Alle inzendingen over oogverblindend

Waar je soms vanuit de verte eventjes naar mag kijken, een dartelende vlinder ronddansend in stralend oogverblindend licht. Echter al snel zal dan vaak helaas toch blijken, dat de aandacht van die prachtige vlinder niet op jou is gericht.…

gemaakt van gouden regen sierlijk als gratie gevlochten uit hyacinthen een kleurige mix van herfst en lentetinten ondoorgrondelijk zijn de Scheppers wegen anderen dansten nachten door mijn woning met hemelse mond rood lachend voor hem zongen hun lied met kristal zuivere stem en geurden een leven lang naar honing maar hoe wonderschoon en oogverblindend…

Dan breekt het kleine lichaam los alles van de dag scheurt open in gegil van ja en nee rook onthult het angstsyndroom dat telkens slaapt en wakker wordt door steeds hetzelfde beeld dat stampend in het hoofd ontploft en puinhoop achterlaat in overspannen geest zonder eigen wil verlamd door flitsen van herinnering die zich oogverblindend…

mystiek die verdween en langzaam voor mijn ogen verteerde soms moet je iets laten zijn wat het is en alleen genieten van haar pracht en praal aan iedereen is wel wat mis en niets niets is minder waar want toen ze voor me lag zo open zo bloot en zo kwetsbaar kaal was het de naakte werkelijkheid die ik toen zag maar ‘t was ook haar oogverblindende…

Zover het oog reikt sprankelt een mêlee Van oogverblindend schone orchideeën Lichtdoorschijnend violet scharlaken Vonkenspetterende lentefeeën Nachtvlinders als paasvuur torenbaken Vuurvliegjes bevrucht door zonnedauw Lucide colorieten bloedkoralen Fonkelend lapis lazuli blauw Flonkerend langs zacht glooiende dalen Blinkend rood in…

Want achter alle vormen zie ik je onzichtbare artistieke hand: In elke zonnestraaltje in dit witte landschap zie ik je oogverblindende gouden licht. In elke sneeuwvlokje zie ik je dartele vreugde. In elke sneeuwpop zie ik je kinderlijke enthousiasme. In elke schaatser zie ik je sierlijke vleugels.…

Mis de oneindigheid van oogverblindend wit Gedempt en verstild alleen het knerpend geluid van samenpersende verse sneeuw onder warme wandelschoenen Mis m'n rode oren gegeseld door rondgierende wind en jeukende tenen na een te lange winterwandeling Mis tot op het bot verkleumd het gevoel van nooit meer warm worden Het zonnig geel…

decemberdagen tooien zich overal met licht alle huizen, gebouwen, torens en pleinen schitteren in een oogverblindend zicht die het duister van midwinter doen verdwijnen het licht dat ons aanzet tot verwachten en dromen dat er weldra iets groots staat te gebeuren...…

De sterren weerspiegelen je lach oogverblindend en in de verte En ik schreeuw 't uit van over de reling... ... ik mis je....…

Liefde is als de natuur Oogverblindend mooi Schitterend en prachtig Verwoestend en machtig Liefde is als zonneschijn Stralend door het leven Door veel schoonheid omgeven Maar dan hebben we bewolking Storm, mist en regen De liefde wordt minder Steeds vaker door ruzie omgeven Veel tranen omdat het in je hart regent Een slecht gevoel door…

Opnieuw vraag en aanbod ik wil zweven en begrijpen met uitzondering sacramenten vieren oogverblindend streven prachtig en subliem.…

zingen de vogels hun liefdeslied en eendjes nog even soezen in het veilige riet Onzichtbare wind maakt rimpelingen in het meer waarop zonnestralen schitteren en als vuurvliegjes dansen op en neer Bomen beginnen al te kleuren in tere tinten groen Narcissen staan te geuren in berm en in plantsoen met hun parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend…

Zoals je daar staat te wezen gelukkig vol zelfvertrouwen gewoon zoals je bent hoe kan ik je dan negeren mijn hoofd afwenden alsof ik je nooit heb gekend Zoals je staat te schitteren in al je eenvoud toch uniek oogverblindend als robijn hoe kan ik jou dan vergeten en jou niet het onderwerp van mijn mooiste gedicht laten zijn Zoals…

bouwsels proberen De verte te doen vergeten Woorden tegen aardige mensen Nesten vol verraderlijke slangen Alles wat ze in haar eenvoud doet Lijkt soms in strijd te zijn met mij Soms wil ik niet meer Smachtend naar gewone vrouwen In mijn gedachten allang op weg… Ze kust me ineens heel warm Afhankelijk van haar aards bestaan In mijn oogverblindende…

op mijn kamer boven ontsluit ik het raam duw het in de duisternis de wereld ligt open en verkondig mijn lied "ach,mensen hoor mij toch laat u niet van de heerlijkheid beroven" ik zing het lied naar buiten over het schone geluid dat elkeen soms ontmoet tijdens een dans met fluiten betoverd worden door een oogverblindend meisje…

januari anno domini l998 jij kruipt naar haar toe jij schaart haar in jij weidt haar af tot op het bot heer en meester ben jij kreeft van haar liefde echter niet het laatste vertrek een kist en wilde ganzen uiterwaardenwaarts hellouw door tot aan de waal waar de veerman niet meer vaart in de tocht een wak en wakend tweetal zwanen oogverblindend…

lijsters maar ook hagedissen kom, sta op, dit mag je niet missen De eerste knoppen ontloken ’t is lente 'k word sterk door verlangen bekropen naar de bloemblaadjes pril en lichtgroen kom ga gauw uit je bed ik groet met een zoen De wilg met zijn prachtige kruin plantjes met spruitige sprietjes in een veld met variërende rietjes een oogverblindende…

Je glazen gevel was zó oogverblindend, mijn ogen trokken er, onbeschaamd en voortdurend naar, of ik wilde of niet. Je hebt het vast wel gemerkt, aan je kleine pupillen in je mooie ogen te zien althans, en heus, ik ben een vakman.…

lichte vleug magie de korte ademstootjes parelden in opvliegende klanken ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel tegen zwart van roffels pauken het podium verloor zijn zicht doofde langzaam uit in tegenlicht je danste rood de laatste glimp de pirouette van ingevallen stilte je gaf je oogverblindend…

met een lichte vleug magie de korte ademstootjes parelden in opvliegende klanken ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel tegen zwart van roffels pauken het podium verloor zijn zicht doofde langzaam uit in tegenlicht je danste rood de laatste glimp een pirouette van ingevallen stilte je gaf je oogverblindend…

ademtocht nu dan opnieuw verbonden door de zoog zoog zonder zog moeder-kind als bitter kleur- tableau van magerte neergezogen voor verdorring tussen wijs- en middelvinger zie een verdroogde onvrucht toegang tot de melkeloze borst bij kind geen denken geen besef alleen instinct dat proeven wil O Ribbekind uw zwart kent ogen wit als oogverblindend…

menige dood overwogen Geboren door geschater jij eigen lichaamhater, gekerfd haat in jou, brandend achter elke mouw Zij weten je te vinden en jij moet het horen, verminkend woord uit hoongelach geboren Sta niet toe, dat zij je wereldbeeld vervormen, hun oordeel gemuteerd door onjuiste normen Unieke mensen zoals jij stralen in m'n blikveld, oogverblindend…

Mijn ogen zwijgen luid hoe donker is jouw donker geven alleen dromen licht zie je nooit meer ster- geflonker ik houd mijn ogen ziende dicht was het de voorzienigheid gaf de dichte mist geen zicht was zonlicht een oogverblindend feit of deed het lot jouw ogen dicht de schaduw zienderogen afgedaan wat kan kijkdichtheid jou nog leren…

gesloten nog steeds een beetje onderbelicht zoals je in een oude schelp haar verlaten zee meent te horen zoals moeders zich van nature ontfermen over hun welp zo vertrouw jij op je ogen en oren of zoals dat open venster een blinde muur biedt als uitzicht waarachter je voelt dat het er ligt het glorieuze soms niet geheel begrepen maar oogverblindend…

Bescherm je oren voor het oorverdovende, je hart voor het hartverscheurende, je ogen voor het oogverblindende.…

Het is gelukt en dankbaar voor dit oogverblindend beeld dat op mijn netvlies is gebrand, besef ik dat het nooit verveelt; de zon, de zee, mijn strand.…

Je sensuele lichaam is oogverblindend, en overtreft mijn wildste fantasie. Je bent de overtreffende trap van opwindend, ontluikt in mij de meest zinderende passie. Hartstochtelijk kussend smelten we tesamen, verhit door een steeds aanwakkerend vuur. Tot een twee-eenheid versmelten onze lichamen, in deze liefde zo intens en zo puur.…

Ooit was jij de eerste, tweejarige schoonheid oogverblindend scherm, bestaande uit kleine bloemen. Waar kom je te wonen? Duizendschoon, jij was even mooi, als bekende snijbloemen, jij bleef jarenlang. Zomerboeket, randbeplanting in de rotstuin trouw in mijn tuin... en je deelde.…

Met handen nog ragfijn gebonden in onschuld Met lichamen tesamen gevangen, bevangen in een oogverblindend verlangen Naderen we worden we schepper van een mysterieus web wederzijds verankerd met een zoet gefluister om als één enkele hartslag ritmisch elkaars lichaam te doorkruisen wij, volgens tastbare dimensies zintuiglijk bestempeld…

de hitte deert me niet, het oorverdovende lawaai ook niet, en evenmin het oogverblindende licht; ik ben alleen getuige van dit huwelijk der atomen.…