Alle inzendingen over oud OR droog OR rot

‘Ik kom zo bij je, Henny’, zo sprak God, Eerst wil ik nog wat zingen met Jan Rot.…

in de oude tuin werd ik begraven naast bitterkruid en refreinen keurig op een rij als hoopjes op het gras het gazon weer netjes bijgewerkt zonder zwarte gaten ik wilde niet zingen of mezelf tot vreemde nemen toen een rots viel op mij met wie had ik anders nog kunnen spreken…

jonge spul voor een stevige brul met droog zand binnen omrand met krullende golven en een koude buitenkant…

Mijn geest vertroebeld door dingen die oud en beschimmeld lagen te rotten in de broedkist van de verloren tijd. Onmogelijk om louter iets te worden als je mens en dichter bent geweest, niet hoefde te bedelen maar kreeg. Wat ik nog zie ben ik niet meer slechts een flauwe weerschijn van oud licht dat me is gegund.…

Vrieswind, volle maan het oude lijf vertelt van aarde bomen komen om de dwergen hakken zich een weg het nieuwe licht is zonder schaduw herfst dus droge lippen niemand kust die oude mond de grond is weggeslagen in de dagen die behuild zijn zout weerkaatst het licht verdroogde huid en droeve woorden…

Flirten, we zijn er te oud voor te lang droog gestaan maar, de aarde is nog vers dus kom bij me mijn wortels zijn krachtig hou me vast laat me niet meer gaan we zullen samen reizen we verplaatsen de zon.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Vraag het aan elke vijand, niet aan 't rot, Dat op de borst zich slaat, Zich uitverkoren acht en dat verzot Na-aapt, en botter is dan bot - Zeg dan alleen: verraad!…

In dromen, de dag die maar niet wil komen in dromen, de dag die kruipt als een slang terwijl die echt nog moet beginnen de rots legt schaduw over een gesmolten oceaan die natuur voor de toekomst heeft hier een ruwe rots met robben daar vele sternen af en aan diepzeeduikende zeezwaluw die tijd volledig aan zichzelf heeft krijgt trek en…

Krom gegroeid door lange jaren staat gebogen in de koude wind de oude eik met kale takken te staren naar zijn afgevallen bladeren die dor en droog de grond bezaaien, geen kleur meer hebben vertrapt door mensenvoeten, droog en krakend tot verpulvering en zelfs zijn stam voelt koud waar bast al afgebrokkeld is nu buigt hij 't hoofd, en…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ik zag je lopen met een stok die voor jou de weg verkende herkende je eerst niet het grijze haar dat je al vroeg tot oud bestemde paste de puzzel in elkaar je houding is nog trots als je vertelt hoe de oude rots in al zijn voegen kraakte langzaam onder water raakte hij is niet meer de branding heeft hem overleefd, jij bent beland…

Een stad, abdij en kathedraal op een rots. Tuinen met bomen, planten en hekken op dezelfde rots. Huizen met zowel houten als leien of stenen daken op een grote rots. Winkels, restaurants en hotels gevuld met spijzen, souvenirs en heel veel mensen, op één rots. Le Mont Saint Michel. Een herinnering die staat als een …..rots.…

dalend zoekt hij in de grote zee een standplaats heft dan de handen hoog en zingt uren lof en dank hees gezongen rijst hij uit het water op en rust in het zand blazend op de oude huid drogen otters zijn voeten…

oud beelden ideeën bruin flesje lijnolie verlicht met scheutje terpentijn ruikt zo fijn oude pencelen kwasten gebarsten droog verbrokkeld olieverf kleurbesmeurde voddig doek -inspiratie houten vriend ! ‘alles wat ik zoek’…

smeert het zout zich in oude kieren en mergt de zeegronden uit die de weg naar vaste dijken lijdt kotst de rots het zoete uit om wilde golven te doen breken.…

Mark heeft een dagje niet goed opgelet En liet zijn liberale roots versloffen Nu lijkt de VVD wel te ontploffen En wankelt zijn 'nog net niet' kabinet 't Is in de politiek een oude les; De waarheid spreek je pas ná het bordes!…

Het perkament van handen, dor en droog van leeftijd, kennen geen tijd, worden niet node gemist. Wie vangt hier al het lijden, een aanraking aan de eenzaamheid? Is het daar, een helder antwoord, een open vraag, zich vastgrijpend in betekenis. Ik zal er zijn, over ouderdom waken: oude handen, rustend in jonge.…

wit van trots te paard of hangend aan de rots blaak je van pracht spierwit van gebalde kracht ik heb je weergaloos in steegjes en op pleintjes openhartig en oprecht ontdekt je oude kern ijzersterk gesmeed keihard geplaveid krijtwit gekneed op een pleintje tasten mijn handen verliefd naar de milde stilte van de wind.…

Haar oude ouders zonder oude spullen die hun beroofde hoofden van nog gekker weg wilden trekken, zijn op droge benen hierheen gekomen, hopend op gedogen. Hun Heer kwam mee, die kan hier ook aanbeden en hun Maria heeft ook hier die ogen. Hun tenen schieten wortel in hun schoenen. Hun woorden durven zich niet te vertonen.…

Je schrijft me mooi vandaag mijn liefje er klinken klokjes in je taal je roze lippen proeven kusjes die van mij zijn maar banaal ik heb mijn rimpels opgevouwen en mijn haar verbergt ze niet ik steek mijn tong tussen de tanden want pruilen kan ik niet daarvoor ben ik al te oud in jaren daarvoor is mijn mond te droog…

Ooit was je nog ver weg iets voor oude mensen griezelige sprookjes Inmiddels ben je alom overheersend aanwezig terwijl je leegtes schept zoveel tranen uitzuigt dat alles rondom lijkt op te drogen Kom je zo dichtbij dat je het leven soms reeds op afstand doodt…

de kale rots smelt aan mijn handen spreekt vloeiend over haar ontstaan de eeuwen lijken ongemerkt aan haar voorbij te zijn gegaan zij kent de oude talen heeft generaties lang zien vechten voor hun toekomstidealen majestueus verheft zij zich in de woestijn met aan de voet een lichte pijn daar verbrokkelen haar lagen door erosie…

Een ouwe rot verkeerde verregaand In staat van pré, als jonge pensionado Z'n poen kreeg hij, uno momento dado Vanaf z'n zestigste, iedere maand Daar zat hij dan aan vast, oud-luit ter zee In Zuid-Europa, dankzij 't ABP…

opkruipend in fluwelen gangen onder een hijgende wind de waker van de geboorte scheurt zich de oogleden en droomt blind de toekomst in een rot gezicht…

in fluwelen gangen onder een hijgende wind de waker van de geboorte scheurt zich de oogleden en droomt blind de toekomst in een rot gezicht…

Hangend in de leren fauteuil, met ’n warme wollen trui. Zat ik lekker onderuit gezakt, plotseling kwam het ongemak. Sprong uit de stoel verwoed en dacht dit gaat niet goed. Ik krijg geen adem meer, wat heb ik nu toch weer. Er gaat van alles door me heen, maar de adem blijft steken in mijn keel. Naargelang de minuten weg tikken, sta ik hier…