Alle inzendingen over ontmoeting OR wier OR verrotting

duinen – zandig - strand schelpen zwevend aan de rand tussen het wier – zeepaardjes…

Want verrot is het gedrag waarmee jij de stoornis van je ziel verried. Maar ik leef ondanks…

mama! mama! gaan we achteruit? neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

De blaadjes verwelken, Vallen af Dwarrelen naar de plek Onder de boom Waar ik zo vaak zat, De wind steekt op Blaast ze uiteen Naar een plek waar Ze verrotten Heel alleen…

ze baggert haar verrot verleden op papier elke dag wel eentje post urmend naar zichzelf zucht per etmaal blij ik herken haar uitermate exact gewoon in mij…

Dus wie geen lust heeft om dat ding te dragen Heeft geen respect en wordt verrot geslagen.…

Hun tegenstanders schoppen hen verrot, En ‘dus’ is Doktor Wohlfahrt daaraan schuldig. Vandaar dat het bestuur nu heeft besloten: Dan spelen ze maar met gebroken poten.…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

Helemaal alleen zonder dak boven mijn hoofd ik ben onzichtbaar Met breekbaar hart en ernstig eenzaamheid in deze veranderlijke wereld kom ik hem tegen, een arm kwetsbaar persoon die er sjofel bijloopt met tijdelijk verlies van gezichtsvermogen die hij nog niet zo lang geleden kreeg. Dat hij vervuild verweerd vergrijsd is kan ik helemaal…

Adem van de zee streelt het lichaam en de ziel je geeft je over in vervoering de euforie van geluksontroering heelt door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdwijnt de grens die ik verzon in oneindigheid wenkt stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven hier aan de zee vloeide onze liefde tomeloos…

In al je pracht lachte je om mijn schaduw en keek doorheen schreiende scherven - om mijn mond - die licht zuur de spiegel - op mijn grond - verrotten ik kraste in mezelf, vannacht, voelde slechts in schaduw de adem van mijn kracht…

Dus poets ik nooit, mijn kiezen zijn verrot. Ik kerm, nee niet van pijn, maar van genot wanneer hij me oraal weer heerlijk fist. Het maakt niet uit dat hij mijn giro ledigt, zolang hij me maar met zijn boor bevredigt.…

Oud hout vroeger boom Nu vorm je voor schelpjes algen en wieren de zeemeeuw en andere dieren een toevlucht een schaduwplek voor een worm…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Wie graag een keer verrot geschopt wil worden Kan elk moment in Apeldoorn terecht. Daar sparren in een ongelijk gevecht, En weerbaar is hij tegen woeste horden. Ze weten hem daar ginder flink te raken, Het drinkt alleen niet met gebroken kaken.…

Het is gewoon te gek om los te lopen: Je maakt er een ambachtelijk kapot, Je beukt en trapt hem door en door verrot, Fysiek en ook mentaal zal je hem slopen. Je slaat hem dus tot gort en schopt hem lens, Is dat ‘the noble art of self-defence’?…

Kind van wonden, Dat één stonde Nog als bleke sterre beeft, Voor wier luister 's Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde en leed, Wier geflonker Uit het donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen, Met de morgen Van uw leven 't leven moe, Gaan…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Ik ram voortaan geen poot meer en geen pot, Ik sla voordelig hetero’s verrot.…

De wanden zijn van papier je scheurt ze zo kapot de mensen zijn van karton kijk maar goed, ze zijn al bijna verrot beschimmeld door het vocht dat door de muren komt of gewoon door de tocht kijk, ze kruipen omhoog langs het behang nee, ze hebben niet meer zo lang.…

wat had ik veel vertrouwen in de mens maar links en rechts blijkt menigeen verrot en máákt men elke toekomstdroom kapot: ze steken zelfs de wereld in de hens maar ik blijf lachen om hun rot gebrul en lig door hen voortdurend in een krul…

Een ontmoeting Zomaar Ergens Verrassend Heerlijk Een ontmoeting Iemand Onbekend Glimlacht Verleidelijk Een ontmoeting Sprankelend Opwindend Intens Warm Een ontmoeting Iemand Vindt Jou Geweldig...…

een kind, verscholen achter chaos, we hebben haar tevoorschijn gehaald, een openbaring, de moeder werd geboren die haar eigen kindzijn zou genezen, een weg van tranen en geluk, jouw liefde en wijsheid, jij die me leerde, dankzij jou kan ze rustig slapen…

zoals je wel bij nieuwe maan een lichtschijn tussen de nevels door ziet komen of dat meent te zien haar onverwacht ontmoet er vloeien tranen, woorden zingen van een zoete liefde eens, een schim haar verbitterd hart, ogen vol boosheid zijn niet milder te stemmen bewegen tot een traan vergeefs vergeven doet zij nooit en niet het hoofd…

Onze vriendschap wordt een houden van, een beleven, een ontmoeten van een mens, een verrijking van mijn leven.…

De dageraad, het licht, de zon Een warme zachte gloed Een slimme hand, een gulle lach die weer bewegen doet Een lome aai langs mijn gezicht Je hete zware lijf Lanzaam rollen in het licht vanuit ons nachtverblijf Een druppel zweet, zo honingzoet Je krullen op mijn borst We hebben elkaar net ontmoet Gelest is onze dorst…

De kracht van haar schoonheid ligt besloten in de ontmoeting en in iedere ontmoeting ligt de zuiverheid van haar ziel gebed in haar serene landschap.…

Daar sta je dan: oog in oog met het beest, zijn naam is Ontmoeting, ook wel Doorgaan. ------------------------------------------------------ Uit: 'Straatvluchter', 2002.…

als wegen elkaar kruisen voeten bibberend voortgaan ogen seinen opvangen en monden woordeloos elkaar vinden wordt liefde geboren groeit genegenheid uit tot een schip waarop je je thuis voelt waarmee je de zee wil bevaren levenslang…

hij had hen zoveel willen zeggen, zoveel over wat hem bezighield en wat hij beleefde, zoveel ook over wat hem in hen opviel en dat zijn moeders ogen even mooi even wijs waren als vroeger al was ze weer dikker geworden en dat zijn vader beter gekleed was dan ooit en dat ze niet moesten zeuren over wat volgens hem onbetekenend was en dat - , hij…