Alle inzendingen over licht OR verbeelding

in de beeldentuin spraakmakende sculpturen verbeelden hun taal…

zie hier een keizerin gekroond door de verbeelding die harten synchroon samenvlecht in tijdloze ruimte seconden-snelle tijd beslecht in aangereikte eeuwigheid aanvaardt zij diep bewogen dit keizerlijk gebaar de macht van de verbeelding schijnt werkelijk en waar…

Vergankelijk broos Waterlichte verbeelding In rimpels weerkaatst…

Reis in de wolken Zovele luchtkastelen Verbeelden mijn droom…

niets is volkomen, iets is meer alles kan in winterdromen lente verbeelden eindeloos weer…

Maar wat je niet verwacht is dat het verbleekt als verbeelding ontbreekt verliest het haar pracht…

Onverwachts verbeeld een geestelijke dwaling het warme gevolg.…

Geduld is veel meer liefde dan al het bruisend streven dat flitst van licht naar licht, als sterren die verdampen, verpulveren als as in een verlaten heelal.…

een verstrooid licht overschaduwt 't schijnsel van in zilver gedoopt verlangen, het vooruitzicht dat niet langer de verbeelding aan banden legt, maar een fonkelnieuw begin het verlangen.. laat niet los zij laat haar wegen doorschemeren, in ongekende stilte dompelen… de dagen zullen mij baden, haar vinden als…

En Ruijsdael pakt de wolken die nooit vergaan, de stralen die verleden licht voor ons behielden. Vanaf het hoge duin verbeeldde hij ons land, verloren paradijs dat wij beschaafd vernielden.…

In schaduwzonnevlekken van de bast van de plataan de stramme takken wijd uiteen gelopen tot een nachtverblijf waar Nadenken Herinnering Verbeelding vallen in de ziel gelijk in ene camera obscura doch waar in 't volle licht der dag onverhoeds tot schrik van velen als bij des hemels donderslag plompverloren soms een groene en een kleine…

Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn, maar wat moeten de beelden verbeelden? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden: zijn het kubusnonnen, afgodsbeelden of een verbeelding van het diepste zijn? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn.…

Zijn zongerijpt lijf glanzend en bloedmooi verbeeld brons in zilverzand…

ze staan daar maar in weer en wind iets te verbeelden in zoveel standen maar verstild (ik heb met ze te doen)…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

de boterlampen verbannen de duisternis enig in haar soort…

Een kleurrijk afscheid van de dag. Kaal de bomen, het zicht steeds meer. De wind houdt nog steeds aan er lijkt geen einde aan te komen.…

wil ik je zoenen de kamer horen zingen zuchten tussen twee zinnen steeds weer je vol verwachting aankijken overgevoelig worden, overwonnen zoals het licht zoekt en vindt verovert over tepels en teder, rozen zich dan laaft aan ruimte verbeelding de zee en het seizoen waar ik van houd, wil ik je plagen op het strand met…

toekomst in ander licht gezet Roswinkel, 6vwo, november 1973 Niebert, in retrospect, maart 2012…

Mijn stappen verbeelden rakelings. Tot de schaduw van jouw licht. Duister verlaat jij mij blindelings. Beeld voor beeld in de nacht. Mijn schaduw schijnt voortdurend. Zonder tegenlicht voor jou overdag.…

ik haal de kasten leeg en schouw naar binnen ik wieg met het ritme van zachte woorden en zing me terug in de tijd ik schakel tussen slapend verlangen en verbeeldende dwaalsporen ik breng mijn lofzang op het leven en de licht aangeslagen toets ik pluk blauw-warme watten en schuif de wolken weg ik loop hand in hand met onwetendheid…

hij in het schaarse licht zijn sluwe ogen strak vooruit zenuwtrekkend in verlegenheid…

Hier komt men in beweging, een heel jaar wordt dit dorp belicht, het spreekt van de verbeelding. Bezoekers volgen het bericht, aansporing tot beleving van kloosterdorp in evenwicht.…

verbeeldingen, omdat het jouw vingers zijn, minder zou ik niet verdragen, op die impuls staat geen maat.…

Heb ik me niet verbeeld dat ik je gelukkig maakte doordat ikzelf zo in-gelukkig was met jou.....??…

Wanneer wij samen willen zijn, zal het nooit nergens heten maar overal en heel, een sternaam zal het hebben, een bergnaam noemen we, en dan zijn we er al.…

van de dood Wordt gesmoord in flauwte Van het fletse licht Van een zonnig nieuw ontwaken Op de vleugels van Het schilderslaken…

Als het stormt over het strand het losse zand over de duinen waait het oog in de wind een illusie baart de droom zich lachend voltrokken heeft en zich naakt uitstrekt in het zand dan ligt er verbeelding in mijn hand.…