Alle inzendingen over ontwaak

In wiens gezicht voel ik de ontreddering, moe van de nachtrust, gapend en zwetend jonglerend met washandje en gevoelig koud water, cornflakes en cafeïne, de redders in nood in dit ontwakend begin? In wiens masker zal ik me vandaag verontschuldigen, om de zorgen van de nacht te verhullen, om de zorgen van de dag te verbergen?…

het licht al op eerder dan de voorgaande dag even is er een zielenlach ik koester mij dan onder een warme deken, en hou dit moment zo mogelijk vast; het is ruiken aan rozengeur die zwaarte doet weken ook al is de geest gewillig de hemel wil het ontwaken een wijle verdagen dan speelt het geluk, kort zijn part ondanks dat het bewuste…

in de sluimer kus ik de zon en strijk de lucht blauw vanaf het palet waarop kleuren zich liefdevol vermengen licht nog dieper kleurt dan eergisteren omarmen zonnestralen mij zodra de droom over jou langzaam overgaat in alle dag…

Het is niet vanzelfsprekend dat je weer mag ontwaken op een nieuwe morgen. We gaan er wel vanuit, dat is ook een goede denkwijze. Het leven is prachtig, ook al is het heel anders geworden als voorheen. De afstand die we moeten bewaren, geen knuffels meer, het is zo vreemd voor ons allen.…

vanaf vandaag zal ik mezelf gaan observeren zonder oordeel maar alles willen begrijpen zoals het is ga dingen doen die ik nog nooit heb gedaan misschien geniet ik dan veel meer door steeds maar krampachtig te streven zoals ik het wil vanaf vandaag zal de Sjamaan in mij ontwaken alles loslaten in mijn leven…

de droom staat naast het lichaam versoepelt de vlek op de muur die er daarnet nog zat, de rest is een gat van steen, achtergebleven in een ontwaakte huid, nader dan de rok, verder weg dan ooit, met een opgekropt kussen, ontwortelde lakens als moment in vergetelheid…

In vele toonaarden hoor ik je lied zacht strelend aangenaam voor ’t oor met hoge tonen als tenor uit het koor je zingt door zonder dat iemand jou ziet blijf zingen tot genot van ieder mens breng harten en zielen in vervoering zoals je ook mij voert in ontroering hartstocht klinkt in je lied zo intens al zolang hebben we je moeten missen…

Vandaag zaten we weer op het terras Iets wat altijd gewoon nu iets bijzonders was In de zon met de ontwakende geuren van bloemen in de voorjaarswind boven de ranja een bij hoorden zoemen…

kijk daar staan de oude vaten de beste wijn rondom splinters en granaten in ‘t ochtendlicht in nieuwe vaten dat hunner tongen doen ontwaken het schoonste lied van hemelse tinctuur rondom het wilde woud het dorre hout de blijde klank van de gitaren o wonderschone zilverblauwen snaren wie kan uw klanken evenaren…

Het landschap ontwaakt in aarzelend ochtendlicht -- ademt nog stilte.…

Dag malenka goeiemorgen misschien lig je nog als mariposa op één oor onder je thermodynamisch moerbeizijdezachte dekbed multicolor multilayer maar misschien ook niet en lig je diep gehuld in morpheus' armen nog in dromenland maar misschien ook niet en koester je je mijmeringen in naijlende nachtgedachten van je ontwakende…

jij deelgenoot mag zijn Van iets zo mooi en zo puur Als het ontwaken van de natuur…

Als de ademhaling een droom is , is de dood het ontwaken…

Ze is waar ik haar mijn dromen en woorden geef en ontwaak zoals ze mij laat ontwaken. Met haar ogen zoekt ze mij waar ze een vlinder mag zijn en ben ik het gezicht dat ze in al haar dromen bewaart.…

Nadat ze gaan slapen en nooit meer ontwaken Je kan het niet laten het is nog veel te vroeg Je rekt je uit hier op mijn bed Je blijft maar zagen met die domme vragen De koning is dood en terecht... Waar gaan al die mensen heen? Nadat ze gaan slapen En nooit meer ontwaken…

Ik verafschuw die nachten Ze ontwaken mijn onrust En mijn verdriet Ze ontwaken De demonen in mij Zie je dat niet? Ze laten me alles zien Achter gesloten luiken Ze laten mijn angsten zien Ik kan ze ruiken Ik verafschuw die nachten, Nachten die te lang lijken Ik verafschuw die nachten, Ik wil ze ontwijken…

Stil als een droom is mijn gevoel, verstild als vlak voor het ontwaken wanneer de dag er nog niet is maar wel al zachtjes aanzet in het eerste licht zo ver en onbereikbaar voel ik jou de vogel wiens geluid ik hoor bij het ontwaken mijn ogen zijn gesloten nog en dan, hij is al weer gevlogen zijn lied blijft klinken in de laatste droom die…

een keer keerpunt naar het strand die kust die haven veilig thuis luid ontwaak u vlam…

heerlijk is het ontwaken met een zon die al in je ogen schijnt we gaan er een mooie dag van maken en zoeken naar wat ons hart verblijdt de schoonheid van de zomerse bloeitijd laat ons in vreugde en in rust ontladen ’ t is zomer! Heerlijk is het ontwaken…

sluimerende slaap ontwakend bij dageraad gapende dagen…

sluimerende slaap ontwakend bij dageraad gapende dagen…

zilverzon licht op ijskristallen ontwaken wollig winterwit…

Bang te ontwaken slechts nog mijn ogen open en het is voorbij…

de zon verzilvert de ontwakende natuur een gouden morgen…

mistig morgenland langzaam kleuren de bomen bij het ontwaken…

Vandaag was ontwaken meer dan opstaan uit de schoot van vergane dromen. Vandaag was ontwaken meer een opgaan, als ijle rook, aan vuur ontkomen. Vandaag was meer een zwemmen naar het licht, omhoog, om te verdwijnen uit het zicht. Vandaag ontstond leven, een nieuw lied uit de nagalm van een oud verdriet.…

In zijn armen slapen gaan In zijn armen ontwaken Morpheus heeft ons welgedaan…

bloemen zo fragiel koesteren felle kleuren bijen ontwaken…

de vergankelijkheid van woorden geschreven op het natte strand liefdes fantasieën in mijn dromen bij het ontwaken wreed verbrand magische gedachten onbeschreven plots uit mijn hoofd verdreven ik verwacht ook de glorieuze dag dat mijn weten ontwaken mag in de liefdevolle lichtheid van het heelal slechts een trilling in de ruimte bovenal…

Ik dacht dat jij het was naast mij, bij het ontwaken maar je was het niet. Wie dan was het die mij vannacht zo intens genieten liet ?…