Alle inzendingen over mens OR muur

het huis ontstaat al bij de gedachte eraan en de architect het heeft getekend een mens ontstaat al als er iemand is die een ander omarmt zich verbindt in liefde dan ontstaat de mens…

Omringd door betonnen muren, zeer goed van geluid geïsoleerd, muren als brede witte ruggen beschermend naar mij toegekeerd. Vanuit mijn stille virusvrije kooi van beton en dubbelglas, zie ik een zieke wereld die verandert en straks zijn zal zoals het eerst niet was.…

vlijt de mens zich overal tegen mij aan.…

Tussen muren van stilte en enkelhuizig bewoond, heeft zich tot dusverre tweeslachtigheid getoond. Het is lotgenoten gegeven aan de grillen te wennen zonder in velden of wegen een medeziel te bekennen. Aan de rand van verlangen daagt een sluimerwens, aan het zicht onttrokken door de inpandige mens.…

Een lege kamer We liggen verdwaasd, verbaasd te luisteren naar de liederen van de ekster. De vrieslucht in onze ogen Die niets meer vinden in de ander. Ons pril verleden is een doolhof Van wisselende beloftes Van pijnscheuten en samen reiken naar de vollere nacht. Elk vooruitzicht begraven we in de tuin Met het geduld van een opperhoofd…

ik zie je staan bleek en verward je mompelt een woord maar ik kan je niet horen je kijkt me aan met zoveel pijn je opent je mond maar er komt nog geen geluid je draait je om je lichaam schokt ik weet dat je denkt: zij zal het ook niet snappen glazen wand ik kan je zien ik wil je helpen maar ‘k mag niet binnenkomen…

Neergeslagen door je oogopslag houd ik mijn tranen binnen, de muren zijn al genoeg gekromd door jouw geslepen zinnen.…

De muur is de dag die niet verandert en de tijd verandert in iets dat niet verdwijnt of vervalt want er is iemand die niets anders meer wenst.…

de muren van mijn gevoelens slijten weg ik ben er echt blij om zeg wist niet dat dat ooit nog kon verdwijnen maar je deed iets met de mijne voelt goed en hoop dat ook zo mag zijn want alles wat ik wil is geen pijn heb al genoeg daarvan gehad en dat ben ik zeker zat begrijp dat het voor jou ook niet makkelijk is of heb ik het nu mis ik zie…

huizen vol lichten het leven verscholen achter muren niemand die er doorheen kan kijken maar ik sta daar in het lantarenlicht nog steeds wachtend op jou midden tussen de twee bermen tot je uit het donker durft te komen je samen met mij naar ons licht durft te wandelen tot die tijd blijf ik staren naar die huizen vol lichten…

4 kleine muren en een deur om naar buiten te gluren. geen levensgroot iets, beter gezegd bijna niets, Daar voel ik me safe na alles wat ik heb beleefd. Tot de deur, verder ging ik niet, even door het gaatje gluren, niemand die me ziet tussen die 4 muren.…

- cel - wenende muren sporen in gehouwen steen van zilte eenzaamheid gestorven gedachten pulver onthecht in schrijnend wachten op een loze dageraad wenende muren voegen murw geplet gevangenen in zwaartekracht geloken venster traliën gelijk een stramme wacht onwrikbaar in hun kille kader wenende muren deur vergrendelde verrader…

Ze gaan naar vrienden of bekenden, kennissen of buren, Ik zit opgesloten binnen mijn eigen gebouwde muren. Muren van bescherming, gebouwd door diepe angst, Als iemand te dichtbij komt ben ik op mijn bangst. Oude wonden, pijnlijke littekens zijn achtergebleven, Hoe moet ik in mijn eentje deze gevoelens overleven?…

de beelden in de spiegels voor een venster waarin ik de jaarlijkse gestrooide bloesem vang, de herinneringen verdorren niet, door het leven niet verrekend, effenen ze hun voorgenomen spoor, al dan niet opgetekend door de wissel van het lot, spot met de wetten van de tijd, al is die krap gemeten in een volgende stap, sloopt de muren…

Wat is het huidige paradigma. Wat deden kerken in de zestiende eeuw Wat gebeurt al eeuwen eerder in debat. Is weten is weten niet altijd accepteren als men zegt hoge service graag gedaan mantels borgers zorgers bedekken soms leven. Muurspechten metselaars passanten hakten hamerden met overtuiging met pikhouwelen op beton luidkeels voor…

je bouwt een muur. het wordt weer aangevallen. je bouwt een muur en maakt een leger. totdat bij een nieuwe aanval je niets meer er van merkt omdat je al heel wat ben gewend. mensen die heel de tijd een mooi leven hebben gehad en die krijgen dan opeens een tegenslag, die moeten dan pas een muur bouwen.…

kalend behang en vergeet bijna te ademen Het gesprek stokt in een slok troebele nasmaak van oud zeer De pleziertjes van weleer zijn verdronken in een toevloed van teveel en te vaak De passie is niet meer dan een verfrommelde foto in een diep verborgen gevoel Waar de tijd zwijgend ons laatste afscheid vastlegt in de stilte aan de muur…

Mama, wat is dit een nare muur. Zit papa daar nog steeds bij de buur ? En als ik eens roep brengt hij mij dan snoep uit die rijke westerse cultuur ?…

De last zonder slopende gedachte De dragende muren die het dak laat rusten De last is zwaar De last lacht, ik rust…

ga maar de aarde wacht wel in al zijn dagelijkse dingen ga maar naar zachte woorden die zich uitstrekken intiem van vroeg tot laat ga maar maar laat me niet achter een en al ziel, een en al lichaam want alles, ja, alles in deze armen zal uit vuursteen bestaan ga maar maar laat mij jou dichten laag na laag naamloos zoals ik ben…

van het dragen Langzaam zakten Naar beneden Ik was te moe Gebroken Kon het licht Van boven Niet meer weren Ik keek omhoog Zag het licht Dacht Aan vreemde woorden Plotseling begreep ik Die ene tekst: Met mijn God Spring ik Over een muur.…

Vanaf het begin van mijn leven Een muur om mij heen van gewapend beton. De wereld daarbuiten kon mij nooit raken En ik eenzaam en alleen daarbinnen. Mijn leven één groot toneelstuk Ik de hoofdrolspeler en regisseur. Emoties binnengehouden, gevoelens weggestopt Niemand die mij raakte, niemand die mij kende.…

technisch is dit een muur die ruimte doet splijten in binnen en buiten hoewel niet van steen is de vrijheid gevangen in gedachten achter ruiten…

Er komen hoge muren Te staan richting Kanaal Ontheemd en illegaal Krijg je het te verduren Je vlucht zal je bezuren Je vindt het een schandaal Er komen hoge muren Te staan richting Kanaal Men tracht nu bij te sturen Wat misging allemaal Men spreekt zelfs klare taal Weg met versperringsvuren Er komen hoge muren…

Terug gelukkig kan zijn Samen met je geliefden En in vrijheid mag leven Zonder al dat chagrijn Je hoeft niet meer te vluchten Wees maar niet bang De muur is weg nu, voorgoed Het communisme heeft je niet meer in de tang.…

Op deze witte muren druipt geen ander vocht dan van de witkwast, oh, zo zuiver. Ik houd van smetteloze muren, waarop geen nostalgie kan schuren. Er is al zoveel ongans en weerbarst, opsmuk en tegenspraak, zoveel hangplaats ook van halfgoden. Nee, ik zal niet gauw verzuren tussen maagdelijke muren.…

een gaatje in de muur!…

In schaduwen op de muur herken ik vervlogen gezichten. Zij veranderen steeds, elke keer als ik mijn ogen wil oprichten. Hoe langer ik kijk, hoe meer zij lijken te bewegen. Levend geworden zijn zij, in een stuwende herinnering aaneengeregen. Muren en gordijnen draaien, niets blijft onbewogen.…

Aan de muur zijn rouwkaart, drie jaar terug gestorven, pas vijfenvijftig jaar. Kennelijk een bijzonder mens, want een vergaderruimte met fragmenten uit zijn leven geef je niet zomaar zijn naam Vrolijk, met een ietwat bedrukte lach. Het brengt hem, die ik niet ken, nader Hij kijkt over mijn schouders mee Naar mijn nuttige bezigheden.…

geloof in muren, hekken: feest voor gekkies in alle era’s hekken wallen muren ook Trump en Wiegel hebben rare kuren: geloof in geld en het bouwen van hekkies een hek houdt mensen wolven echt niet tegen zomin als koude, hitte, hagel, regen…