6896 resultaten.
de diepte van de horizon
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 913 je bent langzaam verdwenen
stil uit mijn leven gegleden
zonder een woord te verspillen
was je laatste zucht snel vergeven
de wind heeft je meegenomen
naar een plek buiten mijn bereik
met zonsondergang ging jij heen
dat is nu de plek waar ik altijd naar kijk
want in de diepte van de horizon
daar moet je wel ergens zijn
en al weet ik dat…
Suïcide
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.991 mijn doorgezakte stoel
stap ik uit de kringloop van leven
breekbaar als glas ben ik een mens
in de volle maan neem ik afscheid
misschien niet doodnormaal
maar mijn leven op dood spoor
voor mij hoeft het niet meer
wil niet langer leven
in een schaduw van pijn
het is niet meer te keren
ik ben nu een kind van de horizon…
Horizon
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 852 Laten we rennen
naar de horizon
Laten we rennen
naar waar het eens begon…
tot aan de horizon
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 1.238 misschien
zal ik morgen sterven
of overmorgen
jouw zucht
jouw zucht alleen
zal mijn gedachten omsluiten
als een zorgeloos gebed
wanneer
vogels uit mijn ogen
zullen voorbijtrekken naar het water
uit de zee
de zee die steeds kleiner wordt
om mijn handen te
wiegen
zal zacht
in een ademtocht
langs mijn borsten glijden
en…
Verdwijnen in de horizon
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 286 Al het blauw komt samen
In de verre horizon.
Waar alles in verdwijnt.
En weer in zicht komt.
Golven spoelen aan
Na een lange reis.
En keren meteen terug
Naar de wereld op 't water.
Het zet me aan het denken.
Terwijl ik naar de horizon kijk
Ben ik gelukkig en hoop ik
Dat ik ooit de reis terug zal maken.
Ik op los in de horizon.…
Zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 105 Zon zee en golven
meeuwen vliegen boven zee
naar de horizon.…
Over de horizon
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 200 Met jou wil ik gaan.. ver over die horizon
het punt waar mijn leven stopt.. en jouw leven begon..…
In de verte
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 204 In de verte
achter een horizon
van traag licht
Ruist het lachen
van een kind
langs rijpend fruit
In de boomgaard
waar de rups
de appel mijdt
En sterft
om een vlinder
te mogen zijn…
Horizon
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 191 Horizon
in de verte
lucht vermengd
met licht
onbereikbaar
als de
toekomst
maar toch,
niet uit
het zicht…
Horizon
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 551 Daar aan de donkere einder
waar hemel en aarde elkaar raken
juist daar weer breekt licht
en zal de nieuwe dag genaken
met een belovend vergezicht…
Tot daar zal ik je brengen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 79 Tot daar zal ik je brengen, zei je,
terwijl je wees naar een plek voorbij de horizon.
Het verleden, we laten het rusten
in de armen van de nacht.
De wind zal ons meevoeren,
terwijl we verder spelen,
onze handen gevuld
met een laatste troef;
niet bang meer nu
voor de dag van morgen.…
De horizon
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 52 Onheilspellend afgetekend
aan de horizon zonder begin.…
horizon
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 150 mijmerend staren
diep in de verste verte
dromen van vrede
een hemel op de aarde
de einder lijkt nog… ver weg…
horizon
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 114 Het is voorbij de horizon
dat ik je over liefde zou spreken.
Herinneringen ophalen
van de liefde diep in mijn hart.
Kon ik maar zeggen
wat de zon mij heeft verteld.
Ze had al de warmte mee
van ver over zee.
Moest ik voorbij de horizon kunnen kijken
dan kon ik mijn geest verrijken.…
DE HORIZON VOORBIJ
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Ver voorbij de horizon
Is waar mijn leven begon
De op een na de jongste van zeven
Dat is een beschermd leven
Op de berg vulden de wolken zich met regen
Daarna ontstond een hemel van witte vegen
Altijd zijn de wolken op jacht
Zowel overdag als in de nacht
Voortgestuwd door regen en wind
Belagen zij op aarde de volwassene en het kind
Eenmaal…
horizon
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 50 toen je hart
maatloos klopte
je met je lippen
alle brieven las
jij de lege
hemel vulde
vlammen in
zonnebloemen zag
jouw vingers het licht
konden vangen toen je
een weiland maakte
om te slapen
je met een teveel
aan verlangen
achter de horizon
wilde kijken
toen je zag
dat je daar al was…
Kraai
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 712 Het leven is een cirkel met als middelpunt de dood.
Onszelf bekommerend om de omtrek en de lengte van de straal,
vergeten we de buitenomgeving.
We kunnen het vragen aan de zwarte kraai,
die met 'het' onbevredigende antwoord in de treurwilg wacht.…
Tintelend
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 352 Wanneer ik met je vrij zie ik sterren
als onze lichamen elkaar treffen
in t zonnige middelpunt van ons heelal
en de hemelse stralen
zich een weg glinsteren
helemaal tot aan de uiteinden
van tintelende ledematen…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
ook nu nog
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 324 op je wangen hangt een blos
nog van het blozen wat je doet
sinds je kind bent
jeugd die van je af te lezen is
het vanzelfsprekend middelpunt,
een leeg glas bungelt losjes tussen je vingers
in je andere hand zie ik nu zelfs
half gewikkeld in een briefje
de felgekleurde lolly weer
van een medeminnaar uit de straat,
gelukkig roept iemand…
uiterste
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 124 in jouw schaduw staan
is meer dan schijn
alleen
jij bent van jezelf
het middelpunt
waaromheen de aarde draaien moet
jouw vliedende kracht
brengt mij tot het uiterste
waar ik val
en opsta
telkens weer…
Beneluxeprobleem
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 485 Twee dorpen, even mooi en bezienswaardig,
in Brabant, daar wordt druk gediscussieerd,
wie er centraler is gesitueerd.
Het twistpunt woekert voort en wordt onaardig.
Maar Knapen kwam onlangs met het bericht,
dat ook díe waarheid in het midden ligt.…
Elkaar zoeken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 141 Hier staat hij in zijn middelpunt,
temidden van zijn eigen tuin.
Straks drijft hij in zijn oceaan,
die zijn eigenste badkuip is.
Daarna rust hij uit in bed.
In het centrum van de wereld.
Waar zijn hemel op aarde is,
naast zijn zelfgemaakte hel.
Wat zoeken mensen elders?
Wat willen mensen vinden?
Wie ze denken dat ze zijn?…
Bekleurenswaardige herfst..
netgedicht
4.0 met 68 stemmen 1.433 Oneindige kleuren komen in beeld,
pracht glinstering door ochtenddauw,
roodbruine warmte dat wijds aanbeveelt,
tegen de horizon in hemels lichtblauw.
Fraaie beelden in zoete vlammen gestoken,
eekhoorns heilzaam druk naar proviand,
schaarste nakend, onzichtbaar omgebogen,
deugdelijk is onze wandel aan de bosrand.…
Stad aan de horizon
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 145 de maatschappij
had achtergelaten
er was een melodie
een muziekinstrument
een kampvuur
en vier onbestemde beelden
die in mijn hoofd vervaagden
bleven de rest van mijn leven
bij mij, zonder jou, verweven
in de ether van mijn geweten
seinde ik een bericht
naar de stad aan de horizon.…
In één droom
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 279 Ik heb gedroomd van al haar dromen
met een glas geheven naar de horizon
haar silhouet in indrukwekkende kleuren
hoe mijn beeld opent tot mijn verlegenheid.…
voor Bart Chabot
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 398 jouw optimisme moet
wel grenzeloos zijn
tenminste zo lijkt het
in je onmiddelijke omgeving
is luidruchtigheid troef
hangt de lach in de lucht
met groteske gebaren
ben jij het middelpunt
in de vliedende kracht
die leven heet...…
De blauwe schaduw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 175 zij straalt rood
en andere kleuren
aan de wereld om ons heen
is het middelpunt
van haar heelal dat
cirkelt in de zonnewind
die in balans
ster en manen
draaien laat
op de maat
van het
tijdloze seizoen
in de blauwe
schaduw van mijn
kleine korenbloem…
ontmoeting
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 184 ontmoeting
ik wil
ik gil
ik tril
ik beef
ik geef
ik streef
ik schreef
om met je te vertoeven
ik leef
om ’t opperste geluk
te proeven
je smaak
je geur
je stem
en de kleur
van je ogen
gun me het moment
van vrouw en vent
van stralen
en verdwalen
en van bloemen
en van planten
en van bloedverwanten
breng…
Het stil bewegen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 97 ik heb de verte
nooit goed
in beeld gehad
er was altijd
een horizon
die leven gaf
het stil bewegen
voorkwam
een verder gaan
ik heb ooit op
het punt gestaan
om alles los te laten
zag mezelf slapen
tot ik bewoog
en wist dat dood
geen verte brengt
alleen leven ons een
echte einder schenkt…