Alle inzendingen over niet altijd zo nauw

was de stad de witte muren de ramen als ogen op vandaag De straatjes in het nauw hoeken met geschiedenis bocht met verleden Aldoor rijst bij mij de vraag: wat kan de stad mij..... vertellen? Ik kan die vraag stellen weet het antwoord nog niet pas, als ik rondkijk gaan m'n ogen me geloven.…

vanmiddag in de metro sprak een vrouw hem aan jasses hij werd stotterkip ontveerd met vel ze vroeg ken ik jou of ken jij mij waarvan ook al weer hij bezwoor haar ongekende schoonheid op station amstel stapte ze uit met ongeloof wat zat die meid nauw sluitend lekker in d'r vel…

straten dragen geen namen meer tijd staat stil in dorpskommen zonlicht tussen berooide bomen wind in nauwe doorgangen haastig in de tijd voorbijgegaan schaarse overblijfsels in het losgemaakte in een dagdunne spoeling de stad makt een pas op de plaats al mompelend in zichzelf met andere woorden voor haar voorbijganger…

het masker van het leven drukt op mijn gelaat de vrijheid in mijzelf wacht op ziels beraad de tijd is nu gekomen met leeftijd meegegaan mijn ware identiteit zal nu op gaan staan het werpt een korte blik door het nauwe ogen gat oh wereld die daar buiten ik ben jouw schijn spuugzat 1992.…

in stug herhalen ligt een weidelandschap te blozen bij zonsopgang vaak lijkt het "slechts" een droom wauw, een groot schilderij (waarin je wordt toegelaten als een zwerveling) maar toch in wezen door de eenvoud en openheid nauw verwant zijn aan elkaar om de eigen weg te gaan op ’t gekreukte groene gras bij zaaitijd en pluk…

. --------- Internationale sportprestaties, economische groei en het consumentenvertrouwen zijn nauw met elkaar verbonden.…

voor de ochtenddauw 2015 via de bruidsbloemlaan naar de ondertrouw naar kalenberg de sleutels bij de buren lucht met de rietmug doorvoer groningse bevingen zijn zeker gevangen in water in de vier winden een rietgors op lagarde moeras toch 't weer op de kalenberg - de dagen gaan dauw na dauw nauw in hun weidsheid…

Prozac dicht het gat in een mensenhart het leven zit nogal slordig in elkaar bloed zoekt als de rivier een uitweg en perst zich door de nauwe kloof hoe vangt een mens het groot verlangen van de vogel die in een handvol dagen Siberië bereiken zal is dat hoog gegrepen of raak ik verder van huis?…

Nature, die daar schijnt in droeve damp begraven Door ‘t missen van uw glans, betreurt haar rijkste gaven, Die ge altezaam besluit in plaats zo nauw bepaald.…

’s nachts dwaal ik eenzaam door duistere nauwe stegen verlaten, vergeten, verzwegen zo kom ik jou daar tegen en vraag je naar je naam beduusd, bevreesd, bang zoek ik naar jouw hand raak deze langzaam aan ik sidder, huiver, doch verlang naar de donkere, zwarte kant van jouw onverlicht bestaan…

’s nachts dwaal ik eenzaam door duistere nauwe stegen verlaten, vergeten, verzwegen zo kom ik jou daar tegen en vraag je naar je naam beduusd, bevreesd, bang zoek ik naar jouw hand raak deze langzaam aan ik sidder, huiver, doch verlang naar de donkere, zwarte kant van jouw onverlicht bestaan…

centenkwestie machtswellustelingen milieuterrorisme niet-Chinese spleetogen verboden enkels foute groene broeken op de boulevard spaghetti-vreters in het nauw onmogelijke referenda voedselbanken overspoeld door minima overspel maakt een rijke man nog rijker armlastig vecht voor bestaan niemand die gelooft dat de ander gelijk heeft…

Over de aarde was waarschijnlijk alles zo, de wereld, en 't mensgewas ze leven nauw. Ik liep het aan te zien bang en tevreden, mijn voeten als goede liên liepen beneden.…

Maar nauw is 't smokend kruid verbrand tot stof en as, Of 'k vind mij in die stand, waar ik voor dees in was: En nauw zie ik de rook in ijdle lucht verzwinden, Of 'k zeg, dat ik in 't minst geen onderscheid kan vinden, In, of ik leef of hoop, of dat 'k een pijpje smook, Want 't een is niet als wind en 't ander niet als rook. ---------…

Ze hoort het moedeloze aan van in het nauw gedreven leed het ongelooflijk ongeloof voor alles wat hij deed Ze schreeuwt het radeloze uit van in de knel geraakte pijn het angstaanjagend angstgevoel voor wat hij niet kon zijn Ze schopt het machteloze weg van in de kiem gesmoord verdriet het onbegrepen onbegrip voor wat hij achter liet…

Ik kan hier niet meer tegen, ik zit helemaal in het nauw. Was er maar enkel een regenboog, een beetje regen, een beetje zon. Maar dat doel reikt te hoog, het is te lang geleden dat het begon. Ik blijf altijd steken, in dit gevoel. Is het een voorteken, van een dood o zo koel? Het is zo'n diep gat, waar ik in zit.…

In inktzwart duister sluipen letters nader waar verstand op nul de geest angstvallig negeert spelen flitsen donderend geraakt het spelletje onweer ziek de taal welke woorden vermoord en gedachten verstikt nauw verbonden wankelt de laatste zin schreeuwt het krampachtig uit het houvast verloren…

ik heb de cirkel duizend maal gerond nooit vond ik begin en eind speelde strelend met het oppervlak op zoek naar de hoek keek er langs maar begreep niet dat rond eindeloos was tot ik de lijnen van de weidse polder zag rechte sloten en het gras maar aan de horizon die nauw de aard omsloot kromde recht een ronde dood…

Zo verschillend en zo nauw met elkaar verbonden... Als je leeft wil je soms dood; Maar als je dood gaat, wil je graag blijven leven. Wat maakt het leven de moeite waard? Waarom kan de dood bevrijden? Gelukkig is dit persoons-gebonden. Ik moet toegeven, dat ik wel met de gedachten speel. Het hoe en waarom van leven...en dood...…

Gevangen zit ik In mijn cel Van nauw twee meter breed En nog geen meter lang Muren van zorgvuldig Opgebouwde toekomstplannen Voorbije toekomst zonder speling Leven onderuit gehaald in de tijd Buiten mijn cel Het luide krassen Van een zilvermeeuw De lucht is blauw En zilver zonnig, alleen vogels Zweven mij naar de vrijheid…

vierkant is het gedicht dat nauw luistert in dit bos waarvan de bomen iets abstractachtigs hebben ontdaan van hun hout en kleuren steken zij kort en bondig af tegen een witte wand als voorbeeld van onbesproken gedrag er liggen geen woorden voor het grijpen de wind nam alle letters mee het zwijgen staat nu tussen de regels geschreven…

uit hoogst intieme relatie die je de adem beneemt wie zaait zal oogsten rijk aan groeikracht voor het eigen karakter omrankt een fonkelend spoor waarin verdriet en vreugde elkaar afwisselen bloesemrood wekt de aarde ontvouwt zich de oogst tussen lippen die je het leven schonk liefde is de spil van alles het allerschoonste geheimnis nauw…

Een stille dag is om mij heen en in mij is het leven flauw, ik voel de angst des wezens nauw en ben in mijne vrede alleen. Is er in mij de aandacht niet van verzen en hun stil verricht inschikken tot dit klein gedicht van iets geluk en licht verdriet?…

De straatjes zijn nauw de sfeer is goed ik kan me niet heugen dat ik me beter heb gevoeld. Als dan de avond valt en de ramen oplichten speelt achter de gordijnen een bibliotheek aan verhalen. Het drentelen in de kou laat mij in gedachten warmen omdat ik even aan je denk want ik ben nu niet bij jou.…

boven het steegje een wind tussen de sterren doet het ijs regenen in de nauwe straat laat de wind sneeuw dwarrrelen alle kanten uit koude aprilwind onder de magnoiaboom een bloesemtapijt een blauwe ballon aangewaaid in de geveltuin blauwe boragie met winde in de rug blaast de storm voor je neus alle kades weg…

Een Pruisisch groen van plant en bloem De wangen wrijft Hij vermiljoen De schilder maakt de ogen groot de vrouw ernaast een tikje bloot wat zalm roze en wit erbij (Hij rust niet door dit hels karwei) De draperieën hemels blauw Het detailleren luistert nauw Als laatste nog een laag vernis Nu ziet hij dat het echt…

Eerder werd al gefluisterd dat hij te nauwe banden had met projectontwikkelaars. De titel betekent: 'de naam is een voorteken'…

Nauw´lijks merkbaar, voor Geen buitenstaander te zien, Zie ik je daaglijks vooruitgaan, Millimeter voor millimeter, Met micro-beetjes tegelijk Zie ik je groeien Vanuit het oneindige niets Naar opkomst en groei En dat je bloeien zult, Dat is wel zeker, Ook al duurt het Voor mijn gevoel Nog wel eeuwen lang, Ooit kom je tot volle…

Een nauw luisterend oor heeft er nog alle aandacht voor. Die zuivere tonen gloriëren. Trekken je hele lichaam door. Op de juiste toonhoogte. Niet hoger of lager. Schraagt een mens in zijn evenwicht. Klinkt als plezierige muziek van het volle behagen.…

Ze waakt en wacht tot ik net helemaal ten onder ga, heeft nauw contact met van wie ik hou, bekokstooft snode plannen om me op te beuren in wie ik werkelijk ben of ik vergeet hoe mijn ouders me uitsneden uit een uitzonderlijke houtsoort en zo meer hoe vrienden me kneepjes leerden en kneedden tot op vandaag…