340 resultaten.
Orange Pekoe
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 989 Ik vind het buitengewoon
haar oranje, opgestoken haar
de met mascara bewerkte wimpers
haar geblankette gezicht
Hoe kwetsbaar men kan zijn
verborgen achter kleur en vorm
Zij pakt mijn hand en legt
die om een borst zo zacht dat zij
tastbaarder en breekbaarder wordt
in het kloppen van een onstuimig hart
"van mij" deelt zij mee en schenkt…
Mijn hart
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 348 Onstuimig hart
vol van verlangen
ik sluit je in mijn armen.
Hart dat houdt gevangen
behaagt, vlamt op in rood
met wilde, hartstochtelijke passie
galopperend als een vurig paard
heb ik je weer beteugeld
tot kalmte bedaard.
Bonzend hart
jou koester ik
om al wat je me geeft
om het sneller kloppen
te weten dat ik leef.…
Natuurgeweld
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 128 Er zit iets opwindends
in een dreigende lucht;
het blauw dat breekt
in duizend tinten grijs,
om zich nog donkerder
in onheil te hullen,
waar het waaien
onstuimig stormt,
en slagen striemt
op blote huid.
Alles opslokt met een
gitzwart temperament.…
Aan de zoom van de duinen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 voor Olivia
Neen, geef mij de duinen aan zee,
een flinke bries, een lage lucht,
de sfeer van onstuimig, herfstig weer
bij noordwestenwind,
neen, de duinzoom van dit vlakke land
laat mij niet los,
dit overgangsgebied, het is als met de zoom
van een bol opwaaiende vrouwenrok,
een mysterieuze overgang die een ondeugende
droom bevat -…
Morgen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 817 Muze
Neem me morgen mee
Als ooit tevoren
Laat me dan verloren zijn
In wat ik nu zo mis
Mijn vleugels, laat ze groeien
Mijn woorden overvloeien
Mijn hart onstuimig
En verward
Waar dat nu rustig is
Maar kom nog niet vandaag
Kom niet al deze nacht
Ik denk wel aan je, warm me aan je
Hoe ik je verwacht
Met pijn naar 't felle leven…
Duizend kussen!
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 1.392 Ik las al in je ogen
de onstuimigheid
van de zee.
Golvende erotiek
een constant ritme.
Zo intens en uniek.
We slepen elkaar mee.
Nooit kan die oceaan
ons verlangen blussen.
Bij de zachte zangen
van een lieve wind
belonen we elkaar
met duizend kussen!…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 359 Druppels glinsteren als
ijskristal
schaduwen van
zwarte waaiers
metgezel op reis
een bevroren rivier
die wacht op zon
voorbij naakte bomen
met witte uitgestrekte armen
in de wind
met slechts de liefde
in kleuren - klanken
in een onstuimige zee
droom ik jou
zoete kussen
sap van mango's en papaja's…
kleur van mijn dag
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 815 wat is de kleur van jouw dag, vroeg jij
ik keek en zag oranje rood
warm als onstuimig verlangen
zich badend in een zonnig vleugje geel
hongerig naar lijf en liefde
wat is de kleur van mijn dag
vraag ik vandaag aan mij
terwijl in late schemering
een leisteengrijs vermoeden
opdoemt langs de vloedlijn van voorbij…
Anders dan voorheen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 138 ik draag mijn gemoed
naar het weidse
een eindeloze verte
verleg mijn grenzen
twist met de wind
als een gevouwen bootje
varend oeverloos
ongekunsteld broos
aanvaardend de
onstuimige golven
ziende naar de gloed
een horizon van moed
‘k slijp de scherpe kanten
van de vuursteen
fonkellicht warmt de bron
maar, anders dan voorheen…
Plein
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 541 Op het plein zijn vier mannenbillen
Uit een lawaaiige nacht
In het onstuimige licht van
De dageraad gevallen
Scheepstoeters vanaf de Maas
Schetteren in dolgedraaide oorschelpen
Hun twee blote torso's detoneren
Bij het zondagochtend klokkengelui
Bierblikkend turen de nachtbrakers
Een nieuwe dag tegemoet
krakkemikkige knikkebollers
Op…
Nieuw gras
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 201 Onstuimig ongeduld
Plette het onderliggend gras,
Sprieten bogen voor zoveel
Passie deemoedig het hoofd -
Nu het vuur gedoofd is
En jij verdwenen bent,
In zijn rook bent opgegaan,
Groeit nieuw gras op de plaats
Waar onze hartstocht tot bloei kwam,
Liefde die haar eigen plaats niet meer kent…
Herfst
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 Onstuimig herfstweer
is aanwezig.
Behoorlijk veel wind aan
de kust.
Lichte zonnestralen komen
door de wolken heen.
De zee met haar ruige
hoge golven
is schitterend.
Een enkeling op het
strand, met langs de
vloedlijn
wat vogels.
Het is magnifiek,
om het te mogen
aanschouwen.
Herfst heeft ook zijn
bijzondere kanten.…
Tijd voor een frisse wind
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 113 Het was een zeer onstuimige week
Storm Poly bracht veel schade
Veel bomen vielen om
Ook het kabinet is gevallen
Wat viel mij dat toch goed
Al viel het hen vies tegen
Voor mij valt het wel mee
Ze zullen niet weer opstaan
De hoogste tijd om echt te gaan
Tijd voor een frisse wind
Die het vertrouwen van de burger terugwint…
Mijn toekomst .....
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 804 Even die zonnestralen proeven
door het kleine wolkje van geluk
heel even maar die intense warmte
voelen in het zicht van de nacht
waar de koude weer bezit neemt
van mijn onstuimige gedachten
terwijl ik diep onder mijn vier-
seizoenendekbed wegkruip
in de duistere vergetelheid
en de onbegaanbare wegen
aanschouw in het zicht van…
natuurlijk
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 533 ik ga over haast
blanke velden
in zachte dalen
die van ontvangende
verwachting verhalen
met heuvels als ronde dijen
waar wortel en bloesem
in een ontluikende lente
later zullen vrijen
toch zijn er al
die onzichtbare
borrelende sappen
die bij mijn gang over paden
uit diepe geisers
hun passie tappen
en naar nieuw onstuimig…
natuurlijk
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.349 ik ga over haast
blanke velden
in zachte dalen
die van ontvangende
verwachting verhalen
met heuvels als ronde dijen
waar wortel en bloesem
in een ontluikende lente
later zullen vrijen
toch zijn er al
die onzichtbare
borrelende sappen
die bij mijn gang over paden
uit diepe geisers
hun passie tappen
en naar nieuw onstuimig…
Rollercoaster
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 1.583 ik geef je een één en een twee
en daartussen spelen
jaren
in onstuimige velden
van jeugd
jij schudt de cijfers door
elkaar, laat dagen
bewegen
op een racebaan
van de zon
kijk maar, mama
zeg je
en in mijn liefde, nog groter
dan ik ooit had kunnen
voorspellen
knikker jij
planeten en éénentwintig
naar vandaag…
Dwaalritme van de halve maan
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 221 De halve maan dwaalt
eenzaam over zomervelden
zwerft in stilte
over onstuimige zee
onze meest mooie dromen
moeten het deze nacht
in bewondering ontgelden
en met die teloorgang
gaat alle schoonheid
in dat trieste ritme mee
naar een nieuw woordloos bestaan
een glorievolle letterloze waan
dwaalritme van de halve maan.…
Haar eigen blauwdruk
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 221 je vijvert
in rimpelloze rust
kaatst hemel haar
eigen blauwdruk terug
waar beken jou
in oorsprong vullen
met jeugd en
speels onstuimig zijn
neem jij hen
in bescherming en
leidt ze door verwateren
naar eigen veiligheid
aan jouw boezem
is het heerlijk laven
voordat zij zich op weg
naar zee gaan wagen…
In ogenschouw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 132 zo laat het licht nog
een avondzonnestraal
de wind op de vlucht
na een dag van wanorde
het lijkt alsof een kranige eik
een buiging naar de aarde maakt
‘zo, deze storm heeft mijn
waardigheid niet geraakt’
-
ik ontrafel doordacht
mijn eigen onstuimigheid
in deze verademing lijkt
het leven transparant
och, hoe onschendbaar…
Wintert vorst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 nog donkert
herfst in de
humus van nat blad
wintert vorst
sporadisch onder
dit afdekkend pak
het rustige is schijn
onstuimig bruist en
heelt de evolutiepijn
daar ontkiemt
wat ooit is geweest
maakt lente al tot feest
voor hen die in de
aarde onrust voelen waar
voorjaar is gaan woelen
wil melker
03/01/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl…
kinderblik
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 681 in alles huist vandaag het wonderlijk
zicht van lang gelee
zoals de straat in de magische dans van
onstuimige vlokken onder een maagdelijk
wit tapijt verdwijnt
terwijl ik met een verbaasde blik
de gordijnen openschuif
naar buiten ga
in de nog onbetreden sneeuw
m'n dartele stappen achterlaat
van lang, heel lang gelee…
ONMISBAAR
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 694 Die grote woelige zee
onstuimig
geeft maar weinig
geheimpjes bloot.
Zo ook ...
de " LIEFDE "
Zij is onpeilbaar
ondoorgrondelijk
en toch...
Zo... ONMISBAAR…
Westhoek (friese bildthoek)
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 518 een avond in het licht van sterren
wijde hemel, zon op ongerepte wad
kokkelgeuren, vogels in liefdesvlucht
onstuimige wolken in spiritvonkende ontmoeting
de wind speelt met onze haren
jouw ogen koesterende zonnen
warme kleurenpracht omkleedt onze liefde
wij in het diepste samen met de natuur
in de voetstappen van deze zomer…
Het Onstuimige Kind (De lente begint)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 Oude mensen verstarren
Ze eten steeds minder
Dat is het begin
van hun einde, maar ik wil vooruit
Ik kruip en waggel tot ik rennen kan
en ondertussen tover ik mezelf groot
Ik ben onstuimig, op zijn minst
in de verlangens die uit mijn ziel
botten, ongeacht het seizoen
Er laait een hongerige groei in mij
Ik eet om te blijven eten, er is…
DE GRIEP
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.469 Je lijf, nát van zweet,
kletsnat, gloeiend heet,
onstuimig, bonkend, hart
en hoofd, je dacht nee
eigenlijk geloofd dat het
je hartstikke koud liet.…
September aan zee
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 474 Getijdenmoe, maar nooit aflatend
geeft zij gehoor
aan eb en vloed
onstuimig op het ritme
van een eerste najaarsstorm.
Een verloren meeuw
krijst zich moeizaam
een weg
naar het ruime sop.
De zomer is nu
verder weg dan ooit.…
Gebogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.114 Onstuimig jong of oud
gebogen, het waaide zo maar ergens heen
geen verdampte blik, geen wegruisende echo
spoorloos achter de kille kim vervlogen
nog geen pluisje, stofje, of een rietje stro
God heeft het licht voorgoed verbogen.
-------------------------------------------------
Uit: 'Paleisgeluiden' (2004).…
rake typeringen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 439 soms raak ik mijzelf kwijt
in mijn treurige verzen
aarzelend stap ik rond in afwezigheid
oneindig op zoek naar stukken van puzzel
klinkers raspen in monoloog
boosachtig begaafd
in een onstuimige halsopening
van rake typeringen
waarin frisse winden waaien
in nieuwe beelden van expressie
overwoekerd in het licht…
Vlakbij de ziel
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 400 veels te mooi
tot aan de uiterste kimmen
van de rimpelloze zee
hou ik jou vast
ontsluiering wacht lonkend
langs de waterplooien
van zijn bestaan
om groot te worden
ons onstuimig hart
kent het marionettentheater
vlakbij de ziel
van rijpe handen
rankt de kust juwelig verder
duizendvoudig gegroeid
mijn hart bonst verstild
alleen voor…