Alle inzendingen over licht OR eindigheid OR aandacht

Het was laatst, plots, dat ik dacht Aan het woordje aandacht. Je kunt het geven En je kunt het krijgen, Terwijl het je toelacht. Het is de verleden tijd van denken, Wat we elkaar dan schenken.…

Beter voel ik aandacht nu. Doodstil hangt ze tussen foto’s, de vier muren. Tussen elke toon van de muziek kan ‘k haar ook horen. En op straat en in het bos, in de nacht hangt aandacht die geen ruimte neemt maar zoveel ruimte geeft, en zorgt voor elk detail dat leeft, die alles kent en weet wat nodig heeft.…

met aandacht koken brengt bewustheid en diepte juist in alledag…

Aandacht is liefde. Liefde is vergeven. Aandacht geven. Is erg moeilijk. Eenvoudig. Luister. Kijk. Zie. Ja.…

broek sprak bedeesd het jochie waarna lachend de man hem verbazend weten liet de mijne soms is ook wel nat bovendien huil ik vaak droefde toen het ventje waarna de man op jaren knikkend hem bekende dat ook hij veel tranen kende maar het ergste toch sprak het baasje schuchter zijn de grote mensen die alsof ik niet besta nooit mij aandacht…

mijn aandacht te stelen door met zijn koppie mijn been te strelen en vraagt mij zo om hem eventjes te aaien het is duidelijk en zo waar alles in de natuur verwacht en hoopt dat zo nodige beetje onontbeerlijke aandacht gun het elkaar…

kerst voelt dit jaar broos en ongewoon zo heimelijk zweeft er ongerief rond met afstand en een verkapte mond met reine handen bestuur ik een wagen manoeuvreer ik me langs vakken ‘Kom’ zeg ik tegen mezelf ‘Laat de moed niet zakken’ het feest van licht omringt mij overal de wenskaarten aan het lint met soms een geschreven…

Maar als ik, ogen dicht, mijn aandacht richt naar binnen, naar het innerlijke licht, zie ‘k slechts de chaos die gedachten zijn. Mijn man richt ook ook zijn aandacht, maar dan vals: Hij mikt een klontje ijs, floep, in mijn hals.…

U dan in te lichten Over mijn laatste gedichten Die weer nergens op sloegen. Maar hoe dat ook zij, Uw aandacht was voor mij.…

U denkt wellicht Aan de aandacht voor het licht Dat het eigenlijk is. Maar volgens engelenkoren Werd Jezus toen geboren.…

HET KIJKEN NAAR DE ZEE NEEMT ME MEE NAAR HET NIETS OF HET IETS WAT IK NIET LICHT KAN BEVATTEN: HET EINDIGE HET ONEINDIGE HET INNIGE WAT MIJN ZIEL TROOST WANT MET OF ZONDER ZON IS ER ALTIJD EEN HORIZON Dit gedicht draag ik op aan mijn belgische balcon-buurvrouw en echtgenoot, Zuid-Spanje, 5 december 2010…

Dromen In weerspiegelingen van de gracht waarin twijfel wacht zij wel of niet zal komen tegenwerking gaat er door vergetelheid schoorvoetend water in het licht van een lantaarn een handbeweging welke ooit een beeld achterliet blijdschap naar verdriet van eindige tijd.…

Hoe kan iets eindigen eer het begint? Hoe kan een roos geuren zonder de zon? Hoe kan het licht breken eer de dag begon? Regendruppels kleuren de dag, de roos en de zon, het einde en het begin; tekens van hoop, groene olijftak na de gloeiende hitte.…

Hoe kan het licht breken eer de dag begon? Hoe kan de roos geuren zonder de zon? Hoe kan iets eindigen eer het begint? Hoe kan iets er zijn eer het er is?…

vergadering geroezemoes alom aandacht wordt gevraagd het helpt niet echt maandacht wordt het dus een licht woord voor een zware dag…

Mijn handen spelen, met het licht op de muur schaduw ik ga met jou op avontuur weet je waar ik beland ik verander steeds mijn hand zo ontstaan er dieren die de muur sieren van vlinder tot konijn wat je al niet kan doen met een beetje lichtschijn dag schaduw op de muur ik eindig dit avontuur.…

het was zijn hand vragend in gespreide vingers reikend naar houvast en steun in onverwacht afhankelijk zijn de pijn van trots stil verborgen in ogen vol zorgen nog speelt de lichte humor in zijn woorden met de ernst van nu maar het besef van eindigheid klinkt donker in de stilte van ons samenzijn…

schittert ontstaan in licht van verlangen opent een mond witte kristallen gloren daarin sprankjes hoop passen en meten een hechtere vorm gedragen in de verorberkom tot op zonnewende kaatst het licht in lach over en weer buigt een prisma verleden tijd keert witschijn om in eindigheid vlakken getuigen van slijt in gele…

Eindigheid van het zijn en van onze taak…

in dat te late licht je ogen haast onzichtbaar verliet je een wereld zoals een eindig verhaal rustte op je handen op je lippen woorden stierven zo zal ik het verweesde kind zijn dat dagen noch jaren telt uit jouw mond mag ik spreken van toen en later in ontastbare tijden zal ik bij je zijn zal ik voor altijd…

De dagen gaan nauwelijks open, ver schijnt het licht echter en houdt zich nog verborgen. Mensen zoeken warmte, aandacht, lezen bitterheid en kou maar wachten op vrede. Wat wanneer het licht nu komen zou?…

Jouw kleur wordt mijn kleur Je gemoed de mijne Jouw tranen rollen van mijn gezicht Mijn leegte vult zich met jouw aanwezigheid Ik neem het over en geef het terug En ik eindig, ik eindig Kleurloos…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

vrouw; volumineus qua omvang en stemgeluid, mag ik uw aandacht?…

Ik pretendeer niets te zijn, maar nu ik er toch ben.. mag ik even - voor even maar dan ben ik weer en zo weer weg.…

Laat mij met aandacht in het moment leven waarin de muziek van de liefde klinkt. En laat mijn lied van enthousiasme vliegen zo vrij als vogels. De gouden vrede in mijn hart zal dan groeien en overstromen van stilte en schoonheid.…

Ik vraag om een schouder maar doe ’t zonder geluid, want vragen om aandacht is iets, wat je zacht doet en niet luid! En niemand begrijpt dat ik huil!…