Onveranderlijk
de ontwakende zon
is er nog steeds
vonkt vurig in de lucht
ook het ritme van de vogels
bewoog met elkaar
vief als mijn diepe zucht
de haan kraait zijn kracht
kakelgeluiden van de hennen
steevast een morgenzandbad
warme regen druppelt
op mijn koude huid
en op het kinderkopjespad
lentebollen knikken
het lijkt alsof al die kleuren
een beetje voor mij buigen
mijn geplante appelboom
laat zijn blaadjes zien
wil van de toekomst getuigen
er was een tijd…
een tijd van onzekerheid
ik wist niet wat
me nog te wachten stond
onveranderlijk als de natuur
kwam deze dag en schuift
het oude naar de achtergrond
Zie ook: http://www.hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 22 april 2019
Geplaatst in de categorie: emoties
Nu schijnt de maan, straks weer de zon...
Na eb, komt vloed:
alles herhaald zich...
Onveranderlijk mooi!