Alle inzendingen over ontbering

het was al ruimschoots in de lente maar het leek of alle wekkers achterliepen waardoor merels nog steeds wintersliepen door het ontberen van een pinnige dirigente tussen wat witbevroren sprietjes door piepten krokussen eerst heel nieuwsgierig doch vermenigvuldigden zich al snel tierig tot een blozend voorjaarsmetafoor eindelijk is de zomerzwaluw…

Koude handen ontberen niet de goede manieren. Onder de nulstand valt er voor dezen nog iets te vieren. Niet voor de ogen uit onvermogen zullen zij wachten tot de koude uit de lucht zal zijn, en met warme handdruk laten blijken te willen overwinteren zonder schrale pijn.…

boven contouren van een lichaam splinters klinkers spatten tegen je veiligheidsbril weet wat dit worden moet de vormen moeten uitnodigend lezen hak er een taille uit leg handen op zijden je geestesoog ziet alles in vertes die niet ver zijn hak een hals uit de hardheid houw beelden in gedachten hou het beeld van haar en niets zal je ontberen…

bewogen levend in een protocol dat met geld en macht in stand wordt gehouden hofdames en lakeien als persoonlijke getrouwen gebonden aan blauw bloed maar heb ook de stamboeken gelezen waarmee het adellijk vee tot grotere rijkdom werd gedreven vechten zuipen en hoereren hebben zij nooit kunnen verleren terwijl het volk alles moest ontberen…

echte leven waren de jeugd werd er al heel vroeg mee omgeven toch speelden wij zon klein geboren mochten wij pas laat de stem verheffen op hun manier gaan overleggen weerstand was hun zekerheid in generaties opgebouwd maar wel in een vooroorlogse tijd wij zochten openheid en vrijheid in het discussiëren hun tolerantie moesten wij ontberen…

schrijf weer een dag lang in het vergeetboek vruchteloos valt alweer het doek voor de artiesten die we spelen het publiek versteent in haar applaus handen stukgeslagen verlangen vult hun dagen naar het zinloos van het leven zo vluchtig neergeschreven op maagdelijk wit tusen de lijnen punten komma's accentueren wat liefde moet ontberen…

“Ontberingen laten zich makkelijker dragen wanneer de ziel beter wordt bejegend dan het lichaam “ Rousseau…

afzien is zijn de mens lijdt dikwijls barre ontbering daarvan veroorzaakt hijzelf ’n groot deel soms trekt hij daaruit nog tijdig lering en krijgt zo de zaak weer op de rail fysiek lijden aan een gemene kwaal vraagt echter een heel andere moraal wie de idee beslist ver van zich werpt dat de geest door lijden wordt gescherpt verwerpt…

Voorlopig ontbeer jij dierlijke aandacht, zit ik dankbaar gevangen in je charme.…

wat je mocht beleven Bevat wat heel is en wat stuk Herinnering voor lang of even Vol lief en leed of een van twee Van wat je kreeg of hebt gegeven Je draagt hem overal met je mee Verhuisdoos, spiegel vol gedachten Van waardevol tot waardeloos Die levenslang op je zal wachten Vol missers en of schoten in de roos Van wat je hebt of ging ontberen…

Van armoe zoekt de stakker buitengaats de warmte die z’n lijf en ziel ontberen. De klaagmuur voor z’n opgekropt verdriet. Daar wordt hij niet bestempeld als ‘melaats’ en zullen kou en scepsis hem niet deren. Hij lucht z’n hart: “m’n vrouw begrijpt me niet”.…

Ontberingen doorstaan, beproevingen beproefd Ik heb veel gezien en nog meer mensen ontmoet Ik ben er klaar voor dus wees niet bedroefd. Ooh edele zeeën, en rivieren zo zoet Ooh Koning Aarde, ik breng u mijn groet.…

al leed het soms ontbering. Of was dit pa of moe van een nieuwe generatie welke misere bracht dit toe? welke breuk in hun relatie? Of was dit het gevolg van maanden, jaren pesten en heeft dit geen vervolg dan het ruimen van de resten?…

Wat zouden die toch allemaal genot ontberen zonder paal! De rokers oogsten medelijden. Om rookgebieden uit te breiden is thans een regel uitgevonden. Zo zijn ze niet meer paalgebonden. Voor 't wereldwijde rookgenot geldt nergens meer een rookverbod.…

Geef mij nog eenmaal het gevoel dat ik nu ontbeer: De warmte, het geluk uit de dagen van weleer; Wat zou het mooi zijn, deze kerstnacht Als ik je terug zie, voor één nacht! Al jaren geleden ben je heen gegaan. Het was onverwachts, je leven was gedaan. Ik zou je zo graag in mijn armen nemen, Zodat niemand jou van mij kan ontnemen.…

Kijk mijn vriend, dat wat we gemeen hebben, is wat we ontberen. De paden die we bewandelen, zijn de mythische muren die we slechten. Ik spoel de schelpen in de golven, verzamel ze op de terugweg.…

Maar hoe beangstigend Moet het voor een grote minderheid wel Niet zijn om dagelijks te moeten maskeren, Dat men deze vaardigheden moet ontberen; Want de analfabeet verbergt graag zijn Schaamte en pijn. Het niet kunnen lezen en schrijven is nog Steeds een taboe in de maatschappij.…

Neem plaats in de wachtkamer of op de brancard fasten your seatbelts want er heerst gevaar er komt turbulentie de lucht wordt zo zwaar 'k Wil klappen voor zorgdragers dragers van zorgen broeders van zieken en zusters van morgen Plegers van lijders genezers die zweren dat geen der patiënten een bed zal ontberen Te langen…

Als men als Pavarotti wist te zingen Zou men zich nooit het hoofd hoeven te breken Stel dat men zong, zou men de kracht verleren Van woorden die dan slechts symbolen bleken Als beelden, die veeleer op dromen leken Zou men de zin ervan dan niet ontberen?…

Toen het uur van het onheil aangebroken was konden de mensen niet vermoeden dat ze elkaar niet meer terug zouden zien Het is de hoop die als een bloem in een graftombe bloeit in het trieste uitzicht koud en eenzaam in de dagen van ontbering Een sprankje hoop, de schreeuw om hulp voor hun nood dat het verdriet enigszins…

verbergen zorgen wanneer zij haar kleuren langzaam openslaat Schoonheid is niet langer meer verborgen verblinden zelfs openlijk getoonde haat hoog in de lucht weet zij zich geborgen al blijft zij immer de vlinder van de straat Eindelijk zwevend in zachtere sferen stroomt de ijle lucht langs haar, koud en klam De aardse warmte moet zij nu ontberen…

stoffen in dunne slappe bedrading zonder samenhang verlatenheid overvalt mij als een kind dat zonder speelgoed leeft met kleurloze muren als uitzicht spreek, Euterpe, dicht de gaten met uw consequent gerichte geestkracht hoog verheven boven grijze cellen open mijn gesloten bronnen overspoel toch mijn getergde brein met lyriek die ik ontberen…

De geuren en van linden en van coniferen Verblijden andermaal het ongeschonden hart, Dat, door een lange tijd van lijden en ontberen, Op juiste wijze werd veredeld en gehard.…

van morgen Wie je bent In je zijn Schuilen verschillen tussen elkaar altijd Dat er verschillen mogen zijn Daarin schuilt vrijheid Vrijheid om te kunnen zijn wie je bent in vriendschap leven voor het behoud van vrede voor de rust Vrede is wanneer het leven je kust Vrijheid Is iets om te eren Omdat zonder vrijheid de mens moet ontberen…

je verrotten maar ik behoor nu eenmaal tot de zotten die ondanks zuchten, zwoegen en gekerm vertwijfeld wachten op die ene term de fraaie villa tussen al de krotten 'alleen in mijn gedichten kan ik wonen' schreef een dichter met een goddelijk talent hij schiep de kathedralen vol iconen paleizen wist hij moeiteloos te bouwen doch ik ontbeer…

de strekking was verwrongen Want de Chinees verkoopt geen hondenvlees De Koreanen en de Taiwanezen Die maken d'r wèl hele schotels van Maar zie: het mag nu niet meer in Taiwan De rijst behoeft daar nieuwe soorten vlezen Je zou nu denken: aah, een eind goddank Aan fokprogramma's en obscure nering Nooit meer zo'n beest, na maanden van ontbering…

Bejaarden, die niet iedere cent hoeven te keren Heer Balkenende, laat onze bejaarden niets ontberen!!!!…

Pas als je de prachtige muziek hoort die zij al vanaf de 60’er jaren produceren, proef je onmiddellijk een pijnlijk ontberen van een leven in een “paradijselijk” oord. Zij hebben zo noodzakelijk moeten leren overleven en op hun mooie herinneringen teren.…

je licht glijdt onvermoeibaar over zee de stad moet alle helderheid ontberen ik zou jouw stralen graag eens willen keren eureka, wat een ijzersterk idee een zee van licht op al die hoge heren despoten van de Haagse ratsmodee de duisternis krijgt lichtend haar congé het kabinet moet helder gaan regeren de vreugde is niet langer clandestien…

alle Russen die nu, vol lof, zijn Haagse voeten kussen z’n zegetocht was waarlijk magistraal Sint Petersburg gaf hem een warm onthaal men kon het vuur daar slechts met wodka blussen de krantenkoppen kenden louter plussen: geweldig, ongekend en geniaal Napoleon is nooit zo ver gekomen hij dolf in sneeuw en ijs het onderspit na maanden vol ontberingen…