Alle inzendingen over mat OR schraal OR spiegel

jouw steen kende het fenomeen van ontwijken heb talloze keren geprobeerd het dwarse stukje te splijten wilde diep in je kijken naar de lach van je ziel jouw vormen spreken in licht provoceren dagen uit om te leren accepteren of voortdurend schuren met wanhoop en pijn pas toen het vroege zonlicht je raakte zag ik dat in…

plots staat hier een vreemd object storm er niet op af pas op de plaats: eerst denken dan doen niet over één nacht ijs met mijn slurf mijn ware zelf een verkennend onderzoek nu de achterkant van het object is gesloten wellicht de onderkant wacht…kijk eens even zie mijn oorflappers mijn slurf: masseur en krachtpatser ineen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Is de schotel ook wat schraal, Is de brand wat bijster krap, Zijn de kleertjes al wat oud: Liefde houdt de plunje knap. Liefde saust het sober maal, Liefde warmt nog meer dan hout, — Liefde draagt malkanders kruis.... Liefde vind-je niet, dan thuis!…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Geen toren, loper of paard Nee zelfs geen koning Is de koningin waard … Álleen het hof van honing Welk der stukken maakt het waar? Welke stelling brengt haar in gevaar? Wie neemt haar gevangen? De Dame statig, ongenaakbaar.…

Maar 't was de minste van twee zaken: Hij was het spelen moe, én mat. [15 december 1647]…

Haar voegen zoeken een uitweg naar gelijkvloers en warm immer op maat begeleid de lift gaat alleen maar omhoog, verdieping na verdieping klimmen ook de laatste jaren onbezorgd telt niet meer waar geld spreekt van visie plant men blauwe luchten vol met grauwe schaduwen van kastelen zijn laatste paleis wordt verborgen in toekomstwolken…

Een glimp, waarin het eerste licht als traan geboren wordt, handen verleggen schaduwen over mijn verweerd gezicht, geleefde wraakgodinnen verhangen zich aan gouden ringen, alles afgewogen, blijft zonder gewicht, de maat van kwetsbare dingen.…

“Ik ben Uw vrouw’s plastisch chirurg en condoleer U met haar overlijden, ik behandelde haar voor haar dood, mede door mijn werk ligt ze prachtig opgebaard en oogst ze bewondering; Uw vrouw haat schulden, overhandig U daarom persoonlijk de rekening” De weduwnaar antwoordt: “er wordt gezocht naar verband tussen Uw werk en…

Wat heb je daar nu aan Om je maat te slaan. Als je daarmee wil proberen Je maat te imponeren, Begin dan daar niet aan. Maar sla je graag de maat, Bedenk dan, dat dat anders gaat.…

bloot te staan aan stroomloze barrières, de kiezels van de tijd zich stroomopwaarts bewegen tot aan de bron waar ze werden gevormd, telkens verlegd, een onbekende nevel sluipt door de vingers van de ondeelbare dageraad met onvoorspelbare mozaïeken plooit zich in een menselijke maat zijn gedachten ongrijpbaar voor alle statistieken…

Tijd, realiteit lijken één abstracte vorm, door interpretatie maken we daar een veelvoud van,toch blijft empathie de norm en de tegenstelling van de menselijke maat. te vaak als dictatoriaal traktaat.…

bij de deur naast de mat staat een paar schoenen dat met stil staan beloond sporen op zolen toont bij de deur naast de mat die de zolen verschoont bij de deur naast de mat staat het paar schoenen dat een droef symbool is van veranderde mode de stellige voorbode van nutteloosheid bij de deur naast de mat bij de deur naast de mat…

een herderinnetje met haar hond in de nog schrale zon met één oog op de schapen en eentje op ons laat ze zich niet vermurwen en zo hoort het ook want de kudde is haar alles…

zijn kunstje heeft nu alleen nog zin voor de spiegel als niemand ‘t ziet buik in, buik uit en buik weer in ... ... maar voldoening geeft het niet…

geef mij wat glas dan breek ik transparanten vervaag ik licht tot mat verstrooid naar alle kanten wil onzichtbaar zijn in niets gevat beelden die ik bouw vandaag verkleuren in het perspectief van morgen schaduw vouwt zijn lijnen voor de nacht als de zon in ondergaan zijn rust geniet en de maan gewassen in zijn spiegel ziet ik speel…

geef mij wat glas dan breek ik transparanten vervaag ik licht tot mat verstrooid naar alle kanten ik wil onzichtbaar zijn in niets gevat beelden die ik bouw vandaag verkleuren in het perspectief van morgen schaduw vouwt zijn lijnen voor de nacht als de zon in ondergaande rust geniet en maan gewassen als zijn spiegel ziet ik speel…

dat klopt nog in je eigen lijf kom breek het glas ontsluit de wereld om je heen durft de mensen te trotseren stap nu door die spiegel heen…

schraal bier kraait in je leden ontzet verzuurt wroeging de veelslachtige bronnen van je pijn het vocht verschalkt je weemoedige flanken genadeloos in je schroom zoeken besmette zenuwcellen wortel en goedkoop plezier klarinet speelt de aftocht ongeschreven brieven talloos splijten maag en nieren je droomt: je bekent een halfgod ontfutselt…

Sluipend sloeg hij toe op niets vermoedend leven dat de andere helft nu overslaat zij die zelf al dichtbij staat moet weer een kind begraven ze is in elk geval nu bij de Heer zegt ze als troost maar liever had ze zelf die laatste stap gezet…

nog midden in mijn bloementuin vol lentegroei en zomerbloei sprokkel ik de vruchten van mijn bestaan bij elkaar opkomend groen verdroogde in een schrale wind tot zorgenkind een zomer die niet warmen wilde betrokken luchten die het hart verkilden ik las de aren van het veld heb als volwassene geoogst in geld de herfstmand…

nog iets onbekends vergeten voor het te laat is en het beton reeds gegoten vragen naar het uur waarop tijdens welke of de kamer dan nog verlicht is door kunstlicht of een schuwe zon het veld betreden en plat gras achterlaten soortenrijk maar schrale grond waarvoor weinig bewijs is daarmee instemmen lichtjes gebogen gadeslaan…

waar ik kijk zie ik herinnering de tafel ligt ermee bezaaid restanten van gedachten een schrale troost wat harde woorden vaak emotieloos in een keer weggemaaid wij waren een beginneling wind waait stevig muizenissen weg zand verstomt de zee kleuren trekken langs de lucht mijn vlucht neemt de gedachten mee gedachten over jou niet…

Ik zit als een gevangene achter glas en dikke muren, de winter ken ik slechts van het naar buiten turen. Als een vogel die wil vliegen zit ik in een kooi te zwijgen in de stilte, aan weemoedigheid ten prooi. Als een monnik zit ik eenzaam in m’n cel, alleen een monnik doucht niet met verpleegsters; en ik wel.…

Ze hebben je weer op de korrel man De Kamer zit vol hongerige wolven Die Sywert heeft bijkans je graf gedolven Doe al je media toch in de ban. Al was je door de Wob eruit gegooid Zo "slim" als Attje Kuiken word je nooit…

jag älskar dei zo vast en zeker ik omhels je I love you o zo diep in mijn gedachten je t’aime op de maat van klassieke beatmuziek amor amore op vleugels van het internationale ich liebe dich über Grenzen hab tiefer Lebenskunst in dich gefunden da bist du wiederum im Zug verbreid mijn liefde in talen die ik nog niet ken ik hoef ze…