwe mond om te spreken…

Zonder spoor en haan die kraait...…

"Alles van waarde is weerloos", Lucebert Het is niet alleen de materiële waarde maar ook zeker de immateriële waarde welke weerloos is, blijft en zal blijven Als er bij je auto wordt ingebroken laat de materie zich weerloos gaan zonder verzet vernielen en meenemen geen haan die er om kraait maar als er getoornd wordt aan je menselijke…

de ontwakende zon is er nog steeds vonkt vurig in de lucht ook het ritme van de vogels bewoog met elkaar vief als mijn diepe zucht de haan kraait zijn kracht kakelgeluiden van de hennen steevast een morgenzandbad warme regen druppelt op mijn koude huid en op het kinderkopjespad lentebollen knikken het lijkt alsof al die kleuren…

Nee, het is niet alleen Petrus die driemaal toe verraadt. Ja, het is driemaal dat deze Petrus, Petra, wordt verraden. Telkens en opnieuw weer voelt men deze behoefte. Er wordt mij verweten, jawel, de verkeerde naam in het verkeerde hoofd te dragen. Ik weet echter mijn juist hart goed en fier te dragen: de hartstocht gaat verder dan welke duisternis…

Wie kraait het eerst in de morgen, het is toch simpel te verstaan. Ik was óók eerst, die eerste morgen dus zonder mij, geen kip en geen ei!…

als rond het ochtendgloren een haan weer kraait de krantenjongen zich laat horen hij in een gevouwen blad even het nieuws van de wereld in zijn handen had de lichtstralen weer op de ramen prijken in liefkozende streepjes over de linnenbloemen strijken rond deze zo geriefelijke plek denk ik aan hoe anders het was tijdens het avondgesprek…

ik wil dansen en zingen en reizen met jou tot de dag weer nacht wordt en de sterren vallen en een haan kraait om de ochtend aan te kondigen er is geen reden om te blijven maar ik blijf ik wil koken en praten en vrijen met jou tot de ochtend weer omslaat in de middag en we uitgeput in elkaars armen liggen er is geen reden om te blijven maar…

Een late haan kraait naar de nieuwe dag en die komt als op goud gedragen. Strooit uit zijn paarlen van geluk over het nat gebladerte. Brengt rust en vrede op deze plek. Hulp ‘loos blad aan naakte takken hangt nog even, vol angst te vallen.…

één haan kraait en plots gaan alle kippen kakelen het guitig Bartje krijgt het warm verstuurt de wereld snel zijn eigen versie telegram sms’jes na het werk pikant of pornografisch “iedereen doet het weleens” verkondigt hij dan sterk maar de VRT gaat door het lint trekt conclusies ongehoord de kippen halen het gezwind en…

Jahweh jammerklachten horen op hoogmoed stond de allerzwaarste straf de Maas heeft thans haar hoogste peil bereikt door tranen van gevallen kameraden kan men nu op de oevers pootjebaden nog even en de Euromast bezwijkt de trotse eiber doet eenieder buigen hij heeft het oude nest teruggevonden het stadspark waar het allemaal begon hij kraait…

tijdloos dwalen dat kriebelt in het zigeunerbloed hen drijft naar verre zonnegloed in wens de einder te bepalen Het vuur laait likkend vlammen speelt schaduwen op de maan als melodieus verlangen spreekt en om een totale vrijheid smeekt dat het hart is van ‘t zwerfbestaan Als het morgenlicht is verschenen en de haan voluit zijn glorie kraait…

Of wanneer het haantje kraait? Doe je je licht uit, of ga je verdwijnen? Voel je hoe hard de wind nu waait? Ken je de zon? Ken je de maan? Zijn het je vriendjes, al ben je veel kleiner? Wanneer moet je nou slapen gaan? Of vind je wakker blijven fijner? Morgenster, waar ben je nou? Ik zie je niet. Ben je verdwenen? De zon is nu wakker.…

De haan kraait luid, de middag is al ver gevorderd en de vogels zingen. 't Geheim klopt stil, onhoorbaar door de dingen, omringd door water als de vis. Je bent erbij, erin, ervan doordrongen, erover spreken gaat in vreemde tongen maar 't lukt je nooit voorgoed.…

De kortste nacht valt vroeg dit jaar hij kraait en woord wordt letter de hand een stompe vuist zo valt alles uit elkaar en wacht in delen ondergronds tot na de laatste rilling om tegendeel te vinden…

Als er geen hond meer is die er naar kraait Geen slak is om te zoeken op laag water Geen achtste leven in een bonte kater Geen buurvrouw die het groene gras wegmaait Als er geen rol meer is in dit theater Geen kurk is waar de wereld nog om draait Geen aap die mij een lange mouw aannaait Geen zonneschijn, geen morgenstond voor later Als er…

Schakerende velden met rijst in het licht die verzachten in de wuivende pracht van de palmen karbouwen die ploegen in eerzame plicht een gestalte die waadt tussen rijpende halmen De scheefstaande hutten aan tropische lanen en een vrouw met een glimlachje op een balkon haar kindje dat kraait naar de kleurrijke hanen de gezichten die stralen…

De haan kraait voor de tweede keer, 't Is alles buiten in de weer. Word wakker, word wakker, word wakker; Word wakker, word wakker, word wakker.…

Je gaat je graf in zonder centen, geen haan die erom kraait. Wat moet je met je status als alles om egoïsme draait. Is dit het nou? Is dit het nou Is dit het leven nu echt? Draaien om de leugens, niemand die voor liefde vecht? Is dit het nou? Is dit het nou? is dit nu echt?…

We baggeren momenteel wat verder aan; over hoe we ons voelen kraait geen haan. Inmiddels gedwongen uitstel van kusjes en knuffels van onze kleine spruit; doch het wordt nog maanden wachten op een duurzame coronaspuit. Onze oude dag gaat desondanks snel voorbij; wachtend op een volgnummer in de steeds groeiende dodenrij?…